Wat gaat er zoal door je heen als je minder hoort? Wanneer hoor je minder en wanneer ligt het ook werkelijk aan je gehoor? Kan je hier uberhaupt op een acceptabele manier mee omgaan en wie heeft er meer problemen mee, jij of je omgeving?
Ik ben een vrouw van 37 jaar. Ik heb nooit geweten hoe het is om goed te horen want ik was al heel klein toen ik een middenoorontsteking kreeg. Deze is opengebarsten en dat heeft mijn trommelvlies beschadigt en mijn gehoor op brute wijze afgenomen. 3 keer heb ik als kind een operatie gehad waarvan de eerste keer zou mijn trommelvlies dichtgemaakt worden en de andere 2 keer een nieuw trommelvlies maar alle 3 de operaties hadden geen positief resultaat. Ik moest er mee leren leven dat ik aan 1 kant doof was. Ik persoonlijk merkte we weinig van of althans….het viel mij niet op. Op mijn 14e jaar had ik mijn laatste operatie eraan gehad en toen was de enige optie nog een hoortoestel.
Vreselijk vond ik het want ik ben er enorm mee gepest op school natuurlijk. Mooie verhalen van die audicien dat je het mooi weg kan werken onder je haar maar toch als het waait komt ie in zicht en bij het minste geringste gaat hij piepen en merkt de omgeving het al snel genoeg als iedereen hem hoort piepen en ik niet. Ik deed hem dus niet meer in en vond het een verademing.
Gelukkig op de hogere school wisten weinig mensen het alleen met stages lopen moest het altijd vermeld worden natuurlijk. Gek genoeg hoor je nooit iemand over als je vraagt wat diegene zegt, dan zeggen ze het nog een keer. Pas als je later verteld dat je aan 1 kant minder hoort komen ze met het verhaal dat ze inderdaad wel zoiets dachten en later als je nog een keer vraagt of iemand het kan herhalen komen ze met de vraag of ik soms slechter hoor ineens of dat ik wel eens bij een dokter ben geweest. Als ik ze niets verteld had kwamen ze niet op dit idee maar zou het zomaar kunnen dat de omgeving lawaaierig was of dat de ander het misschien onduidelijk zei. Het kan weleens gebeuren dat mensen per ongeluk of expres iets tegen je zeggen en later dit ontkennen onder het motto: “Je zal het wel verkeerd verstaan hebben”. Je gaat je werkelijk afvragen of je het dan toch niet verkeerd verstaan hebt en let in het vervolg nog beter op. Na een paar van deze situaties ben je het vertrouwen in jezelf compleet kwijt. Je gelooft jezelf niet eens meer….je gelooft je eigen gehoor niet meer. Als mensen jou niet verstaan kan je praten als brugman maar je praatte gewoon onduidelijk en je hebt jezelf toch goed gehoord? Nee….je moet je ouders of zus of leraar of iemand anders met een voorbeeldfunctie niet vertellen dat hij/zij zich vergist…het probleem is dat jij dingen hoort die er niet zijn of dingen niet hoort die er wel zijn.
Mensen zullen je altijd vertellen dat je naar een oorarts moet om je gehoor te testen want ze merken dat hun vaker alles moeten herhalen en dus zijn zij diegenen die er een probleem mee krijgen. Je moet een paar testen doen, harde en zachte geluiden erkennen en ja….als je een toontje een paar keer hoort die steeds verder weg zakt blijft dat geluidje in hoofd hangen en blijf je op het knopje drukken en Ja….je gehoor is aanzienlijk afgenomen, en een hoortoestel is de oplossing. ik heb een keer getest en een hoortoestel ingedaan zonder batterij en wat bleek? Mensen vonden het een vooruitgang, ze wisgten niet dat er geen batterijen in zaten. Ik heb hem dus nooit meer ingedaan.
Mijn motto is, leer ermee leven dat je niet alles meer kan horen maar probeer het met zo weinig mogelijk mensen te delen, hoe minder mensen het weten hoe minder mensen het opvalt. Vertrouw in geen geval de hoortesten, het resultaat is slechts de uitkomst van jouw concentratievermogen op dat moment en een test doen is nooit leuk en erg vermoeiend dus als je eenmaal zo’n test moet doen kan ik je garanderen dat je na de test altijd slechthorend bent.
Ik erken dat ik dingen minder hoor maar ook mensen die minder horen kunnen minder horen dan normaal omdat de omgeving lawaaierig is of omdat ze moe zijn of hun aandacht er niet bijhebben. Ik heb het er nooit meer over met niemand en ik heb nooit meer een hoortoestel in en hoor er ook nooit meer iemand over en ik ben het probleem eigenlijk zo goed als vergeten net als de rest die mij kent.
