Marteling is door Individuen, Groepen en Landen veelal uitgevoerd of ge-sanctioneerd door de geschiedenis van Europa heen, van de Oudheid tot aan de Moderne Dag van vandaag. Vormen van Martelingen kunnen variëren in duur van slechts een paar minuten tot enkele dagen of jaren. Redenen voor Marteling kan zijn Straf, Wraak, Politieke Heropvoeding – Brainwashing, Afschrikking, Ondervraging en zelfs Dwang van het Slachtoffer of een Derde Partij of gewoonweg uit Sadistische Bevrediging van die Uit te Voeren Marteling of het Observeren van de Marteling.
Het noodzakelijke gevoel van het moeten folteren kan men denken aan het resultaat van Internal Psychologische Inwendige Druk in de Psyche van de martelaar. De martelaar kan wel of niet van plan zijn om te doden en kan een moord vooraf begaan of dienen alsof het een vorm van de doodstraf betreft. In elk ander geval kan de martelaar onverschillig voor de toestand van het slachtoffer als alternatief deze methode kiezen, om Psychologische Pijn toe te brengen door het bij de moord vooraf te laten. Op deze manier brengt de martelaar zo weinig mogelijk Lichamelijke Letsel toe en is de marteling niet te bewijzen. Afhankelijk van de doelstelling, kan deze vorm van kwelling fataal zijn, door deze marteling te verlengen, om het slachtoffer zo lang mogelijk te laten lijden : bijvoorbeeld half hangend aan de nek.
Er was al tientallen jaren een verbod op foltering in Europa. Het taboe op foltering werd gebroken in de jaren 1980-1990 in televisie series. Dit werd een openlijke ‘wraakneming’ aangedreven om Landen te breken en het resulteerde in een publieke uitzending. Dit resulteerde in een publieke ommezwaai van Politieke overtuiging voor een Ideologische Oorlogs Voering, Politieke Mobilisatie en de noodzaak om de harten en meningen voor zich te winnen, dit werd gedocumenteerd met martelingen. In een poging voor de Europeese bewustwording, heeft Human Rights – Mensen Rechten Watch een Internet Site gekregen om het publiek te voorzien van nieuws en muli-media publicaties over martelingen die het betreffende publiek alert maakt.
Verondersteld dat folteren regelmatig voorkomt. Deze globale prevalentie van marteling wordt geschat op de omvang van bepaalde risico groepen en de hoeveelheid van marteling die door deze groepen aangemerkt worden als; vluchtelingen en personen die al onder foltering zijn. Hoewel Dictators folteren gebruiken, dit doen zonder onderscheid te maken van sexen en leeftijden. De praktijk heeft bewezen, dat tegenstanders of een een deel van bepaalde StrafRechterlijke Onderszoekers de ondervragings technieken zouden gebruiken om de gewenste informatie te verkrijgen en te houden door RechtsHandHavers in te zetten die bevoegd zijn.
Het moderne concept van martelings methoden zijn die die géén Fysiek Bewijs achterlaten. Dit wordt opgemerkt door de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders in 1995, dit binnen de veranderende definitie van Post-Traumatische Stress Stoornis PTSS. Deze herziene definitie, opgenomen als Psychologische Marteling, zijn niet de martelingen waarin de Fysieke Integriteit van een persoon die niet wordt bedreigd. Gesuggereerd wordt, dat elke diagnostische criterium die de Traumatische Stressoren en leiden tot PTSS, in karakter moet worden uitgedrukt op een zodanige wijze, dat psychologische vormen van marteling zijn inbegrepen.
Na 1995 is folteren de definitie van ingrijpende vormen van veranderingen van iedere handeling, waardoor opzettelijk hevige pijn, metaal of fysiek wordt toegebracht aan een persoon met inbegrip van de voorwaarden van psychologische marteling en met voorbeelden als ondervragings technieken, slaap tekort, eenzame opsluiting, angst en vernedering tot ernstige seksuele en culturele vernedering en het gebruik van bedreigingen en fobieën om angst te wekken van dood of letsel.
Folteren is verboden op grond van Internationaal Recht en in de Nationale Wetgeving van de meeste Landen. Het wordt beschouwd als een Schending van Mensen Rechten en wordt verklaard onaanvaardbaar te zijn in Artikel 5 van de Universele Verklaring van de Rehten van de Mens van de Verenigde Naties. Ondertekenaars van de Verdragen van Genéve van 1949 en de Aanvullende Protocollen I en II van 8 Juni 1977 officieel zijn deze het eens om de gevangen personen in gewapende conflicten, Interntionale of Intern niet te martelen.
Het VN-verdrag verbied foltering. Hoewel martelingen universeel wordt veroordeeld door alle Democratische Landen, zijn er veel bekende gevallen van de ge-sanctioneerde gebruiken geweest, dit ongeacht de Wettigheid. Een voorbeeld hiervan zijn de Eufemistisch-benaamde verbeterde ondervragingstechnieken, waaronder Waterboarding, bekend te zijn gebruikt door de Regering van George W. Bush in de Verenigde Staten na de aanslagen op 11 September.
Nationale en Internationale Wettelijke Verboden op Martelingen voort uit een consensus, dat martelingen en soortgelijke mishandelingen, immoreel en onpraktisch zijn. Ondanks deze Internationale Verdragen, Organisaties die schendingen van Mensen Rechten controleren ; bijvoobeeld Amnesty Internationaal, Het Internationaal Rehabilitation Raad voor de Slachtoffers – melden een wijd verspreide gebruik gedoogd door Staten in veel Regio’s.
United Nations
United Nations Convention Against Torture
Het Verdrag van The United Nations Convention tegen foltering en andere wrede onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing is van kracht geworden in Juni 1987. De meest relevante artikelen zijn de Artikelen i, II, III en VI
Willekeurig geweld tijdens oorlog
Straf is toegestaan door de Nationale Wetten, zefs als de straf technieken gebruikt die vergelijkbaar zijn met die van folteraars, zoals verminking, zweepslagen of lijfstraffen beoefend als wettelijke straf. Sommige proferssionals op het gebied van foltering revalidatie, zijn van mening dat deze defenitie te beperkend is en dat de definitie van Politieke Motivatie martelingen moeten worden uitgebreid tot alle daden die in van de ge-organiseerd geweld bevatten.
European Parliament
European guidelines on torture
Leden van de Mensen Rechten sub-comité hebben vergaderd met deskundigen van de European Parliament betreffende de bijgewerkte richtlijnen inzake foltering op 21 Juni. Het European Parliament moet deze richtlijnen gebruiken bij de behandeliing van Landen buiten de EU, alsmede in Mulilaterale Fora, zals de VN-Commissie tegen foltering of de VN-Sub-Commissie voor de preventie van foltering. Het doel is het ondersteunen en versterken van de voordurende inspanningen om martelingen en andere vormen van mishandeling te voorkomen en er een einde aan te maken.
Rol van de Mensen Rechten Special Representative aan het European Parliament
De Duitse MEP Barbara Lochbihler, voorzitter van de Sub-Commissie, zei in een interview na de vergadering: “Zonder gerechtigheid voor de slachtoffers en een einde te maken aan de straffeloosheid, zal marteling op gaan”. Ze roept de European Parliament daarom op om altijd haar richtlijnen over foltering te volgen in haar externe betrekkingen, maar ook als het gaat om vermeende gevallen van marteling. Mevrouw Lochbihler zei het dit te hebben van een speciale vertegenwoordiger van de European Parliament.
Debat : Woensdag 16 Juni 2010
Procedure : Oral Question aan de Commission en Council
European Lidstaten moeten verbieden dat alle handel in martelingen implementeert, zals puntige stokken, duimboeien en op het lichaam dragen van electrische schok apperaten. Het European Parliament betreffende buitenlandse zaken en internationale handel commissies, zal deze kwestie in de plenaire vergadering meenemen. De Commissie vraagt, om de huidige EU-wetgeving te actualiseren, om deze objecten toe te voegen aan de lijst van verboden of streng gereglementeerde martel werktuigen.
In hun mondelinge vraag aan de Raad, uiten European Parlementairiërs hun bezorgdheid dat veel European Landen er niet in geslaagd zijn, om de bestaande Europeese Wetgeving toe te passen. Wanneer het op 2006 in werking is getreden, was het s’Werelds éérste Multilaterale Handels Besprekings Instrument om de Internationale Handel in apperatuur die géen ander praktisch doel hebben, dan voor de doodstraf, marteling en andere vormen van mishandeling te verbieden. Het Plenaire Debat vogt op de Publicatie van een Raport gepuliiceerd op Maart 2010 door Amnesty International / Omega Research Foundation die meldde dat een aantal European Lidstaten uitvoer vergunningen hebben voor dergelijk apparatuur.
