Oude en nieuwe politiek. Je hoort er steeds meer mensen over en ik kan me er wel iets bij voorstellen. Het huidige politieke klimaat in Nederland is veranderd en waar er is sprake is van verandering is er ook sprake van een oude en een nieuwe toestand. Het CDA lijkt van alle politieke partijen het meeste moeite te hebben met de nieuwe politiek, hetgeen als ze niet uitkijken uiteindelijk hun einde zal betekenen.
Wat er precies met nieuwe politiek bedoeld wordt weet ik niet en ik heb zelfs geen zin om het op te zoeken. Ik zou niet eens weten waar ik moest beginnen. Daarom baseer ik me in dit artikel vooral op mijn eigen ideeën omtrent de invulling van het begrip ‘nieuwe politiek’.
In mijn ogen is nieuwe politiek niet zozeer een nieuwe manier van ‘aan politiek doen’, maar veel meer een nieuwe omgeving waarin politici acteren. Politici ondergaan de nieuwe politiek veel meer dan dat ze er aan doen.
De nieuwe politiek is mijn inziens ontstaan door de hunkering naar transparantie en de nieuw ontstane middelen die dit mogelijk maken, lees: de media. Natuurlijk, de media was er altijd al, maar de rol die zij speelt lijkt de afgelopen jaren steevast gegroeid te zijn.
Het beeld dat op de tv, radio, internet en dergelijke van een politicus gevormd wordt is erg belangrijk geworden. De media zijn voor die beeldvorming niet meer afhankelijk van de bereidheid van een politicus ook daadwerkelijk in beeld te komen, maar zijn heel goed in staat geworden zelf bij te dragen aan die beeldvorming, of een politicus nu meewerkt of niet.
Ik maakte me er in het verleden wel eens druk om: het ontbreken van een visie en idealisme in de politiek. Politieke partijen volgden niet langer hun politieke idealen, maar lieten zich bij veel belangrijke zaken met name leiden door de publieke opinie. Het hoogtepunt vormde natuurlijk de discussie rondom Afghanistan, het meest gepolitiseerde vraagstuk ooit. Men liet zich bij de vraag of deze missie nu wel of niet verlengd moest worden vooral leiden door de aankomende tweede kamer verkiezingen en niet door wat het beste zou zijn voor dat land en/of de internationale stabiliteit.
Ik verbaasde me er wel eens over, maar nu weet ik wel beter. Politiek is niets anders dan zoveel mogelijk mensen op je te laten stemmen. De PVV is hier natuurlijk hét voorbeeld van, maar ook andere partijen zien de noodzaak mee te gaan in deze nieuwe vorm van politiek.
De partij die hier het meeste moeite mee heeft is het CDA. Jarenlang de grootste partij in Nederland, ging het CDA werkelijk denken het bij het juiste einde te hebben. Immers, waarom waren ze anders de grootste. Het feit dat het CDA werd afgestraft tijdens de verkiezingen bracht paniek. Hoe moest het verder? Het antwoord kwam al snel. Het CDA zou ten koste van alles moeten blijven regeren en de Nederlander aantonen dat het land in goede handen was bij het CDA. Daarvoor moesten er wel enkele impopulaire maatregelen genomen worden. Zo moest er samen worden geregeerd met de PVV, niet alleen een concurrent als het op kiezers aankomt, maar eveneens een partij van wie het gedachtegoed in veel zaken haaks staat op dat van het CDA. Maar ach, de VVD en de PVV boden het CDA wél de kans te regeren. Vier jaar lang oppositie leek het CDA niets en men koos voor deelname aan het kabinet, want het landsbelang stond voorop.
Je zou het CDA ervoor kunnen prijzen. Deze partij durfde immers een impopulair besluit te nemen. Toch is het vooral erg dom en onwetend van de het CDA, zeker op de lange termijn.
Het CDA begrijpt niet dat de beeldvorming in de media tegenwoordig vrijwel allesbepalend is. Een partij die tijdens de verkiezingen keihard werd afgestraft door de kiezer zou toch beter moeten weten. Maar het CDA begrijpt niets van beeldvorming. De partij lijkt elke vorm van politiek inzicht te ontberen. Duidelijke ideeën over haar toekomst lijkt de partij niet te hebben. Men kijkt vooral naar de korte termijn en die korte termijn bracht hen kans op meeregeren. “Ik zeg doen!”, sprak Maxime Verhagen. En zo geschiedde.
Beeldvorming en het op waarde schatten van de kiezer, het zijn zaken waar het CDA niets van lijkt te begrijpen. Neem nu de ministerspost van Gerd Leers, die van Immigratie en Asiel. Wat moetwen ze bij de VVD hard gelachen hebben. Zouden ze ooit gedacht hebben dat het CDA zo dom zou zijn om de ministerspost te gaan bekleden. Iedereen zou toch met enige zekerheid hebben kunnen voorspellen dat deze post hun louter negatief in beeld zou brengen. Het is een post die al jaren ministers in verlegenheid brengt en nu de PVV ook een zekere invloed heeft op het beleid zou iedere politicus met enig verstand kunnen zien dat die post alleen maar narigheid zou betekenen. En jawel. Minister Leers is nu al, na enkele weken geregeerd te hebben al herhaaldelijk negatief in het nieuws gekomen. En elke keer als dit gebeurde was er altijd Maurice de Hond die met zijn peilingen klaar stond: CDA wéér twee zetels minder. Ik ben benieuwd hoeveel ze er over drie jaar nog over hebben als het zo doorgaat.
Het CDA moet in ieder geval naar buiten toe veranderen. Neem gewoon stelling in tegen de PVV. Wat is het ergste dat je als partij kan overkomen? Minsiter Leers verklaarde als een schooljongetje bij de Wereld Draait Door dat hij het asielbeleid ‘met pijn in het hart’ uitvoerde, hij sliep er zelfs slecht van, maar, voegde hij er aan toe, hij stond wel achter zijn beleid. Hoe is het mogelijk en kan dat wel? Een beleid waarvan je pijn in je hart krijgt lijkt mijn inziens per definitie slecht beleid. Natuurlijk, af en toe moet je impopulaire maatregelen nemen, maar zo impopulaire als dit? Het lijkt me niet goed. De termen die Leers vaak gebruikt verraden overigens dat het CDA weer eens de verkeerde man op de verkeerde plaats hebben gezet. O zich komt de Gerd best genuanceerd en verstandig over, maar op het moment dat hij het heeft over ‘de kraan dichtgooien’ als het gaat om asielzoekers, slaat hij toch echt de plank mis. Begrijpt hij als christen dan niet dat het bij zijn beleid altijd over mensen gaat, mensen die het tien keer zo slecht hebben als de gemiddelde Nederlander, mensen in wanhoop en afwachting. ‘de kraan dichtgooien’, ik zie het somber in voor het CDA.
Het enige dat het CDA nog kan redden is zich de nieuwe politiek eigen te maken. Men moet zich realiseren dat beeldvorming belangrijk is, ook al volg je daarmee niet altijd je beleid en stoot je daarmee je gedoog- en coalitie partner voor het hoofd. De PVV en de VVD hebben het CDA nu nog harder nodig dan andersom, maar dat zal niet lang meer duren.
Dus CDA, verplaats je in de kiezer en zeg wat ze willen horen, althans voor een groot deel. Lever kritiek op de PVV als dat nodig is en ontdoe je van de wens de rechtse kiezer te behagen, die zijn jullie toch afgenomen door de PVV en de VVD…
Velle est posse
