Bijna iedereen kent wel iemand die op de één of andere manier te maken heeft met dementie. Het merendeel van de mensen denkt bij dementie aan vergeetachtigheid en verwardheid. Er zijn waarschijnlijk weinig mensen die denken aan lui, ongeïnteresseerd en afstotend gedrag. Bij frontotemporale dementie zijn dat echter de eerste symptomen. Frontotemporale dementie is eigenlijk niet te vergelijken met de ziekte van Alzheimer.
Wat zijn nu de verschillen tussen de ziekte van Alzheimer en frontotemporale dementie ofwel FTD en hoe openbaart frontotemporale dementie zich.
– de leeftijd wanneer de ziekte zich openbaart;
De gemiddelde leeftijd van mensen waarbij de ziekte van Alzheimer wordt geconstateerd is tussen de zestig en zeventig jaar. Frontotemporale dementie daarentegen openbaart zich gemiddeld al bij mensen die tussen de veertig en vijftig jaar oud zijn.
– Het belangrijkste verschil hoe de beide vormen van dementie zich openbaren;
Bij alzheimerpatiënten valt vooral op dat zij vergeetachtig en warrig worden. Zij vragen bij herhaling naar hetzelfde en vertonen verward en vergeetachtige gedrag.
Bij ftd patiënten verandert zijn of haar karakter heel sluipend en hij of zij gaat langzamerhand gedrag vertonen waardoor vrienden en familie bij iemand die eraan lijdt liever wegblijven. Onverschillig, bot, roekeloos en dwangmatig gedrag. Bij mensen die aan FTD lijden verdwijnt langzamerhand zorgzaam en vriendelijk gedrag doordat de voorste hersens – de zg. frontale kwab -krimpen. Iemand gaat in de loop der jaren steeds meer bot en eigenlijk onvriendelijk tot zelfs afstotend gedrag vertonen. Iemand met deze ziekte zal bijvoorbeeld steeds onverschilliger reageren op emotionele gebeurtenissen zoals overlijden of geboorte. Het beledigen van mensen is ook een voorbeeld. Hier komt bij dat patiënten steeds minder tot geen initiatief meer nemen iets te ondernemen. Er worden geen plannen voor de toekomst gemaakt waardoor iemand ronduit lui lijkt te zijn geworden. Vooral in een gezin met jonge kinderen zorgt dat voor veel irritatie en onbegrip. Daarbij komt ook nog eens excessief en dwangmatig eet-, drink en rookgedrag. De patiënt gaat zich steeds rustelozer gedragen en weet geen beslissing te nemen. Seksueelgetinte opmerkingen worden steeds vaker gemaakt en zijn over het algemeen afstotend. Langzamerhand krijgt de omgeving steeds meer het idee dat er iets mis is maar zullen zij misschien nog eerder denken aan zware overspannenheid, depressiviteit of een midlife-crisis. De patiënt zelf zal nooit met een hulpvraag komen of aangeven dat hij of zij zich depressief of overspannen voelt. Eén van de symptomen van FTD is namelijk ook dat er geen zelfreflectie is. Dit maakt het zo moeilijk voor de omgeving omdat iemand die eraan lijdt alleen onder dwang naar een dokter zal gaan en vervolgens bij de dokter niet kan aangeven hoe hij of zij zich voelt en kortom niet aan kan geven wat er mis is. Een alzheimer patiënt zal familie en vrienden niet meer als zodanig herkennen en dat is tevens ook een verschil met een FTD patiënt. Een FTD patiënt zal ook in een vergevorderd stadium nog steeds familie en vrienden kunnen herkennen en bij naam noemen. Een FTD patiënt gaat steeds minder woorden gebruiken maar kan nog lange tijd de juiste namen benoemen van mensen en dingen. Uiteindelijk overlijden mensen na constatering van FTD na vijf tot vijftien jaar, afhankelijk van het stadium van de ziekte bij diagnose.
-progressieve ziekte
Uiteindelijk zal in beiden gevallen de familie moeten beslissen. In de meeste gevallen zal in een vergevorderd stadium van de ziekte de patiënt worden opgenomen omdat er intensieve zorg nodig is en omdat het voor de gezinssituatie thuis onhoudbaar is geworden.
