blog placeholder

Hoe lang duurt een moment van tevredenheid? Het gevoel is onmiskenbaar fijn gevoel om te ervaren. Het geeft ons een glimp van wat men bedoelt met ‘gelukkig zijn’. En elke keer weer, helaas, vinden we onszelf kijkend naar de buren aan de overkant: hoe houden zij het gras toch zo groen? 

We kunnen het niet ontkennen, we zijn op zoek naar geluk. Ieder op zijn eigen manier. En op de een of andere manier lukt het niet om dat korte gevoel van gelukzaligheid vast te houden:  de sleur drukt ons met de neus op de feiten.

Elke ochtend worden we wakker met meestal hetzelfde gevoel. Hoe is dat bij jou? Denk je: ‘Is het nu alweer tijd om op te staan? Ik heb nog geen zin.. Ik moet vandaag daar heen, dan dat ophalen, dan dit..’ Of denk je: ‘Wauw, ik zie de zon door de gordijnen, het is alweer ochtend! Ik ga gauw opstaan want zo meteen mag ik daarheen, dit even ophalen, dat doen..’ Oké, ik geef toe: het zijn twee totaal verschillende denkwijzen. En ik begrijp dat de tweede denkwijze beter klinkt maar totaal niet haalbaar is om elke dag te ‘denken’. 

Hoe kan dat nou? Waarom drukken de lasten van elke dag zo zwaar op onze schouders? Sommigen noemen het een herfstdip, een winterdepressie, overschakeling van de seizoenen, zomer-moeheid door enorme hitte. We zoeken naar allerlei excuses om onszelf een geldige reden te geven om ons te voelen zoals we ons voelen: neergebogen, wel verlangend naar geluk, maar het nooit kunnen vinden.

We zoeken naar geluk en we weten dat geluk zit ‘in de kleine dingen’. In de mensen om ons heen, in de natuur, in muziek, goede gesprekken, dieren.. We weten het, maar dan? Zou het niet kunnen dat we door deze overmatige consumptiemaatschappij een denkwijze hebben ontwikkeld die ons blijft zeggen: ‘meer, meer en nog meer!’ We hebben altijd meer nodig om geluk te kunnen handhaven.

Wat is de sleutel? Ik heb niet dé oplossing, maar ieder heeft zijn eigen sleutel. Het is belangrijk, heel belangrijk, om te beseffen dat een ander nooit voor jou kan bepalen of jij wel of niet gelukkig bent. Jij weet wat je daarvoor nodig hebt. En moet alles altijd leuk zijn? Moeten we altijd een gevoel hebben van extreem geluk? Zoals ik me een kindertijd herinner van lekker ranja drinken na school, buiten spelen en luisteren naar een verhaaltje voor het slapen gaan, kan ik ook nu genieten van kleine dingen. Ze geven me geen extreem geluk, maar ik ben wel tevreden. Ik ben niet langer meer op zoek naar gelukkig worden, want ik weet dat het voor mij toch nooit genoeg zal zijn. Daarom houd ik me liever bezig met gelukkig zijn, het leven accepteren zoals het is met mooie en de minder mooie kanten van het leven. Met liefde en met lijden. Tevreden zijn met de genaden die je mag ontvangen en het lijden dat op je pad komt.

Als er een ding is wat we voor onszelf zouden mogen wensen, dan hoop ik dat dit het mag zijn: hoe ouder we worden, hoe eenvoudiger we zullen leven en zijn. Maar echte eenvoud,  daar is zoveel over te schrijven, daar besteed ik met alle plezier een volgend artikel aan.

Veel geluk!