Het leven als poetsvrouw en waar het schoentje wringt.
Uit persoonlijke ervaring en uit ergernis schrijf ik dit artikel. Jarenlang heb ik gewerkt als administratief bediende en heel binnenkort neem ik daarin de draad weer op. Intussen heb ik een deeltijdse job aangenomen als poetsvrouw, zodanig ik toch onder de mensen blijf, niet als volledige werkloze door het leven moet en bovenop omdat ik het gewoon graag doe.
De onderwaardering van dit beroep steekt mij mateloos tegen. Bij mijn weten leeft iedereen graag proper, ingeval van anders, wel dan spreken we hierover de uitzonderingen. Een poetsvrouw zorgt niet alleen voor orde en netheid, maar zorgt ook voor onze hygiëne. Natuurlijk oefent zij een belangrijke, zelfs onmisbare functie uit, maar niet iedereen staat er bij stil.
Zelf ben ik tewerkgesteld in een hospitaal en meer dan eens zie ik aan het andere personeel dat ik in de weg loop en dat er totaal geen respect is voor mijn werk. Moest ik een week niet komen werken, wel dan zou je horen klagen. Patiënten die op vuile kamers zouden moeten overnachten, met een sanitair waar geen mens gebruik zou van willen maken. Bureaus waar de prullenmanden zouden overlopen, vieze vingers over gehele bureautafels en ramen waardoor je het daglicht niet meer zou zien.
Hoelang zou het duren voordat het hospitaal geen patiënten meer zal hebben? Geen patiënten meer, ook geen verzorgend en administratief personeel meer nodig. De directeur mag zich dan ook meteen gaan aanmelden als werkloze.
De poetsvrouw is dus een belangrijk en onmisbaar personeelslid! Toch wordt ze niet alleen ondergewaardeerd door andere personeelsleden met een zogezegde ‘belangrijkere functie’, maar ook wanneer men haar loonstatuten bekijkt. Mag ik zeggen dat ze onderbetaald wordt? De tijd dat de poetsvrouwen laag of niet geschoold zijn, is allang verleden tijd, hoor. En dan nog.
Een poetsvrouw moet niet alleen gewoon poetsen binnen een bepaalde tijdmarge (stressbestendigheid is niet weg te denken), maar moet ook kunnen organiseren en plannen. Welke plaatsen en/of diensten krijgen voorrang indien er tijd tekort is? Een goede product- en grondstoffenkennis zijn tegenwoordig ook een vereiste, dikwijls krijgt men daarvoor speciale opleidingen. Poetsvrouwen die in openbare instelling werken moeten vooral ook openstaan voor de nodige commentaren van andere zoals bezoekers, personeelsleden, patiënten, enz… De meestal negatieve opmerkingen mogen vooral niet demotiverend gaan werken.
Enerzijds lopen de meeste wel over je net gepoetste en nog natte vloer, waardoor ze dan vuile voetsporen nalaten, maar anderzijds hebben ze dat ene stofje in de hoek van het plafond wel zien hangen?!? Wat poets die poets vrouw toch slecht hé!
Het wordt toch eens hoog tijd dat men de poetsvrouw eens gaat inschatten naar waarde. Dat de lonen voor die sector eens worden ‘genormaliseerd’, want zoals ik al zei: “ geen hygiënische ruimtes, geen klanten, patiënten, administratief -en/of verzorgend personeel meer nodig en iedereen mag zich aanmelden als werkzoekende”.
