blog placeholder

Ben ik wel een goede moeder als ik ga werken.

Soms heb je geen andere keuze. Je word gedwongen door bepaalde omstandigheden om als alleenstaande moeder door het leven te gaan.

Ga dan niet bij de pakken neer zitten, maak er een goed leven van, want het bestaat als je er maar tijd en energie in wilt steken… Ik spreek uit ervaring omdat ik zelf een alleenstaande werkende moeder ben van 2 dochters.

Het eerste jaar nadat mijn jongste dochter geboren was, heb ik in de bijstand gezeten… Geen pretje om daar leuke van te kunnen doen met je kinderen. Ik moest maar zien rond te komen van wel geteld € 541,- per maand en een beetje allimentatie. Ik moest er zelf achter komen dat je via de belastingdienst recht had op alleenstaandeouderkorting. Je werd geleeft en meer was het niet. Ik wist van weg noch steg, en wist niet in hoever de gemeente/staat mij zou helpen. Nou NIET dus, en dat zijn dan mensen waar je op zo’n moment tegenop kijkt… Daarnaast moest ik zelf mijn huurtoeslag en zorgtoeslag regelen, omdat de woningbouw ook weinig voor de huurders over heeft. Het was al knokken om een redelijke woning te kunnen krijgen met 78 punten (wat in mijn regio behoorlijk veel is). Ik had op een gegeven moment ook zo iets van; ik doe het zelf wel anders moet je er maanden lang op wachten, of 4x verschijnen om formulieren in te vullen op het stadhuis. Ik was klaar met al die instanties na 1 jaar, en ben voor mijn eigen gemoedstoestand maar weer aan het werk gegaan om weer onder de mensen te zijn en weer eens te zien wat er in de maatschappij gebeurde. Ik heb bij een goede bekende van mij gesolliciteerd als chauffeur. Na een korte sollicitatie was ik aangenomen. Zo blij als een klein kind in een snoepwinkel ging ik aan het werk als Taxichauffeur, waar ik al 8 jaar ervaring in had. Ik ging parttime werken en had het enorm naar mijn zin. Tot het moment dat mijn ex-partner het bedrijf waar ik werkte over ging nemen… Nooit dat ik voor hem een centimeter zou gaan rijden. En terug een uitkering in was eveneens taboe. Ik heb alle kranten en internet afgestruind, en kwam een geweldige advertentie tegen bij een sociale werkplaats. Functie: Leidinggevende Horeca… Ik mag graag het heft in eigen handen hebben, een leuk praatje voeren met andere mensen, en een gezellige werksfeer neer zetten, en vertellen wat ze moeten doen. Jaren voordat ik taxichauffeur ben geworden heb ik alle papieren voor de horeca gehaald, en 6 jaar werkzaam in deze branche geweest. Ik wist niet hoe snel ik een sollicitatie de deur uit moest doen. 2 weken later, telefoon van de sociale werkplaats. Of ik nog intresse had in de functie…. Nou je zou wel gek zijn geweest om nee te zeggen, het betrof in deze wel een fulltime functie. Ik ben er 4x op gesprek geweest, en ze nodigden mij uit voor een 5de laatste gesprek om de papieren te tekenen. Momenteel ben ik alweer 8 maanden werkzaam in mijn huidige functie.

Nou hoop ik dat bepaalde instanties die mij toendertijd niet of nauwlijks wilden helpen tegen mij op kijken, want met mijn eigen doorzettings vermogen en eigen zelfrespect ben ik weer aan het werk gegaan. Voor mensen die op een stadhuis zitten wil ik mij niet elke maand verantwoorden. Je hele hebben en houden bloot leggen voor een wild vreemde… Nee, daar ben ik te trots voor.

Ik ben gemotiveerd door mijn kinderen, dit klinkt raar want ze hebben de leeftijd van 6 en 3 jaar. Maar voor hun ben ik aan het werk gegaan om hun toch iets extra’s te kunnen geven op momenten dat ze het verdienen, om op vakantie te kunnen gaan, gezellige feestdagen te hebben en niet op een cent te hoeven kijken. Nou moet ik zeggen dat ik het mega getroffen heb met mijn baan, en dat het mede door een goede oppas allemaal gerealiseerd kon worden. Ik heb een goed salaris, en door mijn geweldige advocaat krijg ik nu eindelijk de allimentatie waar ik recht op heb. Ik sla wel eens door als ik mijn centjes op de bank heb staan om er de meest onnozele dingen van te kopen, maar mijn kinderen hebben het goed en daar gaat het mij om. Mama is de weekenden, kertsvakantie en zomervakantie lekker VRIJ. Dat zijn mijn momenten om leuke en gezellige dingen met mijn meisjes te doen.

Momenteel heb ik 2 jaar een LAT-relatie met een oude jeugd liefde, hij heeft zijn woning ik de mijne met mijn kinderen, we proberen er elk moment die we samen hebben iets gezelligs van te maken, en dat gaat ons aardig goed af. Zo zie je maar weer… De wereld houdt niet op als je relatie naar de knoppen gaat of als je in de bijstand of met een uitkering thuis zit. Ook niet als je kinderen hebt. Er zijn genoeg instanties die je willen helpen, alleen je moet er wel zelf achteraan want het komt niet allemaal aanwaaien in deze tijden.

Een oproep voor alle moeder die in net zo’n situatie verkeren die ik heb gehad, schroom dan niet en vraag me de weg om er net zo bij te zitten als ik. Wees niet bang voor afwijzingen, of een leven dat 360 graden zal veranderen. Dat kan weleens je redding zijn om uit een vervelende, sleurende situatie te komen.

Succes voor jezelf…