Sinds de openstelling van Facebook in 2006 voor iedereen van 13 jaar en ouder is het aantal actieve gebruikers toegenomen van 12 miljoen naar 1,23 miljard in 2014. Je zou dus denken dat Facebook iets substantieels toevoegt aan het leven van al deze gebruikers. Maar wat voegt Facebook toe aan mijn leven?
Wat voegt mijn eerste Facebook vriend toe aan mijn leven?
Ik was één van de early adapters van Facebook. Ik was zelfs zo vroeg lid dat al mijn familie, vrienden en kennissen nog geen lid waren. In het begin deed ik dus eigenlijk niets met mijn Facebook account. Na een paar maanden kreeg ik mijn eerste vriendschapsverzoek via Facebook. Dit verzoek kwam van een kinderarts van het Jeroen Bosch ziekenhuis in Hertogen Bosch. Ik heb hem geaccepteerd en het bleek dat hij mij gevonden had met de zoekterm “Panda”. Ik heb namelijk een groot aantal van mijn Panda en Pandili tekeningen op mijn Facebook account staan. Deze kinderarts had de kinderpoli van het Jeroen Bosch ziekenhuis omgedoopt tot de Panda Poli en hij vroeg of hij mijn afbeeldingen mocht gebruiken om deze Panda Poli op te vrolijken. Dat mocht van mij zonder dat ze er iets voor hoefden te betalen en hij reageerde heel enthousiast. Als dank zou ik een uitnodiging krijgen voor de officiële opening als de Panda Poli helemaal klaar was voorzien van Panda en Pandili versieringen. Aan het woord zou kun je al lezen dat ik die uitnodiging nooit ontvangen heb. Ik ben nog heel lang Facebook vriend geweest van de kinderarts en kon dus virtueel meegenieten van zijn luxe leven met mooie vrouwen, verre vakanties en dure auto’s. Net toen hij weer volop berichtte over de aanschaf van zijn nieuwste Porsche werd bekend dat mijn zoon 3 maanden vrijwilligerswerk ging doen op een pas opgerichte zorgboerderij voor gehandicapte kinderen in India, zie www.stichtingbalanand.nl waar nog van alles voor nodig was omdat ze nog in de opbouwfase zaten en ook nu nog zitten. Ik heb hem toen een bericht gestuurd met de details van het project en de vraag of hij daar ook iets voor betekenen kon. Hij antwoordde dat hij niets voor dat project kon betekenen. Dat was voor mij een desillusie, ik ben er namelijk van overtuigd dat een gevierde kinderarts zoals hij zeker connecties heeft en iets kan betekenen voor zo’n project en dan heb ik het nog niet eens over het feit dat hij barst van het geld en gezien het feit dat hij nooit meer iets voor het gebruik van mijn Panda en Pandili figuren heeft teruggedaan , op zijn minst een (kleine) financiële bijdrage aan dit project had kunnen geven. Op dat moment besefte ik dat mijn eerste Facebook vriend helemaal niets van belang heeft toegevoegd aan mijn leven.
