Beweging is gezond. Gezond is goed. Beweging laat je afvallen. Jippi, een kilo minder? Beweging maakt je energieker. Meer beweging en minder moe zijn? Fitness is bewegen. Ik verander mijn leven in positieve zin met fitness en beweging. Of toch niet?
Ieders mening is anders en geen een ervan is fout, alleen verschillend. Leer wat mijn visie op fitness is, wat de voor- en nadelen zijn en wat ik ervan geleerd heb.
Ik ben 1m59. Infebruari 2010 woog ik zo’n 64 kg, teveel dus. Omdat ik graag gezonder wilde leven, en omdat ik wat te dik aan het worden was, besloot ik dat het tijd werd om er eens iets aan te doen: naar de fitness gaan.
Toen ik informatie ging vragen, was ik nogal sceptisch t.o.v. fitness. Dit was omdat ik een ‘logische’ verklaring had over waarom fitness niet helpt. Ik kreeg heel veel informatie over waarom W-fit fitness(fictieve naam) beter was dan elke andere fitness en wat de voordelen zijn als ik me bij hun zou aansluiten. De extra’s waren wel interessant en door mijn poging tot een verbeterde levensstijl besloot ik een abonnement van 6 maanden af te sluiten. Ik hoor de beloftevolle woorden nog door mijn hoofd spoken alsof het gisteren was: als je blijft eten wat je nu eet en je volgt ons programma, dan garanderen we je dat je op het einde van je abonnement bent afgevallen.
In maart ging ik voor het eerst naar de fitness. Ik vulde een hele hoop papierwerk in en deed een conditietest, zodat de medewerkers een schema voor me konden maken. Mijn conditie was van een schaal van 1 tot 8 een 1, ik had niet anders verwacht na al die jaren zittend op een stoel door te brengen. W-fit werkte volgens een puntensysteem. Ik moest x aantal punten verzamelen per week door bvb te fietsen, te lopen en te roeien. Omdat ik zwakke knieën heb, is lopen al zeker niet voor mij weggelegd, dan maar de hele tijd fietsen dus. Naast het fietsen moest ik een 10-tal luchtdruktoestellen voor gewichtheffen gebruiken om mijn spieren te verstevigen en ook nog eens een 5-taltoestellen voor mijn buikspieren.
Mijn eerste week ging ik een tweetal uur naar de fitness, want dat was een drukke week en ik had niet zoveel tijd. Doordat ik een variërend uurrooster heb, is het moeilijk om te voorspellen hoeveel tijd ik elke week in de fitness kan doorbrengen. Gelukkig had ik de weken erna veel tijd omdat ik een goed uurrooster kreeg dat compatibel was met die van mijn beste vriendin, die ook besloot om te gaan fitnessen bij W-fit.Nog 2 weken in maart en de hele maand april was 5 tot 7 uur fitness per week niet zeldzaam, dus al die tijd op fiets e.a. toestellen zouden hun nut toch wel gehad hebben. Begin mei vond ik dat het tijd was voor een algemene beoordeling over mezelf.
Vond ik van mezelf dat ik energieker was dan anders? Niet echt. Vond ik van mezelf dat ik hetzelfde at en in dezelfde hoeveelheid? Eigenlijk wel. Het potje rijstpap dat ik ’s middags at, at ik nu wel nadat ik naar de fitness ging, maar voor de rest was alles hetzelfde. Vond ik van mezelf dat ik afgevallen was? Niet echt. Vond ik van mezelf dat ik slanker was? Niet echt. Vond ik van mezelf dat mijn spieren steviger waren? Misschien een beetje. Vond ik van mezelf dat ik sterker geworden was? Eigenlijk wel, want ik had minder problemen om al die winkelzakken naar het 3e verdiep te dragen. Vond ik van mezelf dat ik een betere conditie had? Mischien wel, mischien ook niet. Ik voelde geen verschil, maar die laatste paar minuutjes fietsen gingen wel wat makkelijker, of was dat gewoon doorzettingsvermogen?En dan de ultieme test: de weegschaal en die leuke broek die ik wilde aandoen om naar het familiefeest te gaan. Ik wist niet goed wat eerst te doen. Na even denken besloot ik om de broektest eerst te doen. De ene pijp, dan de andere pijp, omhoog trekken en … nog steeds te klein. Dan maar de weegschaal op, die zal me wel opbeuren dacht ik. Wat was ik verkeerd,8 weken fitness en maar 1,5 kilo minder.
Ik moest toch zowiezo een nieuwe conditietest doen en hoopte dat die positiever zou uitvallen dan mijn eigen testjes, maar helaas. Ik steeg amper een half niveau. Ik kwam op de valreep nog in niveau 2 terecht. Mijn vriendin steeg bijna niveau’s. Wat deed ik dan verkeerd? We gingen altijd samen naar de fitness, gebruikten dezelfde toestellen even lang en aten nog altijd hetzelfde als anders. Wat deed ik dan fout? Ik begon na te denken en hoe meer ik erover nadacht, vond ik dat het niet mijn fout was.
Het trainingsschema dat ik kreeg toen ik begon was zwaar. Ik moest minimaal 2 uur per week werken aan mijn conditie met een hartslag van gemiddeld 175 / 180 slagen per minuut. Dit lukte me eigenlijk niet goed. Als ik de weerstand van de fiets wat hoger zette, dan lag ik enkele dagen uitgeteld wegens pijnlijke knieën en kon ik amper rechtstaan. Als ik de weerstand lager zette, dan moest ik zo hard trappen, dat ik weer enkele dagen uitgeteld was. Ik fietste dus steeds met een hartslag van ongeveer 165 slagen per minuut, maar om deze verlaging te compenseren, fietste ik niet 2 uur, maar 4 uur per week. Dit deed ik ook op aanraden van mijn vriendin, een verpleegster, die zei dat de hartslag te hoog was voor mij.
Het trainsschema na mijn conditietest was wel meer haalbaar. Dit keer moest ik wel ongeveer 3 uur per week fietsen, maar aan een gemiddelde hartslag van 165. Jippi, op deze hartslag fietste ik meestal, dus vanaf nu zou het zeker een stuk makkelijker gaan. Niet dus. Om de een of andere reden geraakte ik niet eens meer aan 165, maar bleef mijn hartslag hangen op 155 en dit terwijl ik een even hoge weerstand invoerde als anders en even snel trapte. Mijn vriendin legde me uit dat wanneer je conditie verbeterd, je hartslag voor dezelfde activiteit omlaag gaat. Geweldig was dat. Een maand voordien kon ik nog wel 165 slagen per minuut halen, maar nu niet meer? Leuk was anders.
In juni ging ik niet zo vaak meer omdat mijn uurrooster weer eens verandert was. Ik kon nu nog maar zo’n 3 uur meer gaan. Toen mijn vakantie in juli naderde (van de 2e week van juli tot eind juli ging ik op vakantie), begon ik me meer te gaan relaxen. De stress begon af te nemen en ik maakte mijn voorbereidingen al. Fitnessabonnement tijdelijk opzeggen zodat ik de 2 weken niet verlies, het dierenpension nogmaals opbellen om zeker te zijn dat alles in orde is voor als ik weg ben, het huis nog eens kuisen en alles in de keuken controleren zodat ik geen last heb van schimmels of mieren als ik terug kom en van die dingen. Oh, nog 1 ding niet vergeten, mijn weegschaal- en broektestjes. Broektest maar als eerste. Met veel moeite krijg ik ze net toe. Toch een klein beetje afgevallen dus. Wat zegt de weegschaal? 61,8 kg. Dus dan ben ik toch 2 kg in totaal kwijt sinds ik begonnen met de fitness. Dat is een goed teken. Zo blijven verder doen.
Omdat ik toch nog een beetje afgevallen was en ik de broek toch toekreeg (ookal was het geen zicht vanwege die overhangende vetrolletjes), besloot ik toch wat minder en gezonder te eten als ik op vakantie was. Op een normale dag dronk ik 2 tassen koffie, at ik zo’n 2 3/4e volle borden per dag en een rijstpapje of een ander dessertje en voor de rest dronk ik de hele tijd water. Niet echt zoveel dus, maar toch teveel als ik niet teveel wilde bijkomen op vakantie. Ik probeerde alles te halveren. Zo dronk ik maar 1 tas koffie en at 1, maximaal 2 boterhammen ’s morgens. ’s Middags at ik voor alle zekerheid niets. Om 4u begon mijn maagje vaak gaan te knorren en stond ik mezelf toe de keuze te maken tussen 5 stukjes chips van pringels of een volle tas melk of een halve tas tomatensap. Het is niet echt veel of calorierijk, maar de bedoeling was gewoon om ervoor te zorgen dat mijn maag zou ophouden met knorren. ’s Avonds at ik een half bord groenten (vooral broccoli en wortels), ongeveer een halve aardappel of 2 a 3 soeplepels rijst en maar 10 hapjes kip (omdat er steeds een saus bij was). Het is niet veel, ongeveer de helft van wat ik thuis at. Van zo weinig te eten zal ik zeker wel een halve kilo minder wegen als ik thuis op de weegschaal ga staan.
Toen ik thuis kwam, maakte ik weer alle voorbereidingen om mijn huis weer om te toveren in het ’thuis’ zoals ik het kende voordat ik op vakantie ging. Na een paar daagjes weer terug thuis te zijn, ging ik eens op de weegschaal staan. Het was de dag dat ik weer zou teruggaan naar de fitness, dus de hoop een halve kilo kwijtgespeeld te hebben zou mijn motivatie alleen maar versterken. Ik zet de weegschaal op, wacht op de 0 en ga erop staan. Eens diep inhalen, met een glimlach op mijn gezicht. Ah, daar komt het magische cijfer: 68,3. Huh? Kan dat wel? Nog eens checken. 68,3. Hoe is dat mogelijk?? Ik ben 6 kilo bijgekomen door 17 dagen niet te gaan fitnessen? Even mijn vriendin opbellen. Dit kan toch niet, ik weeg zelfs 4 kg meer dan voor ik begon met fitnessen!
Uiteindelijk bleek mijn logische verklaring over waarom fitness niet zou werken, de juiste te zijn. Als je 1500 cal. dagelijks opneemt, went je lichaam daaraan en verwacht deze 1500 cal. ook dagelijks te krijgen. Wanneer je gaat fitnessen en je neemt 1500 cal. op, dan neem je nog wel steeds dezelfde hoeveelheid cal. op, maar doordat je meer beweegt, verbruik je meer cal., dus lijkt het alsof je nog maar 1200 cal. per dag opneemt. Fitness is dus eigenlijk hetzelfde principe als je zelf zou diëten zonder beweging te hebben. Het nadeel is steeds: je lichaam went eraan om met minder cal. langer toe te komen. Van zodra je stopt met de fitness of met je diëet, wil dit zeggen dat je lichaam de overtollige cal. zal opslaan! Dit is de reden waarom je juist dikker word na elke poging om af te vallen!
Nu was ik het beu. Waarom nog naar de fitness gaan als het toch niet uitmaakt. Ik ging die avond nog naar de fitness, maar niet om op het fietsje te gaan zitten. De eerste medewerker die ik vond, kreeg van mij de volle laag. Ik had het niet alleen over mijn frustratie dat ik 4 kg meer woog dan voor ik begon, ik had het ook over mijn frustratie over mijn trainingsschema. Uiteindelijk bleek dat ze me veel hadden voorgelogen en doen alsof ze kennis hebben.
- Als je aan een conditietest begint, moet je hartslag dezelfde zijn als je hartslag in rust. Bij mij zat er door de stress zo’n 30 tot 40 slagen verschil op. De conditietest is dus al helemaal fout.
- Medische problemen die je had, moest je invullen in die hele stapel papierwerk, maar blijkbaar is dat voor niets nodig, want er wordt geen rekening mee gehouden. Het maakte dus niet uit dat ik zei dat ik zwakke knieën (gewrichten) en een zwakke rug had, want hoewel ze wisten dat ik het trainingsschema fysiek gezien nooit aankon met de vereiste hartslag, vonden ze het leuker om geld te verdienen dan mensen echt verder te helpen.
- Als ik echte hulp wilde hebben met een degelijk en aangepast trainingsschema (dat ze je eerst beloven bij de eerste afspraak en in de brochure), dan moet je extra geld uitgeven om naar een sportdokter te gaan die zij voor je uitkiezen. Nu waarom zou het echt iemand moeten zijn die zij uitkiezen en niet jij? Waarschijnlijk om je meer geld te laten uitgeven.
Dit zijn maar 3 punten van mijn frustratie die specifiek gaan over mijn trainingsschema. De medewerkers wisten dus op voorhand dat ik gedoemd was om te mislukken, maar ik was een groot euroteken voor hun. Ik moest papieren ondertekenen zodat ik de fitness toestemming gaf om het geld voor mijn abonnement rechtstreeks van mijn rekening af te halen. Gewoon een voorwaarde zodat ze zeker zijn dat ze hun geld krijgen, want toen ik naar de bank belde om deze toestemming op te zeggen, bleek dat dat niet kon. Ik ga nu al enkele weken niet meer naar de fitness, maar ben verplicht om te blijven betalen. Vuile oplichters met mooie praat, maar zonder resultaat zijn het. Excuseer, niet zonder resultaat. Ik heb 360 euro verspild, want een abonement van 6 maanden kost je 52 euro per maand.
Kortweg samengevat. Ik ga nooit meer naar de fitness omdat je je er blauw aan betaald zonder dat je de garantie hebt dat ze je wel degelijk verder helpen. Ze maken je mooie dingen wijs, doen er alles aan om je te laten geloven echt te zijn en dat zij echt voor verandering zorgen, om je achteraf uit te lachen wanneer ze bekennen niets in jouw belang te doen. En het enige dat je bereikt is dat je meer weegt dan voor je eraan begint. Bij fitness heb je dus in feite 2 keuzes: of je doet het voor even en je krijgt een jojo-effect, of je betaald je hele leven ontzettend veel geld aan iets dat amper helpt. Dit is mijn ervaring en dit is mijn mening.
