Er kunnen problemen zijn waardoor een baby niet bij zijn of haar moeder wil drinken. Wat kun je hier aan doen? Een mogelijkheid is om de borstvoeding dan af te kolven en (bijvoorbeeld) met de fles te geven. Wanneer de borstvoeding goed loopt, vragen vrouwen zich wel eens af: hoe lang blijf ik mijn kind voeden? In dit artikel wordt over deze vraagstukken geschreven.
Mijn dochter en ik hebben een lastige opstartfase gehad. Met 38 weken geboren leek er niets aan de hand, maar haar laten aanhappen ging gewoon niet, waardoor borstvoeding geven een moeilijke opgave werd. Haar tongriempje is doorgesneden, we hebben de eerste week (gekolfde) melk gegeven met een spuitje. Uiteindelijk heb ik drie maanden lang alle melk gekolfd. Dit is uiterst vermoeiend, besef ik me achteraf. Ik weet niet hoe ik dit vol heb kunnen houden, maar op dat moment ben je er voor je kind en zit je zo in het ritme dat dit absoluut geen obstakel vormt. Op een ochtend heb ik het toch maar weer eens geprobeerd, en ineens snapte ze het wel! Inmiddels is ze ruim 15 maanden en hebben we de voedingen afgebouwd naar eenmaal op een dag, de ochtendvoeding.
Ik heb op het internet niet veel ervaringen gelezen van moeders die al wat sneller afbouwden (met 9 maanden zat ze op 3 live-voedingen, met één jaar zat ze op twee voedingen met koemelk tussen de middag, nu dus alleen nog ’s ochtends bij mij). Oké, die middagvoeding heb ik vlak na haar eerste verjaardag vervangen door koemelk (waar ze gelukkig goed op reageerde), maar verder heb ik het afbouwen volledig aan haar overgelaten. De avondvoeding had ze voor mijn gevoel al niet meer nodig, toen ze me steeds vaker begon te bijten. Met twee tot hooguit vijf minuten hield ze het drinken sowieso al voor gezien. Dat was voor mij een duidelijk teken om met die voeding te stoppen.
Nu dus alleen nog ’s ochtends en volgens mij is ze er nog lang niet aan toe om die te laten vallen. Als ze mij ’s ochtends ziet, zeurt ze net zolang totdat ze mag drinken, daarna is ze weer haar vrolijke zelf. De rest van de dag vraagt ze er niet om. Ze drinkt als ontbijt voor mijn gevoel nogal veel. Het is ook heerlijk om nog even na te doezelen in bed, hoewel, als ze uitgedronken is, heeft ze energie voor tien en wordt het bed gebruikt als trampoline en mama als klimtoestel.
Ik ben heel benieuwd wanneer ze aangeeft dat ze genoeg heeft gedronken, en hoe het afbouwen van die laatste voeding gaat. Ik had van tevoren nooit kunnen denken dat het zo zou lopen. Mijn eerste gedachte was: we proberen het, we zien wel. Daarna (toen het met drie maanden dus eindelijk goed ging) vond ik het zonde om te stoppen, dus verlegde ik de grens naar zes maanden (dat is tenslotte ook aanbevolen). Daarna werd het negen maanden, want je hebt tenslotte recht op kolftijd in je werktijd. Toen één jaar, want kolven hoefde niet meer, en ach, het liep toch goed zo? Dan hoefde ik geen flesvoeding in huis te halen en kon ze meteen op de koemelk over.
En nu, nu weet ik het niet. De grens ligt ergens in de toekomst. Ik ben heel gelukkig dat ik mijn meisje zelf heb mogen en kunnen voeden en dat ze zelf zo goed aangeeft wat ze wil. We zijn echt een team, samen verbonden. Het geeft mij een heel warm gevoel. Het maakt me trots als ik zo’n gezond, klein meisje rond zie lopen. Wat is natuur toch bijzonder!
