Waarom zou je je laten besnijden? Veel mensen vragen zich dit af. Het is natuurlijk ook iets om over na te denken. Het is geen zware ingreep, maar is het nodig? In dit artikel zul je informatie vinden omtrent de verschillende redenen om je te laten besnijden, maar ook handige tips voor na je besnijdenis.
Besnijdenis.
Waarom zou je je laten besnijden? Veel mensen vragen zich dit af. Het is natuurlijk ook iets om over na te denken. Het is geen zware ingreep, maar is het nodig? In dit artikel zul je informatie vinden omtrent de verschillende redenen om je te laten besnijden, maar ook handige tips voor na je besnijdenis.
Waarom?
Een van de meest voorkomende reden om je te laten besnijden is toch wel Phimosis. Dit is een aandoening waarbij de voorhuid erg nauw is, waardoor hij niet terug geschoven kan worden over de eikel heen. Dit zorgt voor irritatie, en soms ook pijn. Mocht je meer informatie willen over Phimosis? Kijk dan even op google, voor meer informatie hier over.
En ander veel voorkomende reden is religieuze reden. Dit doen vooral culturen als de Joden, de Turken en de Marokanen. Dit wordt soms bij de geboorte al gedaan, maar vaak op een leeftijd van 8.
Er zijn meer redenen, maar dit zijn toch de meest voorkomende redenen om je te laten besnijden.
De ingreep zelf.
De ingreep zelf is naar mijn mening, no big deal. De nazorg, dat is het vervelende aan alles. In het volgende kopje zal ik mijn eigen verhaal vertellen over mijn besnijdenis. Hierin is veel informatie te vinden over onder andere de nazorg thuis, en mijn eigen visie hierop.
Mijn ervaring.
Mijn naam is Dennis. Ik ben 19 jaar oud en ik woon in Drenthe, Emmen om precies te zijn.
Het lijkt me eerst belangrijk om te vertellen waarom ik besneden moest worden. Dit is allemaal gekomen door vroeger. Ik wist toen ik 12 was al wel dat er iets niet goed zat, in dit geval mijn voorhuid, deze was te nauw. Ik heb er altijd over gezwegen omdat het geen problemen opleverde. Maar nu, 19 jaar oud, begon het toch wel pijnlijk te worden na geslachtsgemeenschap.
Maar nu? Hoe gaan we dit vertellen?
Ik ben op een gegeven moment gewoon naar mijn moeder gegaan en heb gevraagd of ze wist wat het was. En ze zei direct dat de voorhuid waarschijnlijk te nauw was, en dat ik een afspraak moest maken bij de dokter. Dit heb ik dan ook meteen gedaan.
Toen ik bij de dokter zat vroeg deze me om mijn broek naar beneden te doen en de dokter keek er naar en vertelde dat er smegma zat. Dit wist ik natuurlijk zelf al wel maargoed, toch zag de dokter wel dat het niet goed was. Niet aangesteld dus. Hij vertelde me ook dat het het beste was om me te laten besnijden. Tegen zo’n bensijdenis kijk je natuurlijk altijd op. Het is niet het leukste wat er is. Maar het is ook zeker niet zo verschrikkelijk als wat er op internet wordt gezegd.
Zo gezegd, zo gedaan. Ik moest eerst voor controle naar het Scheper ziekenhuis en daar moest ik naar afdeling urologie, logisch toch? Toen ik binnenkwam vroeg de uroloog mij om mijn broek te laten zakken en vroeg meteen wat er aan de hand was en wat de huisarts had gezegd. Ik vertelde hem dat de huisarts en ik vonden dat de voorhuid te nauw was en dat ik daarom besneden moest worden. De uroloog was het daar mee eens, gaf me een afspraak kaartje en ik kon weer gaan.
4 Januari 2012 was het dan zo ver. De dag van de besnijdenis. Ik had me niet echt drukgemaakt, en ook in het ziekenhuis bleef ik er redelijk rustig onder. Maargoed, dit kwam waarschijnlijk ook omdat mijn vriendin en ouders mee waren voor de steun.
Ik werd geroepen door een zuster en werd begeleid naar een soort kamertje waar mij werd verteld mijn kleren uit te doen behalve mijn shirt. De zuster vertelde me ook dat ze me aan de andere kant weer op zou komen halen.
Toen ze me op kwam halen aan de andere kant schrok ik toch wel even wat er stonden vier dokters/verpleegsters. Ik dacht toen bij mezelf, zoveel? Dat is toch niet nodig? Maar goed, ik moest gaan liggen op een bed en er werd mij een schort omgedaan met een stuk uitgesneden waar de penis zit, zodat deze er door gelegd kon worden.
Toen werd mijn penis ontsmet door de zuster, en deze zuster ging direct uitleggen wat de operatie inhield en wat er ging gebeuren. Vervolgens kwam de echte arts eraan die me zou gaan besnijden en die vertelde me dat hij het even ging verdoven, en dit was denk ik wel het deel waar ik het meeste tegenop zag.
Hij gaf me een prik, en ik voelde er heel weinig van, op de prik na dan. Je kan het vergelijken met bloedprikken, even een steekje, maar verder helemaal geen pijn. Ik dacht dus dat alles prima ging. Maar niets is minder waar. De dokter kwam eraan met nog een 2e prik. En deze was uitermate vervelend en pijnlijk. Het is een naar gevoel, en hij bewoog de naald ook nog omdat de verdoving in de gehele penis moest. Maar na deze vervelende prik was het allerergste voorbij.
De operatie zelf ging vlot, de dokter vertelde me dat hij klaar was, en ik keek op de klok en het was in een kwartiertje gefixt. Hij moest het alleen nog wel even hechten. Dit duurde een half uur.
Na de operatie was ik een beetje duizelig door de verdoving. Maar niet dat ik omviel o.i.d. Ik heb een controleafspraak kaart mee gekregen en ik kon vertrekken. Maar niet voordat ik had gevraagd hoe ik het moest verzorgen. De dokter vertelde me dat ik het verband er de volgende dag af moest doen, en vanaf dat moment 3 maal daags moest douchen. Er mocht ook geen nieuw verband om. Dit omdat het zo sneller geneest.
Vol trots vervolgens met mijn vriendin en ouders het ziekenhuis uitgelopen. Eenmaal thuis begon de verdoving uit te werken en voelde het wel vervelend, maar niet dat je het uitkrijst van de pijn. Die dag heb ik eigenlijk weinig last gehad omdat er nog een gaasje en verband om heen zat.
De dag erna, deed het wel pijn. Maar met 3 maal daags ibuprofen (omdat hier ook ontstekkingsremmers bijzitten) te slikken was alles makkelijk te doen.
Wel is het ’s nachts heel vervelend, ik heb dan ook al 3 nachten maximaal 2 uurtjes geslapen. Dit komt omdat je als je slaapt geen pijn voelt, waardoor ik dus erecties kreeg door de wrijving van mijn onderbroek over de eikel. Hier werd ik keer op keer wakker van, en het gevoel daarvan is zo akelig dat ik maar gewoon wakker ben gebleven.
Nu ziet het er nog net uit als een paddestoel, maar na controle vertelde de dokter mij dat dit normaal was en dat de zwelling onder de eikel binnenkort wel af zal nemen.
Al met al, het is geen operatie waar je ontzettend veel last zal van hebben. Je voelt er eigenlijk niks van. De nazorg is wel vervelend maar dit is allemaal te handelen met ibuprofen en of paracetamol.
Mensen die zich zorgen maken, dit is nergens voor nodig. Na 4 weekjes rusten, zal het veel beter zijn, en zal ik me waarschijnlijk zelf ook veel fijner voelen.
