“Ik zie mijn moeder die zich over me heen buigt en mij bij mijn bovenlichaam vasthoudt, terwijl die oude vrouw tussen mijn benen gaat snijden. Ik voel die plotselinge, heftige pijn en deze ongelooflijke machteloosheid dat ik ben overgeleverd aan mensen die me het ergste hebben aangedaan wat in mijn leven is overkomen. Ik voel dat ik wil gaan huilen, zodat deze beelden verdwijnen, deze verschrikkelijke herinnering aan iets wat meer dan dertig jaar geleden is gebeurd en me tot op de dag van vandaag niet met rust laat.”
Uit: “Onze verborgen tranen” van Waris Dirie[1].
[1] Onze verborgen tranen, Waris Dirie, p. 68
Als je in andermans schoenen staat…
Hoe zou jij je voelen als een onbekende vrouw, met een bot scheermesje, de gevoeligste delen van je lichaam zou wegsnijden? Waarschijnlijk bloed je bijna dood en dan moet het ergste nog komen: je moet ook nog dichtgenaaid worden. Doorns prikken in je huid en je voelt hoe het draad door je lichaam heen wordt geregen. Vervolgens wordt er een gaatje zo groot als de diameter van een luciferstokje opengelaten, zodat je tenminste nog kunt plassen. Dit is makkelijker gezegd dan gedaan, want bij elke plasbeurt en menstruatie verga je van de pijn!
Daarbij kan deze gruweldaad leiden tot beschadiging aan bloedvaten en organen, en besmetting met HIV.
Dit lijkt een scene uit een horrorfilm, maar niets is minder waar!
Genitale verminking iets van vroeger?
Vrouwelijke genitale verminking, of vrouwenbesnijdenis, is nog lang de wereld niet uit. Mensen die denken dat genitale verminking iets van vroeger is, wil ik graag uit hun droom halen. Genitale verminking is nog steeds een probleem in de wereld van nu. In Afrika is genitale verminking een traditie; “het hoort bij onze cultuur” zeggen ze daar. Ze doen er geheimzinnig over en laten de meisjes geloven dat ze na de besnijdenis, een echte vrouw zijn. De meisjes verheugen zich hier op, omdat ze niet weten wat hen te wachten staat. Hoe kan een moeder haar eigen kind zoveel pijn doen? Het gevoeligste stukje van het vrouwelijk lichaam met, meestal een bot scheermesje, weg laten snijden. En dit alles zonder verdoving. Dit is pure mishandeling van die arme meisjes! Afrikaanse vrouwen willen hier niet open over spreken. Het is voor hen net zoiets als de eerste keer geslachtsgemeenschap: hier spreek je in het openbaar niet over. Daarbij zijn de Afrikaanse mannen vaak onwetend: zij weten niet wat een vrouw moet ondergaan.
Volgens de schattingen van de Verenigde Naties en de Wereldgezondheidsorganisatie zijn er in 1993, 150 miljoen meisjes en vrouwen slachtoffer geworden van besnijdenis[1]. Dit getal is in de loop der jaren alleen maar gegroeid. Daarbij zijn veel landen een blinde vlek: daar weet men simpelweg niet of er slachtoffers zijn, en ja hoeveel. Het gaat hier om minimaal 150 miljoen verminkingen! Nee, genitale verminking is nog lang de wereld niet uit!
Vrouwenbesnijdenis alleen in Afrika
De tweede droom die ik uit de wereld wil halen is dat genitale verminking een ver-van-mijn-bed-show is. De meeste besnijdenissen worden in Afrika en Arabische landen uitgevoerd, maar men schrikt als er naar de Europese cijfers wordt gekeken: Frankrijk 70 000, Groot-Brittannië 80 000, Italië 35 000 en noem maar op. Alles bij elkaar opgeteld zijn dit ruim een half miljoen genitale verminkingen in Europa. Wat nou ver-van-mijn-bed-show? Een half miljoen vrouwen die zelf dochters hebben en die nog sterker aan hun tradities zullen vasthouden, omdat ze hier in Europa niet goed integreren. Een half miljoen slachtoffers voor onze eigen voordeur en waarschijnlijk komen er elke dag meer bij. Niemand die het weet en niemand die zich erom bekommerd[2].
In Nederland worden de genitale verminkingen per jaar op 50 geschat. Hoe kan dit gebeuren in een welvarend land als Nederland? Een land waar alles zo goed geregeld is? In een rapport van het ministerie van volksgezondheid, sport en welzijn, staat het volgende geschreven: “Vrouwelijke genitale verminking is een vorm van geweld waar het kabinet zo snel mogelijk een eind aan wil maken in Nederland.”[3] Dit is een goed teken voor de risicogroepen in Nederland, maar hoe gaan we dit oplossen dan? Het rapport spreekt over een aangifteplicht voor iedereen die genitale verminking bij iemand constateert, daarbij worden alle nieuwkomers uit de risicogroepen erop geattendeerd dat genitale verminking verboden is in Nederland. Weet Nederland niets beters te verzinnen dan dit? Je kunt een kleuter verbieden om een snoepje te pakken, maar als hij het wil, dan pakt hij toch stiekem dat snoepje. En met de aangifteplicht ren je alleen maar achter de feiten aan: de verminkingen zijn toch al uitgevoerd. Nederland, een land waar alles goed geregeld is, maar ze kunnen geen goede oplossingen verzinnen tegen dit grote probleem.
Neem een voorbeeld aan Frankrijk!
In Trouw verscheen vorig jaar een artikel over genitale verminking, met als titel: “Genitale verminking is een misdrijf en moet ook zo bestreden worden”[4]. Hier ben ik het volkomen mee eens. Een zakkenroller wordt ook veroordeeld. Genitale verminking is veel meer dan alleen diefstal van een lichaamsdeel. Het is een marteling, waar aan de meeste vrouwen een letterlijk, maar ook figuurlijk litteken aan overhouden. Deze pijnlijke ervaring zullen ze voor altijd in hun levensrugzakje meedragen. Waarom is het in Nederland dan nog nooit tot een veroordeling gekomen? In dit artikel vraagt staatssecretaris van volksgezondheid, Jet Bussemaker, zich af waarom de bestrijding van genitale verminking in Frankrijk wel lukt en in Nederland niet. In Frankrijk krijgen de ouders een contract, waar in staat dat vrouwenbesnijdenis verboden is. De meisjes moeten ieder jaar verplicht op controle en wanneer er een verminking wordt vastgesteld, worden de ouders voor het gerecht gesteld. Dit heeft in Frankrijk geleid tot veertig processen, waar honderden ouders en twee ‘snijvrouwen’ zijn veroordeeld. In Nederland is genitale verminking strafbaar, maar hoe wil je straffen uitdelen wanneer je hier niet op controleert? Nederland, neem een voorbeeld aan Frankrijk!
Genitale verminking, waarom?
Ik vraag me keer op keer af waarom deze gruweldaad wordt uitgevoerd. Ik kan me niet voorstellen dat je als moeder, je dochter zoiets aan kan doen! De moeders weten immers zelf wat het is en hoe het voelt… In het boek “Mijn Woestijn” van Waris Dirie staat dit min of meer uitgelegd. De moeders hebben geen enkele keus: ze worden gedwongen door hun man. Het hoort bij hun cultuur, het is traditie. En in Afrika zijn tradities heel belangrijk. Wanneer men zich hier niet aan houdt, kan men door het hele volk worden buitengesloten. Daarbij ging vroeger het verhaal dat in de Koran staat dat vrouwenbesnijdenis verplicht is. Maar in de Koran is niets terug te vinden over vrouwenbesnijdenis. Een derde argument is dat als een meisje niet besneden is, ze niet uitgehuwelijkt kan worden. Mannen willen de meisjes dan simpelweg niet, omdat ze er dan niet zeker van zijn of het meisje nog maagd is. De meisjes worden uitgemaakt voor prostitué, omdat ze van de seks kunnen genieten. Maar ben je een prostitué als je van seks geniet? Waarom zou een man hier wel van mogen genieten en vrouwen niet? Maar niet alleen dat! Door deze gedachtegang van Afrikaanse mannen, moeten de vrouwen levenslang pijn lijden tijdens het toiletteren, of tijdens de menstruatie. De kans op HIV neemt toe en veel vrouwen hebben last van inwendige infecties. Is de trots van de Afrikaanse man zo groot, dat ze door deze gedachtegang, miljoenen vrouwen verminken?
Het egoïsme van de man
Argumenten voor genitale verminking zijn: bang om tradities te verbreken en daardoor buiten worden gesloten, het staat in de Koran en de dochters kunnen zonder niet uitgehuwelijkt worden. Wie heeft ooit verteld dat dit in de Koran staat? Het staat niet in de Koran! Waarschijnlijk komt dit uit een tijd, of uit verschillende Afrikaanse dorpen, waar ze niet kunnen lezen. Zo geloven de mensen alles wat hen verteld wordt over de Koran. Wanneer iedereen stopt met deze verminkingen, zal het niet als ‘raar’ gezien worden en zal niemand worden buitengesloten. Afrika: het is tijd om oude tradities te verbreken! Het laatste argument komt duidelijk uit een tijd waarin de vrouwen nog niet geëmancipeerd waren. Waarschijnlijk zijn ze dit in sommige dorpen in Afrika nog steeds niet. Maar ook al is de vrouw niet geëmancipeerd, moet je haar dit dan aan doen? Wanneer geen enkele vrouw besneden is, wil ik wel eens zien of ze niet gewild zijn door mannen.
Is het zo belangrijk om te zien of de meisjes nog maagd zijn? Is het zo belangrijk dat alleen de man mag genieten van seks? Is dit alles belangrijker dan wat de vrouwen hiervoor moeten doormaken? Hoe kan iemand dit alles nou belangrijker vinden dan het gevoel en het zelfrespect van de vrouwen? Ik kom maar tot één conclusie: het egoïsme van Afrikaanse mannen heeft schuld aan genitale verminking!
[1] VN – verklaring uit 1993
[2] Onze verborgen tranen, Waris Dirie p. 16
[3] Rapport door ministerie VSW, 2005 kenmerk PG/OGZ 2.594.902 p. 1 – 2
[4] “Genitale verminking is een misdrijf en moet ook zo bestreden worden”, Trouw 2009
