Een verjaardags feestje dat voor een jonge meid een geweldige dag had moeten worden, is een dag van hel geworden voor niet alleen haar, maar ook voor ons als dorpsgenoten in Haren.
21 September 2012, De dag waarop iedereen over een feest in Haren Groningen sprak. Een dag waarop een jonge meid 16 werd, een dag die ze nooit zal vergeten. Alleen had het op een andere manier voor haar memorabel moeten zijn.
Achteraf word er gesproken over fouten die werden gemaakt door de Burgemeester en Wethouders, fouten die door de Mobiele Eenheid en Politie werden gemaakt.
Het is makkelijk praten voor buitenstaanders die zelf niet uit Haren komen. Mensen die zelf niet in Haren wonen, hebben allemaal hun conclusies en ideeën al klaar staan over hoe het had moeten zijn.
Mensen zeggen dat er een feest had moeten komen met podium, maar in werkelijkheid was dit niet waar het probleem begon.
Een jonge meid van 15 maakte een inschattingsfout die zovelen van haar leeftijd maken, het aangemaakte evenement op de social media werd geannuleerd.
Maar er waren een aantal relschoppers die het evenement opnieuw aanmaakte, daar was dan fout nummer 1. Dat mensen daar in mee gaan en leed vermaak mooi vinden is fout nummer 2.
Degene die het evenement voor de tweede keer aanmaakte had beter moeten nadenken over de gevolgen die er aan dit soort acties vastzitten. Ook deze groep doet niks anders dan de schuld neerleggen bij anderen. Maakte jullie een inschattingsfout? Een onschuldig meisje deed dat ook, en kreeg daardoor jullie op haar dak. Helaas zie ik deze mensen de tuinen van mijn buren nog niet herstellen.
Allerlei media en allerlei soorten mensen kwamen op dit zogenaamde evenement af. Iedereen wou zien waar het meisje woonde. Mensen liepen door onze tuin heen om bij het huis van het meisje te komen. De Stationstraat 33 was op deze dag bekender dan de PC hoofdstraat in Amsterdam.
Een alternatief moest geboden worden. Een podium met muziek, dan was dit zogenaamd allemaal niet gebeurd. Maar er werd juist wel een alternatief geboden, er stonden een aantal bussen klaar om mensen naar Groningen te brengen. Daar zou een feestje zijn voor de mensen die kwamen om een feestje te vieren. En er is maar één bus vol met mensen weggereden naar Groningen.
Veel van de mensen kunnen wel roepen “wij kwamen voor een feestje”, maar welk feestje hebben we het over? Want in de werkelijkheid was geen feestje, en dat wist men dondersgoed! Bovendien als je kwam voor een feestje, waarom zat je dan niet in de bus naar Groningen?
Mensen wouden perse een feest in Haren met podium, maar is dat niet al rebels gedrag van zichzelf? Het alternatief wat werd geboden was niet goed genoeg, dus gaan we maar rellen in Haren tot dat we wel krijgen wat we willen. Dat is een klein kind die in de supermarkt staat te krijsen en te huilen omdat hij/zij geen lolly krijgt, maar wel een gezonde appel mag.
De Mobiele Eenheid en de Politie kregen de schuld toegeschoven dat er een sfeertje werd gecreeërd, en dat er te streng werd opgetreden. Maar dankzij deze mensen heb ik de ramen nog in mijn huis zitten. Voordat de ME uit Groningen uitrukte waren er al dingen die kapot gemaakt werden voor de lol. Mensen die in onze achtertuin stonden te plassen, mensen die onze schutting kapot stonden te trekken en te schoppen. Jongens die voor onze huizen wat stonden te duwen en te trekken aan elkaar omdat ze teveel hadden gedronken. Overal bier en andere rommel die in onze tuinen werd gegooid.
Het respect voor een andermans eigendommen was op dit moment al niet meer aanwezig. En toen was de ME nog niet eens ter plaatse. Op dat moment voelde wij als dorpsbewoners ons al niet meer veilig in onze eigen woningen.
Onze achtertuin grenst aan een supermarkt waar al relschoppers bezig waren fietsen kapot te maken. De ME kwam daar aanrijden en je zag overal mensen heen rennen en over de schuttingen springen, als dat niet lukte maakte mensen de schutting kapot om er langs te komen. Onze tuin zat vol met mensen die wegrende voor de Politie en de ME.
Toen de ME de rest van de straten van Haren begon te ruimen, zagen we mensen bakstenen, fietsen en planten naar de ME gooien. Men stond elkaar wat op te fokken. Een polite agent die hier verder op in de straat woont en op dat moment geen dienst had, zagen we naar buiten rennen om toch maar zijn auto veilig te stellen. Hij nam een ijzeren paal mee die uit de grond was getrokken door de relschoppers om te voorkomen dat deze ook richting zijn collega’s gegooid zou worden. De bewoners van de bejaardenflat aan de overkant zagen we de ramen voor zover kon afsluiten. Relschoppers zagen we aan alle kanten wegvluchten voor de ME.
Inmiddels was er op het voetbalveld alsnog een podium geplaatst zodat men daar hun feestje kon vieren, maar het kwaad was al geschied.
Het was pas 01.30 snacht’s voordat ik mijn hond weer durfte uit te laten. Op dat moment waren er nog steeds mensen die het leuk vonden de laatse supermarkt ook in te slaan. Politie agenten kwamen uit bosjes op de buren en mij afrennen met de vraag of wij hier ook woonden.
Dit is nog een klein deel wat wij hebben meegekregen. Maar als we het gaan hebben over wie er fout is geweest, wat er fout is gegaan. Dan kan er alleen een vinger gewezen worden naar de mensen die een gebrek aan respect voor anderen of andersmans spullen hebben.
