Toen ik jong was wist ik het al, ik emigreer later naar een warm land. Als ik vroeger zomers als kleine jongen buiten op het land aan het werk was, voelde ik mij op zijn best als het 30 graden of warmer was. Ik droomde dan altijd dat ik kon leven als mijn idool Sebastién, de jonge held uit de bekende televisieserie Belle et Sebastién. Ik liep daarom ook altijd op blote voeten en met ontbloot bovenlichaam. In mijn fantasie reed ik met wapperende haren, net als Sebastién in alleen maar een spijkerbroek, op wilde paarden met wapperende manen. In mijn dagdromen woonde ik tussen de wilde Camargue paarden in de Camarguestreek in Zuid-Frankrijk. Deze droom is nooit overgegaan en diep in mijn hart verlang ik hier nog iedere dag naar.
Waarom niet:
Iedere dag mooi weer, alleen maar draven op witte paarden door de uitgestrekte Camarguestreek dat is het leven. Maar ik moest ook ergens wonen. Dus eerst mijn school maar afmaken in Nederland en dan aan het werk om te sparen voor mijn droomhuis in Frankrijk. Het plan was simpel, ik alleen naar Zuid-Frankrijk waar hele dorpen leeg stonden en waar ik dus voor een prikkie mijn droomhuis kon kopen. Met een paar jaar hard werken en sparen zou dat geen probleem zijn. En toen werd ik verliefd en moest ik kiezen. Of de vrouw van mijn dromen laten schieten of mijn dromen laten schieten. Ik heb geprobeerd mijn dromen te laten schieten en ben met de vrouw van mijn dromen getrouwd.
Dromen blijven dromen:
We huurden samen een huis waardoor ik kon blijven dromen. We konden vertrekken wanneer we wilden, een kwestie van de huur opzeggen en gaan. Mijn vrouw wou graag mee naar Zuid-Frankrijk maar wilde wel zekerheid. Dus kozen we voor zekerheid en bleven we hier. We adopteerden twee kinderen en kochten daarom een huis in een nette buurt. Vanaf dat moment gingen we onvoorwaardelijk volledig voor het belang van de kinderen. Daardoor gaat het hartstikke goed met onze kinderen en met ons. Nu de kinderen al groter worden begint het weer te kriebelen. We dromen allebei steeds meer van een droomhuis in Frankrijk. Nog een paar jaar en dan gaan de kinderen het huis uit en zijn wij weer vrij. Ons droomhuis staat al die tijd op ons te wachten in een steeds rustiger wordend Zuid Frans dorp.
Dream on:
We waren jong en verliefd en gingen samen op vakantie in een oude besteleend. Met een snelheid van 70 kilometer per uur tegen wind naar Zuid Frankrijk. Na vier dagen rijden waren we er dan. Ik zie ons nog lopen met zijn tweeën op blote voeten in een klein stadje onder de Zuid Franse zon. Wij voelden ons als God in Frankrijk, vrij en onbezonnen. Al wandelend door het stadje kwamen we bij een mooie schoenenwinkel. We stonden samen op blote voeten voor de etalage naar al die schoenen te kijken toen we in gaten kregen dat we zelf ook bekeken werden. De Franse voorbijgangers keken meewarig naar onze blote voeten en dachten dat we geen schoenen konden betalen. Voor mij is het de ultieme droom om op blote voeten in Frankrijk te lopen maar de Fransen zelf verklaren je compleet voor gek. En misschien waren we dat ook wel. Maar toch blijf ik er nog steeds van dromen en mijn vrouw gaat zeker mee. Dus we gaan weer op zoek naar ons droomhuis in Zuid Frankrijk.
