Het is iets waar velen het over eens kunnen zijn. Het belangrijkste van een echtscheiding is het moment waar je opstapt. De emmer is vol. De strijd gestreden. Of je wint of verliest maak je zelf uit, het is voor iedereen anders. Je neemt je koffers en slaat de deur voor de laatste keer achter je dicht. Een grotere drempel kan je niet nemen. De eerste stap naar een nieuw leven is genomen. Of je nu mijn stappen al genomen hebt, je ze nog moet maken binnenkort of je zweert ze nooit te maken, deze artikels kunnen een leidraad zijn. Niet echt een Divorce for dummies maar een wegenlaart die je kan behoeden voor de grootste valkuilen…veel geluk in je nieuwe leven lotgenoot.
een bruin plekje.
De dag of nacht dat je die grote beslissing neemt komt er niet zomaar. Er zijn mensen die voor welke reden dan ook beslissen een nieuw leven te beginnen maar deze zijn in de minderheid. Het merendeel van mannen die kiezen hun oude leven vaarwel te zeggen dragen deze beslissing al een tijdje met zich mee. Het begint inderdaad ergens als een klein bruin plekje op hun ziel. Het feit dat zoveel mannen moeilijkheden hebben om te gaan met hun gevoelens en emotie’s zorgt ervoor dat dit klein euvel uitgroeit tot een grote rotte plek…een plek die niet meer te genezen is, maar weggesneden moet worden om de patiënt te redden. De remedie: de kans op een nieuw leven met als startschot een deur die achter je dichtvalt.
Ik zou graag ook even de dames adresseren die deze reeks artikels zullen lezen. Ik wil jullie op het hart drukken dat ik geen vrouwenhater geworden ben, in tegendeel zelfs. Het wil echter zo zijn dat de diverse vormen van media beschikbaar tot ons toegespitst zijn op jullie. Jullie leed. Jullie ervaringen. Logisch want vrouwen hebben het vaak eenvoudiger om te praten over wat er jullie raakt. Hoe jullie gekwetst zijn. Heel veel mannen slikken die pijn en die gevoelens in. Ze praten er niet over met hun mannelijke vrienden uit angst misbegrepen te worden. Uit schuldgevoel naar dames in het algemeen beginnen ze er niet over tegen hun vrouwelijke vrienden. Het resultaat is pijnlijk en niet fraai.
Het was vroeger toch zo niet?
We zijn bijna aangekomen op het punt waar het verschil tussen trouwpartijen en echtscheidingen minimaal is. Volgens de cijfers is er binnen dit en 15 jaar een punt waar er voor elk koppel dat trouwt een koppel dat uit elkaar gaat.
Wanneer je dit feit aanhaalt bij senioren hoor je vaak dat het verschrikkelijk gesteld is met de algemene normen en waarden van “de jeugd” en dat het in hun tijd niet zo simpel was. Wat waar is. Wil dit zeggen dat we elkaar minder graag zien nu? Dat we vervallen zijn in losbandige wezens die te pas en te onpas hun partner verlaat voor groener velden? Neen.
Het is net doordat de huidige generatie een hogere standaard wil voor hun leven dat een scheiding veel meer voorkomt. Vroeger had je een keuze tussen ongelukkig samenblijven met een partner waar je niet van hield of een reeks van “sancties” waar je nog dieper in de punt van zou geraken. Sta me toe een kleine greep te doen uit het aanbod:
- uit de kerk verbannen worden en nooit meer mogen huwen voor de kerk.
- de hele buurt of dorpsgemeenschap die schande spreekt met alle sociale gevolgen
- financiële rampspoed (voornamelijk voor de man in die dagen)
- kans op nooit meer uw kinderen te mogen zien.
- enzz..
Er is geen manier om op te sommen waarom een huwelijk kan mislopen. Dat alleen zou deze 10 artikels al volschrijven. De mogelijkheden zijn legio. Soms loopt het al mis voor het huwelijk plaatsneemt. De keuze die je neemt als je een partner kiest is meestal gebaseerd op gevoelens. Niet echt een wetenschap weet je. Hou ook in gedachten dat er veel partners worden gekozen uit een logische, weldoordachte keuze. De andere kant van de emotionele medaille maar ook daar loopt het vaak mis. Op een dag besef je dat een logische gedachte niet voldoende is om elke dag naast dezelfde persoon wakker te worden. De conclusie is hetzelfde in beide gevallen en alles daartussen. Er zit iets fout.
Ergens vanbinnen in je hoofd is er een klein waarschuwingslampje aangeschoten. Het is klein en eenvoudig terug uit te zetten, wat de meeste mannen ook doen. Kijk er niet naar. Als je het negeert is er veel kans dat het weg gaat. De volgende keer is dat lampje groter en moeilijker uit te schakelen. De keer daarop komt het met een sirene. Na een tijdje valt het niet meer uit te schakelen. Het heeft een grip gevonden op je leven waardoor je je miserabel voelt. Het geluk dat je had is weg en je weet niet waarom. Je vermogen om iets te negeren heeft er voor gezorgd dat je naar een kloof afstevent.
Bewust of onbewust kijk je rond je in de hoop iets te vinden waardoor je terug geluk vindt. Vroeg of laat vind je een uitweg.
En daar heb je stap 2…
