Rondtrekkend door Thailand hebben we 17 dagen lang met de mond open gelopen van verbazing. Wat een diversiteit, vriendelijkheid, noem maar op. Het land is mooi, er is zoveel cultuur te zien, de mensen zijn zo vriendelijk dat je je bijna ongemakkelijk voelt! Een top vakantie, die een dikverdiende 2e plaats heeft!
Dag 1:Koffers op het laatste moment gepakt helemaal klaar om weer eens een keer op vakantie te gaan, dit keer naar de andere kant van de wereld: Azië. De papieren waren allemaal in orde, vertragingen waren niet bekend en de rellen in Bangkok waren nog niet zodanig uit de hand gelopen dat onze reis geannuleerd moest worden. Kortom, we gingen op reis! Na een vlucht van ruim 11 uur vanaf Dusseldorf International Airport zouden we moeten landen op Suvarnabhumi Airport (da’s Thais voor Bangkok Luchthaven). 30 uur van te voren konden we online inchecken, zodat we onze zitplaatsen zelf konden uitzoeken. Helaas was ik niet de enige die dat dacht, de beste plekken waren helaas allemaal al weg. Dan maar 2 stoelen naast elkaar waarbij er niemand achter ons zou zitten, dan konden we misschien de rugleuning nog iets naar achteren stellen tijdens de vlucht. E-tickets uitgeprint en bij de rest van de papieren in het hoesje gedaan. Eenmaal aangekomen op de luchthaven van Dusseldorf nog even een welbekende hamburger bij onze vriend Ronald veroberd want het was nog niet zeker hoelaat we eten aan boord zouden krijgen, aangezien het in Thaise uren (+6 uur) nog lang geen tijd zou zijn om te eten (al ben ik van mening dat het ALTIJD tijd is om te eten…).
Aan boord gekomen was vrij snel duidelijk waarom er niemand achter ons zat… Daar zat namelijk de denkkamer. Dus dat werd lekker 11 uur recht overeind zitten met en lucht van gemengde emoties (zweetvoeten en vliegangst). Zowel voor als achter ons zaten babies aan boord, dus dat werd ook gezellig, kortom, een vlucht om naar uit te kijken! Toen eenmaal iedereen een beetje zijn plaats had gevonden ben ik naar de stewardess gegaan en heb gevraagd of het mogelijk was te wisselen van plaats. Gelukkig zat er een alleenreizende Duitse vrouw in het midden (die had wel 4 plaatsen voor haar alleen!) die met ons wel wilde ruilen. De indeling in het vliegtuig was 2-4-2, dus dan had ze alsnog 2 stoelen voor haar alleen, dan konden Davy en ik in het midden 4 stoelen delen. Meevallertje dus! Snel de plaatsen verwisselt en het 11 uur stilzitten kon beginnen!
Dag 2:Inmiddels de volgende dag zijn we aangekomen in het Oosten. Na een goeie probleemloze vlucht kon je de landing in één woord spectaculair noemen! Na een flinke klap op de grond kwam de wind onder het toestel, waardoor we schuin omhoog de lucht in stuiterden, om vervolgens met zo’n zelfde klap om de grond te komen. Nadat we op de slurf naar de gate waren aangesloten konden we uitstappen.
Eenmaal uit het vliegtuig bleek dat we met een BN-er aan boord zaten. Peter R. de Vries was ook voor een reportage naar Bangkok gekomen. Nadat we op de foto waren gezet bij de douanecontrole werden we vrijgelaten in Bangkok. Na lange tijd op zoek te zijn geweest naar onze chauffeur, zagen we eindelijk een bordje “Roodbeen & Jorik” (meerdere namen hebben is niet altijd even makkelijk voor iedereen…). Onze chauffeur bracht ons naar buiten naar zijn auto, waar het meteen opviel hoe extreem warm het was! We stelden een paar vragen, maar kregen in gebrekkig Engels een antwoord welke niets met onze vraag te doen had, dus we besloten hem maar niet verder lastig te vallen.
Na een uurtje rijden kwamen we aan midden in Bangkok. Wat een chaos! Overal rijden auto’s en Tuk-Tuk’s. Er is geen gaatje meer vrij op de weg, en mocht die er toch zijn komt er meteen weer zo’n Tuk-Tuk aangescheurd. Drukte, niet normaal. Gelukkig stond ons hotel vrij dicht naast de afrit van de snelweg, dus hoefden we niet te lang door die chaos heen. We logeerden in het Twin Towers Hotel. Een mooi hotel op een plek waar je hem niet verwacht. Daar hebben we ingecheckt en zijn naar onze kamer gegaan. Daar hebben we meteen onze spullen gedumpt. Douchen en slapen, dat waren onze levensbehoeften op dat moment.
Nadat we dat dan ook gedaan hadden gingen we op bezoek bij het kantoor van onze organisatie. We moesten op zoek naar Ab. Nou was dit niet zo moeilijk, hij was de enige persoon aanwezig met een witte huidskleur, blonde haren zonder spleetogen. Hard to miss zullen we maar zeggen. Daar hebben we hem zijn standaard verhaaltje laten voorlezen (hij hield er nog niet geen blad bij waarop alles voor hem stond uitgeschreven). Zonder ook maar enig oogcontact te hebben gemaakt namen we weer afscheid van Ab.
We gingen de stad in op zoek naar eten. Het was inmiddels al etenstijd, de honger begon voelbaar te worden. Ab had ons een aantal dingen verteld over de stad, waar we heen konden gaan en waar we beter niet heen konden lopen, omdat dat te ver weg was. Op zijn aanraden (en op advies van Rianne, dank je wel!) zijn we gaan eten in het hoogste gebouw van Bangkok, dat is een hotel met een ronddraaiend restaurant op de bovenste verdieping. Daar hadden ze een internationaal buffet op 308 meter hoogte, met uitzicht over heel Bangkok voor EUR 11,25 (onbeperkt eten en drinken). Dat onbeperkt kwam wel goed uit want we hadden behoorlijk wat kilometers gelopen. We wisten niet goed hoe we moesten lopen en zijn zelf op ontdekkingsreis gegaan. We hebben wel genoeg gezien en op de foto gezet! Steeds maar kijkend waar ‘het er wel gezellig uitzag’ zijn we verder gelopen door Bangkok. Nadat we bijna een uur hadden gelopen wilden we toch wel eens weten waar in Bangkok we nu eigenlijk zaten. Gelukkig kwam er een Thai naar ons toe die ons dit prima kon vertellen. We zaten in Chinatown, een deel van Bangkok waar we volgens Ab niet heen moesten gaan omdat dit veels te ver lopen zou zijn! Ons restaurant lag dus ook totaal niet op de route, dus hebben we toch maar een Tuk-Tuk aangehouden welke ons naar dit restaurant bracht. Nou, om even in Puk & Pelle fan-taal te spreken, een betere naam voor dit ding wou zijn: Tuk-Tuk Zelfmoordwagen… We hebben wel lekker gegeten, zijn daarna nog even door het hotel rondgelopen om te zien wat ze er allemaal hadden en zijn vervolgens het dak op gegaan, waar je op het hoogst bereikbare punt staat zodat je echt goed over de stad kunt kijken. Toen we het hotel uitliepen zijn we nog over een klein marktje in de straat gelopen. Daar hebben we een Tuk-Tuk aangehouden want we wilden het Nightlife gaan verkennen. Nadat we de Tuk-Tuk moesten aanduwen (de motor deed het niet in één keer…) werden we in Soi Cowboy afgezet, “een van de drie gebieden die Bangkok berucht hebben gemaakt als sekstoerismebestemming,” volgens Wikipedia…
Dag 3:De ochtend hebben we vrij. Gelukkig, want de Jetlag was aanwezig. Het programma wat we geboekt hadden zou in de middag pas beginnen.
De gids stond netjes op tijd in de lobby, zij zou ons naar de Chao Phraya rivier brengen. Daar konden we aan boord gaan van een longtailboot, welke ons door allerlei kanalen heen bracht. Leuk om te zien, een hoop mensen wonen dus ook echt in een houten huisje op palen boven die kanalen. Met die boot zijn we naar een tempel gegaan waar we nog, lekker toeristisch, koninklijke vissen konden voeren. Toen dit gebeurd was zijn we verder gevaren, richting onze lunch (nee, geen vis). Hiervoor moesten we overstappen op een andere, grotere boot. Daarop kregen we een korte uitleg van wat we allemaal konden eten en waar het vandaan kwam. Al etend van Thaise vitamine en (natuurlijk) rijst zijn we terug naar de haven gevaren. ’s Avonds zijn we gaan eten in het MBK centre, en extreem groot winkelcentrum. Daar hadden ze een vreetschuur waar je internationaal kon eten. Daar hebben we (jaja, in Thailand…) een heerlijke Mexicaanse maaltijd veroberd en zijn verder gaan shoppen. Na het shoppen hebben we ons als Samson & Gert Neukmegraag ingeschreven op de bowlingbaan en zijn gaan bowlen. De nacht hebben we doorgebracht in het Hard Rock Cafe.
Dag 4: Een vroege pick-up was voor ons georganiseerd: 07:45! Een soort van zakenvrouwtje kwam ons ophalen, zij zou onze gids zijn vandaag. Met een busje zijn we naar het Grand Palace geweest, het koninklijk huis. Hier hebben we rondgeslenterd door verschillende vertrekken binnen het Grand Palace. Daar hebben we ook de Wat Pra Keo bezocht, de tempel van de Emerald Boeddha. Er zijn nog maar weinig originele boeddha’s, dit is er nog eentje. Deze mogen ook niet verplaatst worden, de tempel wordt er gewoon omheen gebouwd. Het is een klein beeldje tussen de kitsch ergens boven in de tempel.
Nadat we het paleis grotendeels bezocht hadden (en zelfs een wissel van de koninklijke wacht hebben gezien…), kregen we nog een citytour. Met het minibusje zijn we door de stad gereden waar ons het een en ander verteld is. Zo hebben we het nationaal lugbystadion gezien (de ‘r’ blijft lastig voor Thai) en weten we nu dat de Thaise koningin “Slikkie” heet (zo spreek je het teminste uit).
Het einde van de busrit was bij de GEM-fabriek. Het grootste deel van de diamanten komt uit Thailand, van de GEM-fabriek. Daar hebben we binnen mogen kijken hoe de steentjes bewerkt en verwerkt worden. Uiteindelijk konden we ons in de glinstershop nog even verbazen over de verkoopprijzen van deze stenen. Avondeten hebben we in een ander massaal winkelcentrum gedaan, afsluitend nog een ijs gehaald, aan welke je 3 dagen genoeg had gehad. Daarna zijn we terug gegaan naar het hoogste gebouw van Bangkok, daar heeft Davy nog gegolft. Laat in de avond zijn we terug gegaan richting het Hard Rock Cafe. Onderweg zijn we langs Cocoplaza gekomen, een meer locaal uitgaanscentrum. Na daar een aantal drankjes te hebben gedaan zijn we nog even binnen geweest in een café waar behoorlijk harde rockmuziek gespeeld werd. De afsluiting van de nacht vond uiteraard plaats in Hard Rock Cafe.
Dag 5: We werden wederom vroeg opgehaald (07:30 uur), dit keer door YoYo, een extreem klein, lief vrouwtje die tanden voor haar verjaardag zou vragen, en Sam, een wat stoerdere Thai die wat minder goed Engels kon.
Zij brachtten ons naar Damnoen Saduak. Dit is een drijvende markt. Een hoop bootjes die langsvaren waarop allerlei soorten goederen en etenswaren liggen die je dan kunt kopen. We hebben ter plaatste nog een privébootje gehuurd en zijn toen met z’n 3-en (Sam sliep liever in z’n auto) rond gaan varen. Zo’n chaos als het in Bangkok op de weg is, zo’n chaos was het met bootjes ook op de drijvende markt…
We zijn kort door de drukte gevaren, waar Davy en ik vaker op de foto zijn gezet dan de markt zelf… Daarna kwamen we in rustig vaarwater, waar we wat meer van de Thaise leefomgeving te zien kregen. Aan het einde van de vaart zijn we met de auto verder gereden richting Kanchanaburi.
Hier hebben we een bezoekje gebracht aan de begraafplaats van de oorlogsslachtoffers. Daarna door naar de beroemde River Kwai Bridge, de dodenspoorlijn uit de film. Hier zijn we even overheen gelopen. Naast deze spoorlijn lag ook de Jeath War Museum, het museum die hoort bij de River Kwai Bridge. Na dit museum is Davy nog even op de foto geweest met een echte panter, waarna we terug zijn gegaan richting auto. We zijn naar de lunch gereden. Op een boot (hoe toepasselijk…) hebben we onze lunch gekregen, waarna we een behoorlijk eind moesten zitten richting het hotel. We zouden overnachten in het Pung Waan Kwai Noi Resort (in Thailand zijn normale uitspreekbare namen nog niet uitgevonden). Het resort ligt zo afgelegen als maar kan, de bewoonde wereld was uren ervan vandaan. Het is een erg groot, ruim en mooi opgezet resort met huisjes en bungalows. We waren een van de tien gasten aanwezig. Het was extreem rustig!
Zo rustig, dat we werden uitgenodigt bij de personeelsavond die diezelfde avond georganiseerd was. Bij de check-in konden we ons diner doorgeven welke we tijdens die avond konden opeten. We zijn nog even gaan zwemmen, hebben het terrein een beetje verkend en zijn na een douche gaan eten. Halverwege het diner begon de personeelsavond. Om even een indruk te geven hoe hoog het niveau ligt van deze avond moet je even die Japanse spelletjes die ze op de TV uitzenden in gedachten houden. Er werd zelfs nog even kort Engels gesproken om ons te verwelkomen en te vertellen dat we VIP waren. Om die reden, en omdat er anders echt he-le-maal niets te doen was zijn we lang gebleven, maar wat was dat slecht..! Hou de gedachte van die spelletjes nog even vast en kijk de video, daar staan 2 optredens op! WOW! Wat kunnen Thai hard gillen en blij worden als ze veels te veel gedronken hebben…
Dag 6: Vandaag konden we al iets langer op bed blijven liggen, we werden om 09:00 uur opgehaald. Mr. Sunshine zou ons begeleiden vandaag (geen idee hoe ie aan zijn naam komt..). We hadden ons lolletje natuurlijk al gehad toen we ons programma lazen en zagen dat we naar de Pa Tat Watervallen zouden gaan, maar helaas geen friet voor ons. Mr. Sunshine zou ons naar de Erawan watervallen brengen, welke naar zijn mening mooier waren. Aangezien we maar met z’n 2en waren had niemand in onze groep bezwaar tegen deze wijziging. Onderweg vertelde Mr. Sunshine dat de watervallen uit 7 verdiepingen bestond, welke verdeeld waren over 1,5 km. hoogte. Ze waren alle 7 te bekijken, alleen waren verdiepingen 5 t/m 7 een uitdaging. Het was namelijk niet 1,5 km. aan route, maar 1,5 km. in een rechte lijn gezien. En een trap lag er natuurlijk niet, dat was gewoon dooe jungle treden omhoog. Zonneschijn had het echter al te vaak beklommen, die ging niet mee. Hij liep mee tot de 2e verdieping, de rest was ‘op eigen risico’. Maar wij mochten wel omhoog als we dat konden. Zo eigenwijs als we waren zijn we omhoog gegaan. Ik kan niet beschrijven hoe vermoeiend en mooi de reis naar boven was, degene die het willen zien moeten de video maar even aanzetten!
Eenmaal boven aangekomen wilden we natuurlijk even zwemmen om af te koelen. Toen we erachter kwamen dat er erg hongerige vissen zwommen hebben we dit maar snel weer gelaten. Ook een hoop apen boven, dan bedoel ik niet de Thai, maar echte apen! Eentje had Davy’s portomonniks al bijna meegenomen. Boven ben ik nog pijnlijk gebeten door een UFO in mijn vinger, waarna we de reis terug naar beneden begonnen. Beneden gekomen konden we nog even zwemmen in de onderste verdieping en hebben daarna een locale lunch genuttigd. Kort na de lunch zijn we naar het boemeltreintje gegaan welke over dezelfde bekende dodenlijn liep als we eerder deze reis bezocht hadden. Na de boemelrit hebben we nog een grot bezocht waarin een boeddha stond. Aan het einde van deze extreem warme dag heb ik een heelrijke gordon blue veroberd. ’s Avonds zijn we maar gaan kaarten in het resort, aangezien er verder toch niets te doen was. Nouja, in ieder geval (redelijk) op tijd naar bed…
Dag 7: Vandaag zijn we weer door Yoyo opgehaald. Dit keer kwam ze op een acceptabeler tijdstip, 10:00 uur. We moesten nog wel eerst even uitchecken uit het resort, hier zouden we niet meer terugkomen. Vandaag stond de Hellfire Pass op het programma, als afsluiting na de River Kwai. Hier zijn we door het kleine museum gelopen en hebben daarna de kleine route over de pass gelopen, tot aan het monument. Op de weg naar het volgende hotel zijn we langs enkele tempels gegaan. We waren (zoals heel de reis al) met z’n 2-en dus hoefden geen rekening te houden met anderen. Al met al hebben we 3 uur in de auto gezeten om terug te komen in Bangkok.Vanaf daar zouden we per trein naar onze volgende bestemming reizen. We waren ruim op tijd, 3 uur voor vertrek stonden we al op het station. We hebben nog een klein cadeautje gemaakt voor YoYo, die was namelijk jarig. Ze had ons afgezet op het station en daar hebben we haar het cadeautje gegeven. Dat vond ze erg leuk, ze wilde in eerste instantie direct door naar huis, maar toen ze haar cadeau had wist ze niet zo goed wat ze moest zeggen en is ze nog een poosje blijven staan. Toen ze uiteindelijk toch naar huis is gegaan zijn we ergens bij een stationsrestaurantje gaan zitten en hebben gekaart.Om 6 uur hebben we nog iets bizars meegemaakt. 1 minuut voor 6 gaat er op het grote scherm een video aan met een muziekje. Dan staan bijna alle Thai op. Dan om stipt 6 uur klinkt door heel Thailand het volkslied (dat hadden we al eerder meegemaakt met de TV, alle TV zenders stoppen even met uitzenden om 6 uur, dan zie je alleen nog de Thaise vlag en hoor je het volkslied), staan alle Thai op. Zodra het volkslied is afgelopen gaat iedereen weer zitten en gaat het dagelijkse leven verder…
Vlak voor de treinreis zijn we naar het perron gegaan. Toen we aan boord konden van de trein waren we vrij snel verbaasd over de eenvoud van de trein. Het was toch een slaaptrein?!? We zaten met zo’n 35 man in een coupé, die moesten er allemaal slapen. ’s Avonds kwamen medewerkers de trein omzetten in slaapcabine’s. Er werden gordijnen opgehangen, een stapelbed werd geplaatst en zo konden er 2 mensen per cabine slapen (lees bij ‘cabine’ een hokje van 1 meter breed, 70 cm hoog en 1,80 m. lang)! Daar konden wij niet in slapen dus. Gelukkig waren we niet alleen, zaten er tegenover ons 2 Deense dames die ook verveeld waren. Daar hebben we de hele coupé de nacht wakker gehouden, op een gegeven moment kwam er nog een alleenstaande Thaise man bij, die begon ongevraagd foto’s van ons te maken. Uiteindelijk zijn zij ook gaan slapen.
Dag 8:De volgende ochtend heeft een Fransman zo’n beetje de rest van de weg met een smoelwerk van hier tot Amsterdam (ik kan wel zeggen Tokio, maar Amsterdam was vanaf daar verder weg…) ons aan zitten kijken, die was duidelijk niet zo blij met ons geweest afgelopen nacht… Dus die hebben we nog een paar keer uit zitten lachen.
Na een treinreis van 17 uur (!!!) kwamen we dan ein-de-lijk aan in Chiang Mai (ik type even letterlijk over wat er in ons programma stond over de treinreis: U zult merken dat u heerlijk kunt slapen in deze trein . Ja, dit bedoel ik sarcastisch…). Hier zouden we de komende paar dagen gaan verbrengen. We sliepen in het Lanna Palaca, een groot hotel net buiten het centrum van Chiang Mai. Chiang Mai staat bekend om zijn Night Bazaar dus daar zijn we ’s avonds ook even heen gegaan. We hebben gegeten bij een Italiaan, welke de beste zou zijn in Chiang Mai. In een folder hadden we gelezen over de martinibar, daar zijn we lange tijd naar op zoek geweest. Na een poos zoeken was er gelukkig een politie agent die ons kon vertellen dat martinibar al bijna een jaar failliet was. Dus uiteindelijk belandde we in een hippiebar, waar de Amerikaanse eigenaar met een Zweed zat te praten. Daar zijn we bij aangeschoven en hebben de hele nacht daar gezeten. ’s Ochtends kwamen we onderweg langs een hoerenbar, hier zat een Nederlander wat te drinken, dus daar hebben we wat mee gedronken. Toen de maitresse ons de dames voor kwam stellen hebben we toch echt vriendelijk bedankt en zijn we weggegaan.
Dag 9:Vanochtend lang zitten wachten op een pick-up die veels te laat kwam. We hadden 12:00 uur afgesproken, maar dat werd veel later. We werden met een busje opgehaald waar al wat (klagende) Nederlanders in zaten. We zijn naar Home Industries gegaan. Eerst hebben we een zilverfabriek bezocht, toen zijn we daargereden naar een zijdefabriek, vervolgens een paraplufabriek, door naar een satijnfabriek, om te eindigen in de leerfabriek. In iedere fabriek werd ons wat verteld hoe alles in zijn werk ging, hoe het gemaakt werd enz. De Nederlanders met wie we waren moesten overal alles zien, aanraken en kopen, dus we waren redelijk aan de late kant. Daardoor hebben we de lakfabriek niet meer kunnen bezoeken, die zat al dicht. Nouja, zo super bijzonder was het allemaal toch niet.
’s Avonds zijn we op souvenirjacht op de Night Bazaar gegaan. We hebben naderhand nog wat gedronken bij de Sportsbar en zijn toen teruggelopen naar de hippiebar van gister. Uiteindelijk lagen we vroeg op bed.
Dag 10:De pick-up was weer vroeg: 08:00 uur. Vandaag was dan eindelijk de dag waar we zolang naar uit hadden gekeken: olifantendag! We zijn eerst naar een ondiep water gegaan. Daar lagen bamboerafts op ons te wachten. We gingen een kleine rondvaart op die bamboestokkenboot maken, waar we 60 minuten lang iedere minuut hetzelfde grapje te horen kregen (“oeh, look out! Crocodile! Hahaha” waarna onze stuurman met een stok op het water sloeg… Inderdaad, Thaise humor…). Gelukkig waren we niet alleen en werden die grapjes op alle boten gemaakt! Na deze geweldige vaart gingen we dan eindelijk richting het olifantenkamp.
Daar kregen we eerst een voorstelling te zien wat de olifanten allemaal konden: dingen tillen, boomstammen sjouwen, een schilderij maken, voetbal en basketbal spelen, noem het allemaal maar op. Na de voorstelling gingen we nog even kijken hoe ze een olifant gingen wassen in de rivier. Daarna mochten we op een olifant klimmen waarna we de tocht richting jungle begonnen.
We zijn zo ongeveer anderhalf uur door elkaar geschud en dieper de jungle in gebracht, toen we op ons eindpunt kwamen. Daar konden we afstappen, zodat we naar onze lunch gebracht konden worden. Dat ging niet met een busje, maar met een kar met 2 ossen ervoor.
Na de lunch hebben we nog wat rondgelopen over het olifantenkamp. Er was een jonge olifant, die hebben we even gevoerd. Toen zijn we teruggegaan naar de groep, we gingen verder naar de orchideën en vlindertuin.
Eenmaal teruggekomen in het hotel hebben we de organisatie opgebeld met de vraag of we de trein konden wisselen met een vliegreis. We voelden er allebei niet zoveel voor om nog eens 17 uur in die trein te gaan zitten. Gelukkig was dat geen probleem. ’s Avonds zijn we weer terug gegaan naar de Night Bazaar om te eindigen, zoals iedere avond, bij de hippiebar. Hier mocht ik zelf achter de bar kruipen en hebben we zelf onze cocktails gemaakt. Wat een succes..!
Dag 11:Vrij! Althans, volgens ons programma. Wij hadden echter niet zoveel zin om in het hotel te blijven zitten dus hebben zelf nog een excursie geboekt bij het plaatselijk “domme blondje”. Zij kwam ons om 10:30 uur met haar eigen auto ophalen en heeft ons naar Tiger Park gebracht. Daar konden we op de foto met een paar poesjes.
Vervolgens zijn we doorgereden naar Chiang Mai Zoo. Wat is dat een grote dierentuin! De helft is alleen niet meer in gebruik, het is ook erg oud. De verblijven zijn ver van elkaar afgelegen, maar zijn zelf niet zo erg groot. Hier hebben we een panda gezien en een koala.
’s Avonds zijn we naar de Saturdaynightmarket gegaan, een andere markt dan de normale Night Bazaar. Gezellig! Ook eindelijk eens wat anders dan de standaard troep die ze op de Night Bazaar verkopen. Vervolgens vroeg naar bed.
Dag 12:Vandaag werden we om 08:30 opgehaald door dezelfde gids als dag 9. We zijn op weg gegaan naar Doi Suthep, de berg vlak bij Chiang Mai. Bovenop hebben we een dorpje bezocht waar de cultuur heel goed is (ik schrijf letterlijk uit de gids: de plaatsjes zijn bekend vanwege het feit dat vrouwen het werk verrichten en de mannen weinig tot niets doen!). In deze dorpjes verkochten ze ook nog veel heukie meukie.
Daarna zijn we doorgereden naar de Wat Phra That tempel. We werden voorbereid op een lange trap die naar de ingang van de tempel zou gaan. Om die reden hebben we dus maar de lift omhoog genomen. We hebben daar door de tempel gelopen, welke helaas gerestaureerd werd. De tempel stond dus midden in bouwstellages. Terug hebben we een blik geworpen op de trap om te kijken of we wel naar beneden zouden lopen. Volgens mij is die man nog nooit in Mexico geweest. Zoveel treden waren het nu ook weer niet.
Na het bezoek aan de tempel zijn we naar de lunch gereden. We hebben typisch Thais gegegeten, met saté als bijgerecht. Nou, die saté hebben we wel 6 keer bijbesteld!
Na de lunch zijn we op eigen aanvraag nog langs een paar tempels in de binnenstad van Chiang Mai gegaan. Deze hadden we ’s avonds al een keer gezien toen we door Chiang Mai liepen. Nu konden we ze een keer overdag zien. Daarna zijn we naar huis gegaan. We hebben nog wat gedronken in Chiang Mai en zijn weer geëindigt in de hippiebar.
Dag 13:We zouden vandaag eigenlijk nog vrij hebben omdat we later op de dag naar het treinstation zouden gaan. Omdat we de treinreis gewisselt hebben met een vlucht konden we dus eerder weg. We hadden een vlucht met China Airlines, een korte reis terug naar de hoofdstad.
Daar aangekomen zijn we weer naar het Twin Tower hotel gegaan. We moesten een nacht bijboeken omdat we eigenlijk in de trein zouden overnachten. Wel nog even de kamer wisselen, want we kregen een rokerskamer. Daarna zijn we er weer op uit gegaan door Bangkok. ’s Avonds waren we blij weer naar het Hard Rock Cafe te kunnen, want uitgaan in Chiang Mai is niet geweldig.
Dag 14:En zo zit je alweer op de allerlaatste dag in Bangkok. We hadden wel de hele dag nu, omdat de reis die we zouden boeken al volgeboekt was. Daardoor moesten wij een alternatief boeken, welke een latere terugreis had. Dus ipv. de 16e al naar Nederland te gaan en daar de 17e pas aan te komen, gingen we nu pas de 17e weg en zouden we nog steeds de 17e aankomen. We hadden dus een extra nachtje in Bangkok.
Hier zijn we nog weer in de winkelcentra geweest waar we aan het begin van de vakantie ook waren. ’s Avonds wilden we na het inpakken van de koffers in eerste instantie weer naar het Hard Rock Cafe, maar onderweg sprak een Thai ons aan. Hij was geïnteresseerd in wie wij waren, wat we er kwamen doen en later vertelde hij ook wat over zichzelf. Toen vroegen we aan hem of hij een plek wist waar we die nacht heen konden gaan. Hij wist een hoop de vertellen. Hij schreef ons iets op een blaadje, we zouden aan de Tuk-Tuk chauffeur moeten vragen of hij ons daar heen wilde brengen, dat was iets wat we moesten zien op de vakantie in Thailand.
Dus zo gezegd, zo gedaan. Tuk-Tuk aangehouden en gevraagd of hij ons naar dit adres wilde brengen. We hebben een poos in de Tuk-Tuk gezeten en kwamen steeds verder van het centrum af. Uiteindelijk zijn we in een donker steegje afgezet. Ergens bij een zijdeurtje stonden nog wat mensen en Tuk-Tuk’s dus daar liepen we heen. Onderweg kwamen we een paar Australische jongens tegen met een blik van ‘dus’ op het gezicht. “We moesten het zelf maar zien en meemaken” zeiden ze. Dus wij naar binnen.
Binnen was het donker, mensen zaten in rijen op een stoel en in het midden was een klein podium met 4 palen. Het viel op dat er veel stelletjes aanwezig waren. Wij kwamen net tussen 2 acts binnen, want toen we gingen zitten begon er een ander muziekje en kwam er een Thaise vrouw in bikini het podium op. Helaas mochten we geen foto’s maken, maar wat we daar gezien hebben is bizar!!! Tranen met tuiten hebben we gelachen, wat je daar toch ziet.Alle acts beginnen met een kleine striptease. Als eenmaal alles uit is begint de dame in haar doosje te graaien en haalt hier een touwtje uit. Langzaam trekt ze steeds meer touw uit haar doos en aan dat touwtje zitten scheermesjes! Zo haalt ze een meter of 3,5 aan touw en scheermesjes uit zich. Dan is ze klaar en gaat ze af. Dan komt dame 2 binnen, voert ook een kleine striptease uit en gaat vervolgens een sigaret aansteken. Die stopt ze dan in haar doos en begint in die houding te roken op het podium. Vervolgens, als de sigaret op is, hoor je ineens gefluit. Dus iedereen kijkt naar de bar, of er happy hour is of wat dan ook, tot die dame op het podium in een keer haar gat naar ons toericht. Steekt er een fluitje uit haar doos… Dan dame 3, die is jarig. Ze krijgt een taart waarvan de kaarsjes worden ontstoken. Zij stopt een tuitje in haar tuitje en gaat zo de kaarsjes uitblazen. Dan krijgt ze iets scherps, stopt dit in het tuitje, een andere vrouw gooit een ballon omhoog, en de dame schiet dat pijltje tegen de ballon, welke knapt. Dan komt dame 4. Zij heeft een bakje meegenomen, die zet ze aan de andere kant van het podium. Dan gaat ze in positie staan, zet wat druk tussen haar benen en schiet dan zo een pingpongbal uit d’r doos, welke na een stuiter feilloos in het bakje terecht komt. En heel de zaal gaat uit z’n dak!!! Bij iedere misser hoor je een luide ‘aah’ uit het publiek en met iedere treffer begint iedereen te juichen en te klappen. Totdat alle balletjes in het bakje geschoten zijn, dan is ze klaar. Zo kijken we nog een paar shows aan en gaan vervolgens weer naar buiten.
Op aanraden van de Tuk-Tuk chauffeur zijn we naar een discotheek gegaan (en dat moet je nooit doen…). Daar was uiteraard niets te beleven… Enigzins teleurgesteld zijn we weer naar buiten gegaan, op zoek naar ons hotel. We hadden echt geen idee waar we waren, dus slenterden maar wat rond over de straat. Tot we op een gegeven moment iets bekends zagen. Bleek dat die discotheek op nog geen 10 minuten lopen van het hotel was! Jammer dat je daar dan op je laatste avond pas achter komt… Bij het hotel aangekomen zijn we snel naar de supermarkt gegaan en hebben nog wat chips en bier gekocht. Dat is op de hotelkamer natuurlijk in record tijd op gegaan.
Dag 15:Helaas is het vandaag 17 maart. Dat betekend voor ons maar één ding: we moeten weer naar huis. We vertrekken op tijd naar de luchthaven want het is niet zeker of we vanwege de rellen door konden rijden. Gelukkig hebben we daar, net zoals iedere dag, ook vandaag geen last van. Op de luchthaven van Bangkok maken we nog wat foto’s met de reuzen die bij ons ook in de Efteling staan en gaan vervolgens aan boord. Helaas is de terugreis minder comfortabel als de heenreis, welke ook al niet zo denderend was. We zitten ergens midden in het vliegtuig, met nog een man naast ons. De reis duurde ook nog eens 2 uur langer, niet vanwege vertragingen, de terugreis is om de een of andere reden altijd langer. Wind tegen?!?
