Media. Meervoud van medium. Een medium is onder meer een hulpmiddel voor communicatie met velen, en daarom een middel voor massacommunicatie (in tegenstelling tot de gewone één op één, inter-persoonlijke communicatie). Media zijn dragers van informatie. Maar moet alles maar in de media worden verteld, gemeld en getoond?
Communicatie.
Ooit was het woord –gesproken, geschreven of gedrukt – het voornaamste communicatiemiddel. De uitvinding van de boekdrukkunst heeft daarbij ooit een belangrijke rol gespeeld.
In de loop van de 19e eeuw lijkt de communicatie in een stroomversnelling te komen door het ontstaan van steeds nieuwe, snellere middelen. Fotografie, telegrafie, telefoon en film doen hun intrede. Gevolgd door – in de 20ste eeuw – radio, televisie en internet. Vooral het laatste heeft de hele wereld, lijkt het, toegang gegeven tot welke kennis dan ook. En de middelen om die kennis te bereiken worden steeds beter en vooral sneller. Draadloos internet, mobiel internet, facebook, hyves, twitter, is er een grens aan de technologische ontwikkeling?.
De wereld dichtbij.
Mensen weten op deze wijze snel wat er in de wereld gebeurt. Een aardbeving in Japan, een massamoord in Noorwegen, binnen enkele minuten is de hele wereld op de hoogte. Mensen kunnen reageren, reageren ook. Uiten hun medeleven op internet, spuien hun gal op internet, reageren hun boosheid af op internet of zijn zogenaamd humoristisch …… op internet. Een aansprekende gebeurtenis heeft vaak een tsunami aan reacties tot gevolg, die alleen maar groter wordt en steeds moeilijker te beheersen.
Monster.
Soms heeft het er veel van dat de mensheid met internet een onbeheersbaar monster heeft geschapen. Natuurlijk is het mogelijk censuur toe te passen, maar dat levert ongetwijfeld weer een nieuwe tsunami op aan reacties over de vrijheid van meningsuiting. Bovendien, waar je het ene verwijdert, duikt het andere op een andere plek wel weer op.
Beter?
Want wat wordt de mensheid er beter van als de zieke ideeën van moordenaars vrij op internet mogen worden verspreid, als iedereen maar wat voor haatdragende gedachten ook kan plaatsen. Worden we er echt beter van wanneer uitgebreid wordt gemeld welke middelen bijvoorbeeld de politie inzet ter bestrijding van bepaalde misdaden, wanneer uitgebreid wordt beschreven hoe je welke bom moet maken, wanneer uitgebreid wordt verteld wat je moet ondernemen om de maatschappij te ondermijnen?
Grens.
Er wordt wel gesteld dat internet grenzeloos is wat betreft hoeveelheid informatie. Maar misschien moeten mensen zich wel eens de vraag stellen of dat ook zo moet zijn waar het gaat om de inhoud van de informatie. En dat zet natuurlijk de deur open voor vragen als: wie bepaalt dat dan, hoe regel je dat dan en vooral: hoe verhoudt zich dat tot de vrijheid van meningsuiting die iedereen heeft? Maar als op die laatste vraag een antwoord komt dat leidt tot een samenleving die niet wordt geteisterd door een op hol geslagen, onbeheersbaar communicatiesysteem, is dat zeker de moeite waard.
