Ik las gister het artikel van Frako over Generalistische-geneeskunde . Het was voor mij een zeer herkenbaar artikel. Het stellen van een juiste diagnose is namelijk ontzettend moeilijk maar wel bepalend voor een goede behandeling. In reactie op zijn artikel wil ik de goede diagnostische ervaringen met jullie delen die wij bij de Osteopaat hebben. Voor degene die willen weten wat een Osteopaat is hier de link naar wikipedia/steopaat waar een en ander wordt uitgelegd.
Casus 1:
Mijn zoontje had, net als Frako, op hele jonge leeftijd enorme last van astmatische aanvallen. Overdag liep hij, vanaf het moment dat hij wakker werd, altijd te kuchen. Dit ging de hele dag door tot het moment dat hij ’s avonds weer in slaap viel. Maar na een aantal maanden werd hij ’s nachts om een uur of één wakker omdat hij het benauwd had. Ik nam hem dan in mijn bed op schoot want alleen als hij rechtop zat kreeg hij genoeg lucht en kon hij weer slapen. Ik heb heel veel nachten zo met hem gezeten, gelukkig had ik zelf weinig slaap nodig anders was ik er zelf nog aan onderdoor gegaan. We zijn toentertijd heel vaak met hem bij de huisarts geweest die hem allerlei puffers en inhalers voorschreef. Dit alles had echter geen enkel positief effect en hij bleef maar kuchen en benauwd.
Casus 2:
Mijn zoontje heeft bij zijn geboorte (in India) tekort zuurstof gehad. Wij wisten dat niet toen hij bij ons kwam maar naarmate hij ouder werd begon dit zich steeds meer te openbaren. Hij bleek er onder ander een halfzijdige verlamming aan overgehouden te hebben. Omdat hij met zijn linkerhand bijna niets kon adviseerde onze huisarts om hem op cesartherapie te doen. Hij heeft vervolgens bijn een jaar cesartherapie gehad maar er trad nauwelijks enige verbetering op.
Casus 3:
Op de kleuterschool bleek bij de schoolarts dat mijn zoontje ook moeite had met zien. We werden hiervoor naar de oogarts verwezen. We kwamen bij een gestreste oogarts die in 10 minuten tijd vaststelde dat mijn zoontje een lui oog had. Hij adviseerde om zijn goede oog af te plakken. Dit hebben we maanden lange gedaan zonder resultaat, uiteindelijk moest hij 12 uur per dag zijn pleister op maar na een jaar was er nog geen enkele verbetering opgetreden.
De gouden tip:
Onze zoon liep dus al met al al een paar jaar met zijn gezondheid te sukkelen, ook al liepen we de deur plat bij allerlei dokters en therapeuten. Tot hij een nieuwe juf kreeg die ons de tip gaf om eens bij de Osteopaat langs te gaan met onze zoon. Dit bleek achteraf EEN GOUDEN TIP te zijn.
Diagnose 1 van de osteopaat:
Ons eerste bezoek aan de Osteopaat zou het leven van mijn zoon drastisch veranderen. Hij bevoelde hem van top tot teen en zei, uw zoon heeft geen astma maar zijn darmfauna is uit balans door alle medicatie die hij heeft binnengekregen. Hij adviseerde ons om te stoppen met inhaleren en puffen en gaf ons een recept voor een poedertje waarin sporen zaten van goede darmbacterieën. We haalden dit poedertje en gaven onze zoon een dagelijkse dosis, Al na een week verdween zijn astma en sliep hij ’s nachts, voor het eerst sinds maanden, weer door.
Diagnose 2 van de osteopaat:
De tweede diagnose kwam indirect door de Osteopaat. Hij adviseerde ons namelijk om voor de ogen van onze zoon naar de Optoloog te gaan. Dat is een soort alternatieve oogarts die toen helaas nog niet vergoed werd door de verzekering. De eerste ontmoeting met de Optoloog was heel anders als met de oogarts. We troffen een hele rustige man met een eenvoudige praktijk in een zorgcentrum die meer dan een uur de tijd nam voor het stellen van een diagnose. Hij kwam tot de conclusie dat onze zoon geen lui oog had maar dat de oogspier van zijn rechteroog niet goed functioneerde. Dit bleek ook een gevolg te zijn van het zuurstofgebrek bij de geboorte. En door het afplakken van dit oog was dit nog verergerd. Onze zoon kreeg van hem een aantal oefeningen mee die hij thuis moest doen. De oefening die mij het meest bijgebleven is is die waarbij we een tennisbal aan een draad van 2 meter aan het plafond moesten hangen en deze boven het gezicht van onze zoon, die plat op zijn rug op de grond moest gaan liggen, in cirkels rond moesten laten draaien. De eerste paar dagen zag je tijdens het ronddraaien steeds zijn oog op een bepaalde plek weg schieten omdat hij er geen controle over had. Na een week oefenen werd dit al beter en na nog een aantal weken zag je dat hij het balletje gewoon kon volgen. Door deze, en nog een aantal eenvoudige oefeningen, ging het zicht van mijn zoon in een paar maanden met sprongen vooruit.
Diagnose 3 van de osteopaat:
Door de halfzijdige verlamming van mijn zoon had hij tekort doorbloeding in zijn linkerarm. De cesartherapeut had daar, ondanks maanden lang oefeningen doen, geen verbetering in kunnen brengen. Na een zestal behandelingen van de Osteopaat had onze zoon, voor het eerst sinds zijn komst, een warme arm en hand. De cesartherapeut merkte dit tot zijn grote verbazing ook op en zei dat hij dat nog nooit eerder meegemaakt had bij iemand met een zogenaamde hemiplegie (halfzijdige verlamming).
Nawoord:
Tot zover mijn ervaringen met de treffende diagnoses van de Osteopaat. Sindsdien adviseer ik iedereen die al lang met klachten loopt waar niets aan te doen lijkt te zijn om eens bij een Osteopaat langs te gaan. Ik weet van een aantal kennissen die mijn raad opgevolgd hebben dat ook zij geholpen werden door zijn treffende diagnosestelling.
