Er zijn voor en tegenstanders van Turkse toetreding tot de Europese Unie. Tegenstanders komen vooral met argumenten dat Turkije door zijn islamitische achtergrond niet in een christelijk Europa thuis hoort en dat een Turkse toetreding tot een grote instroom aan Turkse arbeiders in Europa zal betekenen.
Tegenstanders hebben het vaak over dat Turkije een arm islamitisch land is en dat het land meer zal kosten dan het zal opbrengen voor de EU. Bovendien heeft Turkije bijna 75 miljoen inwoners en daarmee zou het een grote inspraak krijgen in Europese besluitvorming.
Voorstanders benadrukken de kracht van de Turkse economie; de laatste jaren heeft Turkije flinke economische ontwikkelingen meegemaakt en van de kredietcrisis heeft Turkije nauwelijks last gehad. Turkije is het voorbeeld voor de islamitische wereld waar de Islam en democratie hand in hand gaat.
De Turkse economie is op het moment groter dan Nederlandse economie en Turkije beschikt over de 16e grootste economie ter wereld. Daarnaast is het land zich in rap tempo aan het verwesteren en moderniseren. Turkije heeft de laatste tien jaar handig gebruik gemaakt van de remmende voorsprong van de Westerse landen. De Turkse economie beschikt over veel veerkracht en er zijn veel grote Turkse holdings actief op het wereldtoneel. Turkse bedrijven als Vestel, Akbank, Sabanci Groep opereren uiterst succesvol op het wereldmarkt en kunnen de concurrentie met Westerse bedrijven aangaan.
Een Turkse toetreding zou naar mijn inziens veel voordelen voor de Europese Unie opleveren, want met Turkije haalt de Europese Unie een regionale grootmacht binnen. Westerse bedrijven kunnen bovendien veel verdienen in Turkije door de lagere loonkosten en door gebruik te maken van een relatief jong en goed opgeleid beroepsbevolking. De Europese Unie is aan het vergrijzen en met Turkije als een sterk bondgenoot zal de Europese Unie beter kunnen concurreren met landen als China, India, Brazilië, Rusland en de VS.