Een Bellse parese is een verlamming van het aangezicht. Hier kunt u lezen wat het is, hoe het ontstaat, hoe je het kunt behandelen en nog veel meer!
Wat is een Bellse parese?
Een Bellse parese is een aangezichtsverlamming. Om preciezer te zijn een perifere verlamming van de zenuw die nervus facialis heet. Hierdoor ontstaat er een verlamming van de hele aangedane zijde van het gezicht. Dit betekent dat het oog, de lippen en de wangen niet meer (normaal) kunnen worden bewogen.
Hoe ontstaat een Bellse parese?
Daar zijn de meningen nog over verdeeld, maar zeer waarschijnlijk is de verlamming een gevolg van een infectie met het herpesvirus of met de burgdorferia burgdorferi bacterie, die ook de ziekte van Lyme veroorzaakt.
Wat zijn de symptomen van een Bellse parese?
Een plotseling optredende verlamming van de ene helft van het aangezicht, waarbij alle delen van het gezicht meedoen (dit in tegenstelling tot een beroerte waarbij slechts een gedeelte van het gezicht aangedaan is).
Belangerijk voor het stellen van de diagnose is het volgende:
- plotseling begonnen aangezichtsverlamming aan een kant
- oog kan niet meer worden gesloten
- mond kan niet meer goed worden bewogen
- het gehoor is aan de aangedane zijde versterkt (voor de liefhebbers: dit door uitval van de chordea tympani die er voor zorgt dat het geluid gedoseerd wordt)
- er zijn GEEN andere neurolgische verschijnselen
Hoe wordt de diagnose Bellse parese gesteld?
Ten eerste is het verhaal van een Bellse parese vrij typisch, maar het is belangrijk om andere diagnoses (zoals een beroerte) uit te sluiten.
Hiervoor wordt onderzocht of er inderdaad een volledige aangezichtsverlamming is, of er nog meer uitval is en er wordt gezocht naar het teken van Bell (waarnaar deze aandoening uiteindelijk genoemd is). Dit houdt in dat het aangedane oog niet kan sluiten, maar wel omhoog draait bij een poging daartoe. Dit is een heel typsich symptoom voor de ziekte van Bell.
Hoe wordt de ziekte van Bell behandeld?
Er zijn verschillende behandelingen die mogelijk kunnen helpen. Voorlopig is er nog geen standaardbehandeling. De meeste mensen worden echter behandeld med prednison en sommigen ook met antivirusmiddelen (waarvan het effect niet bewezen is). Verder worden er vaak oogdruppels voorgeschreven om te voorkomen dat het aangedane oog uitdroogd.
Verder gaat de ziekte vaak vanzelf over (met of zonder restverschijnselen). Als stelregel wordt gebruikt: hoe ouder bij het begin van de ziekte en hoe erger de verlamming, hoe groter de kans op restverschijnselen.
