Na alle informatie folders en zwangerschap boekjes gelezen te hebben en na de vele bevallings verhalen en goed bedoelde adviesen van familie en vrienden aan te horen heb ik nog steeds een vraag niet beantwoord gekregen. Hoe voelt een bevalling?
Ik heb zelf een zwangerschap cursus gevolgt, met een groep toekomstige jongemoeders gepraat, boeken gelezen en nartuurlijk heel internet afgezocht. Een ding is zeker een bevalling doet pijn en is een fysieke en emotionele strijd naar een mooi en soms magische resultaat. De fysieke kant is voor velen bekent en ook voor mij golden veel van dezelfde overeenkomsten. Mijn bevalling begon om 7 uur in de morgen en om 4 minuten over 12 ’s middags had ik een mooie gezonde dochter. Ik was door mijn eerste lichten weeen heen geslapen, maar na dat ik wakker werdt heb ik 2 en een half uur onregelmatige weeen gehad tot ik in weeenstorm kwam van iets meer dan een uur. Die werdt gevolgt door een kort ritje naar het ziekenhuis een kwartiertje persen, een keer inknippen en voor ik het wist was ze daar. Maar niks kon me voorbereiden op de emotionele kant van een bevalling en alles wat daar bij hoort.
Toen ik wakker werdt met kramp in mijn onderbuik en naar de toilet ging waar ik de slijmprop verloor raakte ik eerst even in paniek. Nu ging het gebeuren, vandaag werdt ik mama! Mijn hele leven zou veranderen door dat kleinen mensje dat al die tijd verstopt had gezeten in mijn buik. Als eerste heb ik mijn moeder en de vader van mij kindje gebeld die gelijk van hun werk naar huis kwamen. Ik was heel blij dat ze er waren om mij te steunen, maar als je midden in een wee zit heb je niet altijd behoeften aan de vraag ”gaat het schatje?”. Die ochtend had ik nog niet gegeten dus mijn moeder had 2 krentenboterhamen met boter en suiker gemaakt voor me. Het probleem is dat ik die helemaal niet lust en als je midden in een wee zit verandert dat gevoel in haat voor een stel boterhamen. Ook de ziekenhuis medewerker die niet wist waar de kraamafdeling was en de zuster die mijn ademhaling in de war haalden door mee te tellen moesten er aan geloven. Gelukkig ben je in een bevalling zo bezig met jezelf dat je geen tijd en energie hebt om te reageren op zulke kleine dingen. Maar in zo’n intense moment voelen zelf de kleinen dingentjes als van levensbelang. Het gevoel van voldoening dat je krijgt van door eindelijk op een kraambed te gaan liggen. De opluchting van het inknippen na een kwartiertje persen en de blijdschap en ontroering die je voelt als je voor het eerst je kindje vast houd zijn overweldigendt. Maar in alle eerlijkheid is voor iedere vrouw iedere bevalling weer anders. Het eninge waar je op kan voorbereiden in de emotionele achtbaan en het liefe wonder dat je in je armen kan sluiten.
