Ik heb altijd zonder problemen de pil geslikt tot mijn eerste zwangerschap. April 2012 beviel ik van een gezonde zoon en na de bevalling begon ik weer met de pil, doordat ik veel bloed verloor en steeds 3 weken ongesteld was met veel pijnklachten ben ik overgestapt op de prikpil. Dit was een groot drama, 1 jaar lang non stop ongesteld geweest en pillen om het bloeden te stoppen hielpen ook niet. Na lang wikken en wegen toch besloten de Mirena spiraal te proberen.
Wanneer je twijfelt over bepaalde zaken, zoals veranderen van anticonceptie middel zet je meestal alle opties op een rijtje om vervolgens de voor en na delen tegen elkaar op te wegen, dat was precies wat ik ook deed. Door alle horror verhalen die op Internet te vinden zijn over de Mirena wou ik daar in eerste instantie niet eens aan denken. Toch na 2 jaar bloeden en veel last besloot ik het te proberen. Mijn huisarts heeft mij te weten overtuigen met de informatie dat het bij 90% van de vrouwen een positieve en probleemloze werking heeft maar dat mensen vooral hun negatieve ervaringen online delen terwijl tevreden gebruiksters niet de behoefte hebben om er een topic over te starten.
Het plaatsen zelf is mij erg mee gevallen, een uur van te voren heb ik 2 pijnstillers genomen op aanraden van de gynaecoloog. Het was 2 sseconden een irritant gevoel maar heb het niet als pijnlijk ervaren, al na een week stopte het vloeien en al mijn pijnklachten verdwenen ook vrijwel meteen. Daarna nog 1 keer licht ongesteld geworden en verder bleef mijn mestruatie uit. Kortom ik was onwijs tevreden over de Mirena en super blij dat er een eind was gekomen aan het vloeien. Het eerste jaar geen enkel probleem ervaren en ondanks het feit dat mijn vriend nogal groot geschapen is hadden wij beide geen last tijdens of na de sex.
1 jaar later kreeg ik allemaal symptomen die mij deden denken aan mijn zwangerschap, ik werd emotioneel bij films, gevoelige vorsten, ochtendmisselijkheid, hoofdpijn en nog een aantal typerende symptomen, toen dit aanhield besloten toch een zwangerschap test te doen welke positief aansloeg. 2 weken later kreeg ik een miskraam, ik dacht dat dit moest betekenen dat de Mirena niet goed zat maar op de controle bij de huis arts zat ie nog als een huis. Dat ik toch zwanger geworden was zou uiterst zeldzaam zijn en de kans dat dit nogmaals zou gebeuren was dus nihil. Vanaf dat moment toch iedere maand keerde deze klachten terug maar testen niet meer positief dus ik nam voor lief dat dit erbij zou horen en ik zo kon herkennen wanneer ik normaal gesproken had moeten menstrueren. Na een maand of 8 Namen de klachten toe en deze bleven aanwezig, ook werd ik licht ongesteld, lees 2 dagen licht roze bloedverlies, begon aan te komen zonder enige verandering aan mijn voedings patroon.
Omdat het naast de lichamelijke klachten ook bij ons begon te kriebelen om voor een tweede te gaan besloot ik een afspraak te maken bij de huisarts om de spiraal te verwijderen, ik ging met mixed Feelings naar de afspraak. Enerzijds verheugde ik mij op een zwangerschap en anderzijds nerveus over of het allemaal vlot zou gaan en bang dat het constante vloeien weer terug zou keren. Eenmaal bij de huisarts kreeg ik te horen na een half uur wroeten en graaien down under dat ze de draadjes niet kon vinden en als ie op zn plek zou zitten in de baarmoedermond had ze er met een tang bij gekund maar daar was geen spiraal aanwezig. Dit kon 2 dingen betekenen, het kon zijn dat de spiraal verder verschoven is en de draadjes naar binnen geklapt maar het was ook mogelijk dat hij eruit gevallen is, deze leek haar onwaarschijnlijk aangezien ik dan tenzij zwanger gewoon ongesteld had moeten worden.
Nu wachtende op een uitnodiging voor inwendig onderzoek met echo bij de gynaecoloog om te zoeken waar de spiraal zich bevind. Omdat de klachten steeds meer op een zwangerschap beginnen te lijken heb ik inmiddels 3 testen in 2 weken gedaan welke allemaal negatief. Verder ben ik op Internet gaan zoeken naar soort gelijke informatie en kwam achter schokkende feiten zoals dat de Mirena niet zoals ik dacht zwangerschappen voorkomt maar in plaats daarvan ervoor zorgt dat een vruchtje zich niet kan nestelen waardoor je automatisch een miskraam krijgt. Hier ben ik redelijk van geschrokken. Als ik dit bij voorbaat had geweten had ik nooit besloten om de Mirena te laten plaatsen gezien dit tegen mijn principes ingaat. Verder kwam ik uit bij verhalen over geperforeerde eierstokken en andere blijvende schade waaronder zelfs onvruchtbaarheid tot gevolg.
Ik maak mij ernstig zorgen en hoop dat er geen maanden overheen gaan tot t echoscopisch onderzoek plaats vind gezien ik bij iedere kramp nu vrees voor permanente schade. Kortom voor mij geen Mirena spiraal meer ook al was het eerste jaar volledig vlekkeloos, het idee keer op keer miskramen te krijgen bevalt me niets net als het verhoogde risico op diverse kwalen en schade, daar komt ook nog bij dat ik sinds het plaatsen van de Mirena regelmatig 1 tot meerdere abcessen aantrof in en rondom de vagina welke ik voorheen nooit had en ik vermoed dat het aantal blaas ontstekingen wat ik afgelopen jaar heb gehad ook aan de Mirena valt te verwijten.
