Ieder land heeft zijn eigen monumenten, Frankrijk heeft de Eifeltoren, Engeland de Big Ben en België het Atomium. Niemand kan zich de Heizel nog inbeelden zonder het Atomium. En kom je in de buurt van Brussel, dan probeert iedereen stiekem toch even een glimp op te vangen van de beroemde negen bollen.
Reden bouw
Het Atomium werd gebouwd ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling van 1958 in Brussel, de Expo 58. Het staat symbool voor ijzer, een metaal dat sterk in opkomst was in de jaren ’50. Raar maar waar, de bollen waren eerst niet van staal, maar van aluminium. Men gebruikte aluminium omdat dit beter bestand was tegen roest. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat het Atomium slechts zes maanden zou blijven staan en op het einde van de wereldtentoonstelling terug zou worden afgebroken. Maar wegens de enorm hoge populariteit besloot men om het dan toch maar te laten staan.
Uitzicht
Het Atomium bestaat uit negen bollen met elk een diameter van 18 meter. Alle bollen staan exact 29 meter uit elkaar. Het gebouw heeft de vorm van een ijzeratoom, maar dan 165 miljard keer groter. Het werd ontworpen door André Waterkeyn. Enkele jaren geleden werd het Atomium gerenoveerd. Hierbij werd het aluminium dat de bollen bedekte, vervangen door roestvrij staal. Het gebouw heeft een hoogte van net geen 103 meter. Elke bol bestaat uit 48 platen.
Toegankelijkheid
De bollen zijn verbonden door roltrappen en gewone trappen. Maar niet alle bollen zijn toegankelijk voor het publiek. Slechts in 5 van de 9 bollen kan je een kijkje nemen, de andere zijn wegens veiligheidsredenen niet open voor het publiek. In de bollen vind je verschillende dingen terug: een tentoonstelling over de Expo 58, een snackbar, een overnachtingsplaats voor schoolgroepen, …
Leuke weetjes
- De lift heeft een snelheid van 5 meter per seconde.
- Het Atomium komt voor in verschillende stripverhalen, zoals Het machtige monument(Suske en Wiske) en Het brein van Gobelijn(Jommeke).
- De verbindingsbuizen hebben een lengte van 18 of 23 meter.
- De bovenste bol heet “Sphere Waterkeyn”, naar de architect van het gebouw
