Persona 4 is een Japanse RPG met een aantal typische Japanse RPG-elementen. Aan de andere kant doet het echter zoveel anders, dat Persona 4 gewoonweg een hele unieke game is.
De speler kruipt in de huid van een naamloze held, die aan het begin van het spel verhuist van de grote hoofdstad naar het stadje Inaba, waar je bij jouw oom en nichtje gaat wonen. Aan het begin is er niks aan de hand en al snel begint het leven op de Japanse middelbare school, waar je in aanraking komt met een aantal andere studenten. Er lijkt een rustig leven voor jou in het verschiet te liggen, totdat vanuit het niets een populaire tv-presentator dood aan een elektriciteitspaal wordt gevonden. Het dorp is in rep en roer, wat nog erger wordt wanneer er een paar dagen later een tweede slachtoffer op een ongeveer gelijke manier dood wordt aangetroffen.
Al snel blijkt dat een mysterieuze televisiezender, The Midnight Channel, hier iets mee te maken heeft. Per ongeluk komen de hoofdrolspeler en zijn metgezellen erachter dat zij over speciale gaven beschikken en via een enorme televisie in het nabij gelegen winkelcentrum de wereld van The Midnight Channel kunnen betreden. Zij zijn daardoor de sleutel in het oplossen van het mysterie en doen er alles aan om de ontvoerde mensen in The Midnight Channel te redden.
Met deze best wel lange introductie wil ik aangeven dat het verhaal van Persona 4 veel meer is dan het standaard ‘persoon X wordt wakker en moet de wereld redden’. De makers van Persona 4 zijn er in geslaagd de speler het gevoel te geven een gewone schooljongen te zijn, die toevallig iets extra’s kan. Deze speciale vaardigheden worden in de game naar voren gebracht door de Persona’s, magische wezens die gekoppeld worden aan personages en die tijdens de gevechten in The Midnight Channel kunnen worden opgeroepen.
Het gevechtssysteem is één van de grote pluspunten van Persona 4. Tijdens de zoektocht naar onschuldige ontvoerde mensen beweeg je je door een dungeon heen. Elke dungeon heeft zijn eigen thema, dat gekoppeld is aan het personage waar je naar op zoek bent. Het doel is altijd hetzelfde: begin onderaan op de laagste verdieping en werk je omhoog naar boven om vervolgens een vijand te verslaan. Tegenstanders zie je van te voren in de kerker en door ze aan te raken begint het gevecht. Door van te voren opdrachten te geven aan jouw medespelers is goed te bepalen hoeveel controle je over hen hebt. Alles kan handmatig of met behulp van enkele eenvoudige basisopdrachten ingesteld worden, zoals het geven van instructies om alleen aan te vallen als zij niemand hoeven te genezen.
Persoonlijk vond ik het heerlijk om mijn medespelers hun eigen ding te laten doen, omdat het tempo van de gevechten op die manier lekker hoog is. Alleen voor eindbaasgevechten besloot ik alle touwtjes in eigen handen te nemen, om zo niks aan het toeval over te laten.Het zal bijna nooit voorkomen dat de speler zich in een kerker in één ruk van de eerste verdieping naar de eindbaas toe werkt. Na een paar verdiepingen wordt de tegenstand vaak te zwaar en is het tijd om thuis te rusten. De volgende dag kun je dan weer verder gaan waar je gebleven was.
Maar het is verstandig om ook aandacht te geven aan de andere mogelijke bezigheden die Persona 4 biedt. Zo is het heel belangrijk jouw sociale contacten te verbeteren. Dit doe je door mee te doen aan voetbalclubs, toneellessen of door gewoon rond te hangen met vrienden. Hoe hoger een sociale rang met iemand is, hoe sterker jouw Persona’s in de gevechten worden. Bovendien blijkt het een zeer vermakelijke afwisseling te zijn op de actie die in de game zit. De verschillende personages in de game zijn goed uitgewerkt en geven voldoening aan de RPG-liefhebber. Ik voelde me verbonden aan de game en dat heb ik al een hele tijd niet meer gehad in een RPG. Met veel plezier ging ik dan ook met mijn vrienden dingen doen en genoot ik van de conversaties die ik met hen voerde. Het stijgen in sociale rang is daarbij natuurlijk een fijne beloning. Verder kun je door het meedoen aan activiteiten jouw vaardigheden verbeteren. Een simpel voorbeeld hiervan is het juist beantwoorden van een vraag tijdens een schoolles of het succesvol bereiden van een maaltijd. Dit soort dingen maakt Persona 4 gewoon heel anders en juist zo goed.
Persona 4 is een PlayStation 2-game, maar ziet er met een component-kabel op een HD-TV verrassend netjes uit. De soundtrack is iets minder, maar wel zo aanstekelijk dat de deuntjes ’s nachts vaak nog door mijn hoofd speelden. Daarnaast had het tempo aan het begin van de game iets hoger mogen liggen. Het heeft me een paar uur gekost voordat ik daadwerkelijk de stad in kon en de vrijheid kreeg om te doen en laten wat ik wilde. Een RPG-liefhebber zal zich daar uiteraard niet al te druk om maken en moet deze game gewoon kopen.
