Tijdens het huwelijk is er een gemeenschappelijke huishouding en dragen beide partners daar gewoonlijk iets in bij. Soms verdient de ene partner meer dan de andere of blijft één van beiden thuis bij de kinderen, terwijl de ander zorgt voor het gezinsinkomen. Als de partners gaan scheiden moeten er afspraken gemaakt worden over de verdeling van de kosten van levensonderhoud van beide partners en van de kinderen.
Twee soorten alimentatie
Bij het scheiden spelen dus twee vormen van partnerbijdrage een rol:
- Kinderalimentatie
- Partneralimentatie. In dit artikel gaat het om de partneralimentatie.
De partneralimentatie is bedoeld voor de partner die niet buitenshuis gewerkt heeft, wellicht na het scheiden voor de kinderen blijft zorgen en dus minder kansen heeft om na het scheiden zelf voldoende inkomen te genereren. Deze partneralimentatie wordt voor maximaal twaalf jaar toegekend. Als begindatum geldt de inschrijvingsdatum van de echtscheidingsbeschikking.
Bij een huwelijk dat minder dan vijf jaar heeft geduurd en waar ook geen minderjarige kinderen in het spel zijn, duurt de alimentatieverplichting minder lang, te weten net zo lang als de duur van het huwelijk.
Voortijdige beëindiging en wijziging partneralimentatie
De partneralimentatie eindigt in bepaalde gevallen vóór het verstrijken van de twaalf jaar (of de kortere termijn in geval van een huwelijk zonder kinderen dat niet langer dan vijf jaar duurde). Dit is onder meer het geval als de ontvangende partner gaat trouwen of samenwonen met een nieuwe partner.
Als de inkomenssituatie van de alimentatiegerechtigde verandert, bijvoorbeeld doordat hij of zij een (andere) baan krijgt en meer gaat verdienen, kan de alimentatie worden verlaagd of beëindigd.
Ook als in de inkomenssituatie van de betalende partner iets verandert kan dat aanleiding zijn voor een wijziging van van de hoogte of duur van de bijdrage.
Hoe hoog is de bijdrage in levensonderhoud?
Voor het berekenen van de alimentatie bestaan rekenmodellen maar het is altijd maatwerk. In overleg, eventueel met de hulp van een mediator, wordt vastgesteld wat een redelijke bijdrage is. Hierbij wordt zowel gekeken naar wat de ontvangende partner nodig heeft als naar wat de betalende partner kan missen.
De mogelijkheid van partneralimentatie speelt echter pas nadat eerst de verplichte kinderalimentatie is bepaald.
Alimentatie en fiscus
Voor de belastingdienst is partneralimentatie inkomen (kinderalimentatie is dat niet). Dit werkt naar beide kanten dus de alimentatieplichtige kan de betaalde partneralimentatie voor de belasting aftrekken van zijn of haar inkomen, terwijl de ontvangende partij belasting over het ontvangen alimentatiebedrag moet betalen.
