Als je vandaag de dag in een instelling woont omdat je bij het een en ander hulp nodig hebt, is het bijna een schaamte om dat te uiten omdat iedereen een stempel heeft die hulp krijgt.
Ik ben van mening dat ieder mens zich moet kunnen uiten ongeacht of ze nu hulp nodig hebben of niet. Ik durf er voor uit te komen dat ik onder een stichting woon, werk en leef, en ja ik heb zo nu en dan hulp nodig. De enigste kink ik de kabel maakt mij woedend, om van de hulp gebruik te kunnen blijven maken moet men een indicatie hebben bij het CIZ, nou vind ik het natuurlijk hartstikke goed dat er regels zijn maar vaak heel vaak worden mensen afgewezen die wel echt hulp nodig hebben en daar baal ik van, want wat je nodigd hebt deze tijden om hulp te kunnen krijgen is niet normaal meer om die ja te horen van het CIZ, eerst moet je een plan hebben over hoe en wat in de toekomst en vervolgens moet je een diagnose mee sturen anders word het niet in behandeling genomen als je geen diagnose hebt moet je die dus laten stellen. Het is verschrikkelijk om in een molen te moeten belanden van de geestelijke gezondheidszorg.
Uiteindelijk wordt je bedrukt met een stempel waar je nooit meer vanaf komt, vervolgens moet je nog wel even alles opsturen en wachten op het besluit, hoe dan ook links of rechts het maakt niet uit als je een nee van het CIZ krijgt blijf je die stempel wel houden, waardoor je waarschijnlijk moeite krijgt om werk te behouden en of te krijgen, ook nadelen in de huizenmarkt, een huis kopen gaat niet zo gemakkelijk meer.
In het leven moet je doordachte keuze’s maken en ook dus als je hulp nodig hebt het blijft je leven bij je als je een stempel hebt.
Ik vind het verschrikkelijk, ik word altijd als eerste aangekenen en gesproken met daar is mevrouw Bordeline/depressie weer. Ja ik heb trekjes daarvan inderdaad ja en ik ben niet altijd even vrolijk maar alstublieft zeg laat mij ook leven, ik ben een hele leuke spontane meid van 23 jaar, en ik kan nergens meer aan een baan komen want A. ik ben te oud en B. U geestelijke gesteldheid lijkt niet gepast.
Vaak denkt iedereen al dat je gek bent en opgesloten moet worden, ik ben het zat dat veel mensen er zo over denken, wij zijn ook gewoon mensen en willen werken en leven.
Ik heb dan wel een beperking maar ik leef wel gewoon en werk onwijs hard aan mijn dromen, ik wil me niet laten tegenhouden.
xoxo
