Ooit zei ik eens tegen een vriendin die zwanger was: ‘Ow, je begint het nu echt goed te zien he!’. Aan haar reactie zag ik dat ze het niet leuk vond dat ik dat zei. Ik snapte er niets van. Nu, zelf 31 weken zwanger, begrijp ik precies waarom ze het niet leuk vond.
Sinds ik zwanger ben wil elke willekeurige persoon, of ik ze nu ken of niet, even een praatje maken. Dit zou natuurlijk geen probleem moeten zijn, gezellig zou je denken. Maar veel dingen die ik hoor vind ik helemaal niet zo gezellig. En daar reageer ik dan meestal ook niet al te vriendelijk op. Toen ik op de vraag: ‘hoe lang moet je nog?’, antwoorde met: “nog 12 weken” werd er vervolgens gevraagd: ‘Zo lang nog, krijg je een tweeling ofzo?’. Ik zie niet in hoe dit vriendelijk bedoeld kan zijn. Het enige dat ik hoor is wow wat zie jij er ongelovelijk dik uit. Begrijp me niet verkeerd, het is fantastisch dat er een klein kindje in me groeit en dat ik dikker word hoort daar bij. Maar om nou te moeten horen dat je buiten proporties dik bent, vind toch geen enkele vrouw leuk? Of ligt het aan de hormonen. Ik denk in elk geval dat ik in de afgelopen tijd niet veel vrienden heb gemaakt met opmerkingen als: ‘Dank je, ik ben zwanger. Wat is jouw excuus?’, of ‘Heb je onlangs nog in de spiegel gekeken?’.
Toen ik na de zoveelste opmerking over hoe dik ik wel niet was geworden thuis gal aan het spuwen was, zei mijn man op z’n vriendelijkst tegen me dat mijn reactie misschien wel eens gevoed werd door de hormonen. ‘Mensen bedoelen het echt niet slecht, ze vinden het leuk om te zien. Normaal zou je ook niet zo reageren’. Waarop ik alleen maar dacht dat hij gek geworden was. Normaal zou ik het nog veel erger vinden om dik genoemd te worden. Maar de eerst volgende keer dat ik de opmerking kreeg dat je het nu ook wel in mijn gezicht begon te zien en dat dat ook flink bol aan het worden was, heb ik alleen maar vriendelijk geglimlacht en ‘dank je’ gezegd. Het voelde vreselijk. Daarna nam ik me meteen voor om in het vervolg gewoon weer lekker onaardig terug te reageren, en als mensen boos worden jammer dan. Dan geef ik toch gewoon mijn hormonen de schuld!
