De 18-jarige Omar E. uit Utrecht die zich schuldig heeft gemaakt aan het discrimineren van Joden op de website Geen Stijl, moet als straf zestien uur in het Anne Frank huis gaan werken. Met dank aan het OM…
De 18-jarige Omar E. uit Utrecht die zich schuldig heeft gemaakt aan het discrimineren van Joden op de website Geen Stijl, moet als straf zestien uur in het Anne Frank huis gaan werken. Met dank aan het Openbaar ministerie.
Klopt dit bericht? Vroeg ik me af toen ik het las op www.nu.nl. De belachelijkheid straalt er immers van af. Omar E. uit Utrecht houdt er kennelijk anti-semitische sympathieën op na en daarvoor wordt ‘hij’ nu gestraft. Alsof dit een straf is voor Omar? Hoe zit dat dan met de bezoekers en het personeel van het Anne Frankhuis? Worden zij in werkelijkheid niet gestraft?
Opa en oma die straks met hun kleinkind het Anne Frankhuis bezoeken, zullen immers met Omar geconfronteerd worden. Als oma aan kleinkind de achterkamer laat zien, zal Omar op de achtergrond ook aanwezig zijn en Omar haat Joden. Tja leg dat maar eens uit.
Het is weer zo’n typisch Nederlandse maatregel. Breng Omar respect bij door hem te laten werken in een omgeving die hij uitkotst. Héél pedagogisch verantwoord… Het spreekt in Nederland natuurlijk voor zichzelf dat Omar na zestien uur taakstraf het jodendom omarmd en zijn ongetwijfeld Islamitische achtergrond vaarwel zegt. Of is dat nu ook weer niet de bedoeling?
Stel, een jongetje wordt door een ander jongetje gepest in de klas. Het pestertje wordt hierop aangesproken, maar doet er niets mee. De leraar besluit het pestertje te straffen door hem te verplichten naast het kereltje te gaan zitten dat hij zo graag pest. Let wel, slechts voor drie dagen, het blijft straf hè… Resultaat: de jongen die gepest wordt zit drie dagen lang doodsangsten uit en de pester raakt gefrustreerd omdat hij drie dagen lang naast de in zijn ogen grootste nerd van de klas moet zitten. Na drie dagen is het resultaat niet dat de twee voortaan de beste vriendjes zijn. Nee. Realistischer is te denken dat de pestende jongen voortaan veel secuurder te werk gaat en een nog grote aversie tegen het slachtoffer krijgt. Niks geen resultaat dus!
Hetzelfde geldt voor Omar. Niet hij, maar het Anne Frankhuis – symbool voor het Nederlandse jodendom – is de Sjaak. Zij moeten Omar immers 16 uurtjes faciliteren. En ook voor de bezoekers lijkt het me niet echt prettig om het Anne Frankhuis te bezoeken met op de achtergrond de aanwezigheid van een antisemiet puur sang. Het is een wederkerig proces, dat uiteindelijk alleen maar ontaard in escalatie. Want, dat Omar na 16 uur taakstraf opeens het licht ziet lijkt onwaarschijnlijk. In zijn omgeving staat ie natuurlijk al voor lul; werken in het Anne Frankhuis is nou niet echt een pré als je vrienden de staat Israël niet eens erkennen.
Och, waar zal dit vreemde project eindigen? Het is in mijn ogen weer een voorbeeld van de zo gekoesterde Nederlandse tolerantie en pragmatiek. Een soort omgekeerde versie van de if-you-can’t-beat-them-join-them-gedachte… Omar gaat z’n opvattingen niet veranderen in 16 uur taakstraf. Het wordt voor hem voortaan hoogstens iets moeilijker de Holocaust te ontkennen.
Errare humanum est
