Het Gemeenteljk Vervoers Bedrijf in Amsterdam heeft ook al weer een paar van die deskundige directeuren die sjoemelen en hun eigen zakken vullen. Wanneer zal dat nu eens ophouden?
G.V.B. AMSTERDAM.
Gisteren las ik in de Telegraaf dat de sjoemelende directeuren Adrie Bollier en Peter Schotte zich een opslag gegeven hebben van 51.000 € tot een vast salaris van 240.000 €. Naar het schijnt worden er miljoenen gemist waarschijnlijk door wanbeleid. Dit is weer zo’n geval in de eindeloze reeks van geldzucht bij dit soort lieden. Ik begrijp niet wat nu eigenlijk de selectie criteria zijn waarop die zo’n baan krijgen. We kunnen dagelijks lezen in de krant hoe er met geld gesmeten wordt bij scholengemeenschappen, zorgcentra, ziekenhuizen, bejaardencentra, woningcorporaties, openbaar vervoerbedrijven en ga zo maar door. Om nog maar niet te spreken bij de overheid zelf. En onze regering maar toeteren: pensioenen moeten gekort worden, bijstandsfraude aangepakt, hervormingen arbeidscontracten enz. Ik hoor of zie niets van Rutte en Pechtoldje in dit soort zaken. Deze vorm van zakkenvullen is voor hen blijkbaar normaal. Dat zijn allemaal afgestudeerde deskundigen die ”marktconform” mogen en moeten verdienen. Ik zie vrijwel nooit dat er een bestuurder of directeur bij de Aldi, Hema, Hennie van der Most of Joop van den Ende zijn zakken gevuld heeft. Hoe zou dat toch komen? Zouden die beter kijken naar de kwaliteit mensen die zij aannemen?
PARTIJLEDEN.
Bij vele van de overheidsinstellingen en semi overheid lijkt het er verdacht veel op dat de bestuurders aangetrokken worden omdat zij een ”lijntje hebben of hadden met Den Haag”.
Ik zie nog wel eens namen voorbij komen waarvan ik denk, wat is nou zijn deskundigheid of ervaring? Ik heb vaak genoeg gezien dat een ex wethouder directeur wordt van een woningcorpoatie. Natuurlijk riant salaris. Of een die na 4 of 8 jaar wethouder naar de provincie hopt, dan naar de 2e kamer hopt, en dan waarschijnlijk naar Brussel. Kortom, 25 jaar onder de pannen terwijl hij het bedrijfsleven nog nooit van binnen heeft gezien.
Maar op grond van welke deskundigheid kunnen die lieden hun gang gaan? Als wethouder had hij al geen specifieke kennis of ervaring. Wel kreeg hij in die 4 of 8 jaar wel wat bestuurlijke ervaring. Maar wat zegt dat nou over zijn capaciteiten in het bedrijfsleven? Een corporatie heeft dezelfde eisen als elk ander bedrijf. Zo ook en zorgcentrum. Wat moet ik met een bestuurder daar? Ik zou liever daar iemand neerzetten die zijn sporen verdiend heeft in het bedrijfsleven en een motivatie heeft om goed voor mensen te zorgen. Die begrijpt wat kosten zijn, maar ook weet dat je gemotiveerde mensen nodig hebt om een zorgcentrum goed te runnen. Een wethouder weet niet beter als hoe het er ambtelijk aan toe gaat en laten we wel wezen, daar heerst niet bepaald een cultuur van hard werken.
VRIJE DAGEN.
Peter Swinkels gaf een mooie voorstelling van ambtelijke productiviteit: hij rekende oor: een groot aantal ambtenaren heeft 25 vrije dagen, 25 ADV dagen, en nog 8 feestdagen. Daarbij komt nog gemiddeld ziekte verzuim van 2 a 3 % en dan is de conclusie dat die ambtenaar 65 dagen niet aanwezig is = 13 werkweken. Ik herken dat. Als projectontwikkelaar heb ik zo veel te maken gehad met ambtenaren die weer eens een vrije dag hadden, en aldus soms afspraken over 6 tot 8 weken gemaakt moesten worden. Reken eens uit wat dit de samenleving kost. En dat niet alleen: als er dus te weinig ambtenaren waren werden er altijd externe mensen ingehuurd waar de efficiency ook niet bepaald van afstraalde: de uurtje factuurtje mentaliteit.
Dus als de publieke sector mensen aanneemt die uit dit soort culturen stammen dan is het logisch dat ze weinig verstand van zaken hebben, laat staan motivatie. Die gaan slechts eerst en vooral voor inkomsten en arbeidsvoorwaarden. Ze denken ervaren te zijn maar hebben nog nooit MOETEN presteren.
VERKEERDE MENSEN OP DE VERKEERDE PLAATS.
Net zo goed als het bedrijfsleven goede mensen kan krijgen, moet dat ook in de publieke sector kunnen ( bedrijfsleven bedoel ik niet de banken of beursgenoteerde ondernemingen mee, want die kunnen er ook wat van met zakkenvullen). Als een directeur van het GVB spreekt over marktconform salaris, dan weet ik wel wat die knakker kost, maar niet of hij het waard is.Net zo goed als ieder bedrijf van een gewone werknemer een proefperiode wil, zou ik dat zeker van zo’n figuur willen. Maar dan niet 3 maanden, nee 2 jaar. Dan kan hij bewijzen of hij een riant salaris waard is. Maar beginnen met een topsalaris terwijl je niet weet of die man wel goed genoeg is of past in de bedrijfscultuur, dat zou voor mij te veel zijn. Laat staan dat er al vertrekregelingen afgesproken worden. Maar zoals ik al eerder zei, er worden mensen aangenomen waarvan ”aangenomen” wordt dat zij deskundig zijn en dat het goed is dat ze een ”uitgebreid netwerk” hebben. Dat zijn echter de mensen die uitsluitend voor eigen zak gaan.
Zie het COA: al heeft Albayrak nog zo’n zooi gemaakt, ze blijft proberen geld te vangen, desnoods via de rechter. Er zijn inmiddels duizenden van die gevallen. Daar moet de overheid paal en perk aan stellen. En haar eigen ambtenaren wijzen op hun verantwoordelijkheid. Snijden in eigen vlees, zodat de financiers = de belastingbetaler niet op moet draaien voor die kosten.
Uit die kosten kunnen de bezuinigingen makkelijk betaald worden, als je ook nog eens de efficiency hierdoor verhoogt.
VERBORGEN WERKLOOSHEID.
In de publieke sector zit zoveel verborgen werkloosheid dat er voor zorgt dat wij er voor staan als Griekenland. Alleen is dit minder zichtbaar. Maar lees de krant, ga naar het gemeente huis, dan zie je snel dat het anders moet. De kosten zitten niet bij de leraar, de agent, de verpleegster of verzorger. Die zitten bij incompetent management en te veel bureaucratenen, regelneukers.
Een goede oveheid geeft het goede voorbeeld.
fredira 12 juni 2012
