Valentijn is het het feest van de liefde. Je verwent je partner of je verklaart iemand anders jouw liefde. Hoe zijn wij bij deze traditie gekomen?
Historische achtergrond:
Er bestaan verschillende martelaren met de naam Sint-Valentijn. Eén van deze was een priester in Rome en de ander was een bisschop in Therni. Beiden werden in de 3e eeuw ter dood gebracht, maar waarschijnlijk gaat het om dezelfde persoon.
Over Sint-Valentijn is geen enkel biografisch gegeven bekent. In de achttiende eeuw dacht men dat het Valentijnsfeest op 14 Februari is geplaatst om de oude Lupercalia, een Romeins vruchtbaarheidsfeest te vervangen. Lupercalia werd gevierd op 15 Februari ter ere van de god Juno (Romeinse beschermgod van de vrouw en het huwelijk.) en de god Pan.(God van de natuur.)
Legenden over Valentijn komen voor in de Legenda Aurea. Het feest valentijn van de liefde dat wij hedendaags kennen stamt af van Geoffrey Chaucer in 1382:
For this was on seynt Volantynys day Whan euery bryd compyth there to chese his make
”Want dit was op Valentijnsdag Als elke vogel zijn maatje komt kiezen.”
Legenden (Mythes)
Het was in de tijd dat Claudius II aan de macht was. Om zijn rijk te kunnen verdedigen had hij veel soldaten nodig. Zijn soldaten mochten niet trouwen, want dat zou de mannen aan het front afleiden, om de gedachte naar huis te gaan.
Volgens de legende kwam er een jong echtpaar naar bisschop Valentijn om te trouwen. De man was een heidense soldaat en de vrouw een Christen. Valentijn vond de liefde belangrijker dan de wetten en huwde het stel.
Hierdoor kwamen steeds meer jonge stellen naar hem toe en hij werd aangegeven en gearresteerd. Toen hij voor de keizer moest verschijnen deed hij een poging deze te bekeren, maar Claudius werd woedend. Hij liet Valentijn martelen en onthoofden. Dit gebeurde op een 14 Februari, maar het jaar is nog onduidelijk. Voor het vonnis werd uitgevoert, slaagde hij erin om een dochter van een gevangenis bewaarder een briefje te geven. Hierop stond ”Van je Valentijn.”
Volgens een ander verhaal kwam er bij de toen al in de gevangenis zittende Valentijn een belangrijke man. Deze man kwam met het verzoek om zijn blinde dochtertje te genezen. Valentijn maakte een geneesmiddel, maar dat werkte niet. Op de dag van de onthoofding, probeerde de vader het vonnis tegen te gaan ,maar het lukte niet. Na de terechtstelling ontving het blinde meisje een klein briefje van Valentijn waaruit een gele bloem viel.(Als mensen hem om raad vroegen gaf hij ze altijd een bloem. Vandaar de bloemengroet op valentijn.) Op het briefje stond:”Van Valentinus.” dat ze zelf kon lezen, omdat ze weer kon zien. Volgens de legende bekeerde de vader zich tot het cristendom na deze bijzondere genezing.
