De beste babyvoeding is moedermelk. De moedermelk komt uit de enige echte natuurlijke voedingsbronnen voor pasgeboren babies op aarde, de moederborsten. De Homo Sapiens, de officiële wetenschappelijke naam voor de mens, ofwel de denkende mens behoort namelijk tot de orde der levendbarende zoogdieren (Mammalia) wat weer een onderorde is van de Chordadieren (Chordata). Tot de orde van de Chordadieren behoren alle dieren die, in ieder geval in aanleg, een chorda hebben, de chorda is een weefselachtige, elastische streng die langs je gehele rug loopt.
Moederborst:
Een moederborst is hetzelfde als een gewone vrouwelijke borst met dat verschil dat een vrouw met moederborsten zwanger is van een kind, of pas een kind gebaart heeft, zodat haar borsten melk produceren. Aan het feit dat de borsten van een vrouw alleen melk produceren als ze moeder wordt of is heeft deze melk haar naam “moedermelk” te danken. Iedere moederborst is opgebouwd uit een inwendige melkklier, inwendige melkgangetjes, onderhuids vetweefsel, huid, een uitwendige Areola met in het midden een uitstekende tepel.
Melkklieren:
In iedere vrouwelijke borst zitten een aantal melkklieren. Het aantal melkklieren verschilt sterk van vrouw tot vrouw. Sommige vrouwen hebben maar 10 melkklieren terwijl anderen er soms wel 25 hebben. In de melkklieren zitten melkproducerende cellen die de moedermelk produceren die vervolgens in de melkklieren wordt opgeslagen. Aan iedere melkklier zit een melkkanaaltje dat de melkklier verbind met de tepel. De moedermelk gaat pas stromen als er een zogenaamde toeschietreflex optreedt. Deze toeschietreflex treedt op als gevolg van impulsen vanuit het epitheelweefsel* van de tepel en de daaromheenliggende tepelhof (Areola). Deze impulsen worden veroorzaakt door de stimulatie van de zich in de tepelhof bevindende sensoren door de aanraking van de bovenlip van een kind.
* In het Epitheelweefsel zitten geen bloedvaten. Het transport van de benodigde stoffen voor de epitheelcellen geschiedt daarom doordat deze stoffen vanuit de vlak onder de epitheelcellen liggende bloedvaten met een hoge concentratie, naar de epitheelcellen met een lage concentratie gaan. Dit proces noemt men diffusie.
De tepel:
In de tepel van de vrouwelijke borst komen alle melkkanaaltjes vanuit de melkklieren samen. In de tepel zitten ook heel veel zenuwuiteinden waardoor de tepel uitermate gevoelig is voor de prikkelingen die veroorzaakt worden door de lippen van het kind. Door de grote concentratie zenuwuiteinden is de tepel ook uitermate geschikt om seksuele prikkelingen op te wekken. Meestal ligt de tepel in rust grotendeels verzonken in het midden van de tepelhof. Zodra de tepel echter geprikkeld wordt door de aanraking van een kind of door seksuele opwinding zwelt zij op en wordt harder, dit wordt ook wel een stijve tepel genoemd. Ook door plotselinge kou zwelt de tepel op.
Mannenmelk:
Jonge jongetjes hebben vanaf hun geboorte net als jonge meisjes twee tepels en een gelijke hoeveelheid borstweefsel. Zowel bij jongens als meisjes kan er, vlak na de geboorte, een lichte zwelling van het borstweefsel optreden door de hormonen die ze van hun moeder meekrijgen. Het komt daardoor zelfs af en toe voor, zowel bij pasgeboren meisjes als bij pasgeboren jongetjes, dat er een beetje melkachtige vloeistof uit hun kleine kindertepeltjes komt. Dit verschijnsel wordt ook wel heksenmelk genoemd en het is altijd van tijdelijke aard.
Ontwikkeling van de borsten:
Bij de jongens stopt de ontwikkeling van de borsten na een paar jaar. Bij de meisjes staat de ontwikkeling van hun borstjes stil totdat ze in de puberteit komen. Tijdens de puberteit van het meisje beginnen haar dan nog kleine borstjes met kleine tepeltjes zich te ontwikkelen. Haar borstjes beginnen te groeien doordat er meer vetweefsel ontstaat en omdat het melkklierweefsel zich begint te ontwikkelen. Haar borstjes zwellen daardoor op en krijgen de kenmerkende vorm van echte vrouwelijke borsten. Aan het einde van de puberteit, als het meisje een volwassen vrouw is geworden, bereiken haar borsten hun uiteindelijk normale omvang. Deze grootte behouden de borsten tot het moment dat zij zwanger wordt. Vanaf het moment dat zij zwanger is ontwikkelen de borsten zich verder ter voorbereiding van het voeden van het kind wat er aan zit te komen. Tegen het eind van de zwangerschap bereiken de borsten hun maximale grootte.
Borstvoeding geven:
Als het kind geboren is zijn de borsten zover ontwikkeld dat het kind de moedermelk eenvoudig kan gaan drinken, door aan de tepel te zuigen. Als de moeder niet in de gelegenheid is om het kind gedurende de hele dag aan de borst te laten drinken kan de moeder, met behulp van een kolfapparaat ,zelf haar moedermelk uit haar borsten zuigen. Op die manier kan ze een voorraadje melk aanleggen die door haar, of door iemand anders, op een moment dat de baby eten moet en er geen gelegenheid voor de moeder is om borstvoeding te geven, met een zuigfles aan het kind kan worden gegeven.
