De lichaam van de vrouw is zo ontwikkeld dat een zwangerschap en geboorte als een natuurlijke stap in de ontwikkeling beschouwd kunnen worden. Maar hoewel je erg veel hoort en leest over de lichamelijke veranderingen die dan zullen plaatsvinden blijft de belangrijkste verandering, de verrijking van de geest, erg onderbelicht.
We weten allemaal over de dikke buik, de zwangerschapsstriemen, de grotere borsten, de misselijkheid, het vocht vasthouden enzovoorts. Het internet staat er vol mee. En hoewel ik over bijna al deze ongemakken kan meepraten is de onzichtbare verandering mij het meeste waard.
Grappig is wel dat je er weinig tot niets over hoort terwijl ik in mijn onderzoek moeders en zwangeren heb gesproken, die deze interne verandering allemaal in zekere mate als zodanig herkennen.
Zou de geheime genootschap van moeders deze informatie verborgen houden?
Een praktisch onderdeel van deze verandering zit hem in een geleidelijke verschuiving van prioriteiten welke je eenderzijds kwetsbaar en anderzijds onschendbaar maken. Je lichaam wordt een tempel, welke gekoesterd en verzorgd dient te worden. Daarintegen worden je psyche en bewustzijn gesterkt door een magnetisch veld dat alle onbelangrijkheden weert. Je hoort weleens over zwangerschapsdementie, maar ik denk dat dit een verkeerde intepretatie is van dit fenomeen. Het is enkel een beschermlaag die ervoor zorgt dat er nog maar weinig dingen zijn die je raken, en druk maken? Dat doe je nou enkel nog maar om zaken die er echt toe doen. Het is een verrijking! Zeker voor iemand zoals ik, die zich om elk klein detail kon opfokken…
Deze verandering heeft vele lagen, en ik zal snel weer schrijven om de volgende laag te definieren.
Aangezien ik pas ´moeder in de maak´ ben, zal het me benieuwen hoe deze verandering zich zal ontwikkelen met het echt ´moeder zijn´.
1 Ding is zeker: ik heb er zin in!
