Dit artikel is geschreven naar aanleiding van een scene in de horror- en actiefilm film Blade II die mij heel erg opviel. Het was niet meer dan een kort moment in de film maar ik denk dat het een goed uitgangspunt is voor een artikel. Ik kan nu nog niet zeggen welke passage het betreft omdat dat de clou van het artikel zou verklappen, maar….. Het artikel begint heel eenvoudig en speelt zich af in de 19de eeuw in een instituut.
Ik heb dit artikel geschreven in de zomer van 2003 samen met mijn artikel over de duurste horloges. Ik heb ze ingezonden voor de gouden griffel maar die heb ik helaas niet gewonnen maar naar aanleiding daarvan werd ik wel benaderd door een aantal uitgevers die ze uit wilden geven.
De oorspronkelijke naam van dit artikel was “Dorst” (naar aanleiding van de dorst naar bloed van vampiers) maar dat leek mij, uit commercieel oogpunt, niet zo’n geschikte titel. Daarom heb ik een prijsvraag uitgeschreven voor een goede titel voor dit artikel.
De horror- en actiefilm Blade II is geen verhaal over de angst voor een vampier. Ik denk dat het veel beter is om het als een mysterieus verhaal te beschrijven dat men niet kan begrijpen totdat je het verhaal helemaal tot het einde hebt uitgelezen.
In werkelijkheid is het een verhaal met meerdere verhaallijnen omdat niet alleen Max het mysterie probeert op te lossen maar ook Jerom, een opstandige puber, al het mogelijke probeert om alles te onderzoeken over Isabelle en uiteindelijk een groep vrienden meer dan één spoor ontdekt.
Een van mijn favoriete personages is mevrouw Dubois. Ook de detective vind ik erg goed en boven alles, Isabelle. Ik denk dat dat een van mijn meest favoriete vrouwelijke personages is.
Het is geen toeval dat sommige planten zoals scheerling, wolfstand en alsem onder de ramen van het huis van Isabelle staan. Volgens de Encyclopedie van dingen die nooit bestonden, weren deze planten, naast de traditionele knoflook, vampiers.
Het eerste gedeelte speelt zich af op een eiland in het licht van een zonsondergang , terwijl het tweede gedeelte begint met een postkoets die door een besneeuwd landschap rijdt. De waarheid is dat de postkoets die door een besneeuwd landschap rijdt veel meer in relatie staat met de plot van het verhaal.
Ik garandeer je dat ze er achter willen komen, dat ze niet meer is als een sletje en dat ze ook altijd een sletje zal blijven hoe veel dame zij zich ook voelt en wat voor mooie dure kleding ze ook aantrekt.
Het verhaal is vanaf het begin af aan zeer voorspelbaar maar het is mooi om te lezen hoe de verschillende gebeurtenissen de data verduidelijken die anderen verduisteren zonder afbreuk te doen aan de genoemde voorspelbaarheid van het eind.
Ik vind het leuk maar ik denk dat er verhalen zijn die die veel beter zijn, want dit is een beetje kinderachtig, maar als je er van houdt om een liefdesverhaal met vampiers met een happy end te lezen is het vrij goed want aan het eind van dit verhaal lukt het om de vampier te genezen zodat hij in het zonlicht kan overleven en samen kan zijn met Isabelle.
Het mooiste deel van het verhaal vond ik het einde want, hoewel het einde voorspelbaar is, omdat er vanaf het begin af aan gesproken wordt over het bloedzuigende monster in het landhuis van Isabelle, gebeuren er veel dingen die je niet verwacht.
Het karakter dat ik het leukst vind is uiteraard, Isabelle. Vanwege haar grote kracht en haar manier van omgaan met dingen zonder dat ze daarbij iemand anders nodig heeft. Ze geeft haar bloed aan Philippe zodat hij kan overleven en leeft praktisch alleen voor hem en noemt zichzelf “Dochter van de Nacht”, omdat zij ’s nachts leeft om voor haar geliefde te zorgen.
