Wat doe je nadat je knappe vriendin je heeft wakker gebeld, je plotseling bij een psycholoog blijkt te zitten die vraagt naar de “Marker” die je schijnt te hebben gevonden en je nachtmerries bezorgt, je vriendin vervolgens weer in beeld verschijnt (dit keer niet zo sexy vanwege al het bloed), je daarna weer wakker word in een soort laboratorium op een ruimtestation, een vriendelijke maar angstige man je probeert aan te spreken die al vrij snel een pin van vlees door zijn hart gedrukt krijgt waarna je met stomheid geslagen toekijkt hoe zijn huid openscheurt, transformeert in iets wat Aliën op een knuffelbeer laat lijken en in je gezicht krijst om er vervolgens vandoor te gaan? Eh.. rennen!
Zo, vanavond ben ik alleen en heb ik geen verplichtingen. Weet je wat, ik ga het Horrorspel Dead Space 2 kopen, installeren, geluid aansluiten op de grote boxen, het donker maken op me kamer en met een lekkere bak chips en een pilsje genieten van het nieuwe spel dat Electronic Arts op de markt heeft gebracht. Ik zette mijn telefoon uit, gaf de slangen alvast wat te eten zodat ik dat vanavond niet meer hoefde te doen en startte het spel op. Ik wreef nog even in mijn handen toen het filmpje begon en was vervolgens getuige van chips dat steeds ouder begon te worden, dood bier en zwetende handen.
Nadat mijn health voor de eerste keer had gefaald en ik toch maar even mijn hoofd van het beeldscherm moest trekken (want die zat goed vastgeplakt) ging mijn hart nog steeds tekeer als een dolle hond en besloot ik toch maar even mijn vriendin te bellen of alles goed met haar ging. Bovendien hield ik mijn slangen met een scherp oog in de gaten en liep ik met een grote bocht om donkere hoekjes heen, want het zou vandaag niet de eerste keer zijn dat ik onverwachts van achteren word aangevallen en ik hard mijn best moet doen om uit de klauwen van monsters te blijven.
Nadat het hijgen was gestopt en ik realiseerde dat dit soort dingen alleen in de ruimte konden gebeuren, bedacht ik me dat ik maar één ding in de afgelopen paar uur had geleerd: dat je beter niet kunt drinken tijdens het spelen, want de schrikeffecten kunnen zo intensief zijn, dat je een doekje naast je moet houden om het beeldscherm keer op keer droog te vegen.
Resident Evil X Dead Space
Na de eerste ziekelijke maar toch zeer vermakelijke Dead Space 1 komt Electronic Arts drie jaar later met een waardige opvolger van het horror verhaal. Als grote fans van Resident Evil werden de medewerkers bij Visceral Games geïnspireerd door de bloederige transformaties van mens tot monster in een setting waarvan je hoopt nooit te hoeven bewandelen. Helaas hebben ze teveel van de Resident Evil series geript door vrijwel continu dezelfde monsters in het spel te stoppen en maar weinig bossfights of andere vreemde aliëns erin voor te laten komen. Nog een minpunt is dat de Necromorphs er precies hetzelfde uitzien als in de voorloper (dan wel met betere graphics).
Ook het verhaal voegt weinig toe, ondanks dat het (uiteraard) een ander begin heeft dan zijn voorloper, heb je na vijf minuten spelen het idee dat je opnieuw in Dead Space 1 bent beland. Wéér een eentonig ruimtestation, wéér een saaie, simpele setting en wéér hetzelfde wapen. Jammer, in drie jaar tijd kun je toch wel wat betere dingen verzinnen om de gameplay te verbeteren?
Dood? welnee!
Wie Dead Space 1 heeft gespeeld zal zich ongetwijfeld Isaac Clarke nog wel herinneren. Je weet wel, die ene die met zijn ruimteschip op een ruimtestation bij de planeet Aegis VII neerstort en vrijwel meteen word aangevallen door bizarre monsters genaamd Necromorphs. Juist ja, die gozer. Vlak nadat hij de (te makkelijke) Godzilla boss had verslagen, vluchtte hij een ruimteschip in waarna hij het laatste schrikmomentje kreeg (nog steeds geen idee wat er nu precies naast hem zat of hoe hij het had kunnen overleven.)
Dead Space 2 gaat drie jaar later verder waarbij Isaac Clarke zijn geheugen is kwijtgeraakt en speelt zich ditmaal af op bewoond ruimtestation op een van Saturns’ manen. Isaac wordt wakker in een dwangbuis en valt meteen met zijn neus in de boter door aangevallen te worden door de welbekende Necromorphs. Hij moet rennen voor zijn leven en zorgen dat hij uit de dwangbuis komt voordat hij zichzelf kan verweren. Zodra hij zijn oude vriend de psychiater tegenkomt, word hij eindelijk losgemaakt en kan zijn avontuur in het gezellige ruimtestation beginnen. Geleid door een vrouw genaamd Daina, moet hij zijn weg zoeken om opnieuw levend uit deze vervloekte plaats te komen.
Wanneer je schrikt, stamp dan hard op je vijand en roep fucker!
Al na een klein kwartier heb je de gameplay redelijk onder de knie (het had korter gekunt maar het duurt even voordat je je eerste wapen in handen hebt). Je zou denken dat je op die manier vloeiend door de rest van de game zou lopen en lekker kunt knallen met je plasmagun wanneer het nodig is. Nou, zet dat maar uit je hoofd. Wie snel doorloopt is of een held en zeker niet bang om te schrikken, of speelt dit overdag wanneer de zon zijn kamer binnen schijnt. Menig mens loopt voorzichtig met zijn zaklamp vooruit en onderzoekt elk hoekje en elk lijk nauwkeurig in de hoop dat er niets zit verstopt of ineens tot leven komt vlak voor je voeten. Wanneer dit wel het geval is, kun je je uitleven door hard op je verslagen vijand te stampen en ondertussen “fuck” en “fucker” te roepen (dit werkt prima als je je eerste monster hebt gesloopt). Met een beetje geluk vind je dan ammo of health dat schijnbaar diep tussen zijn darmen zat verstopt en je ook zeker nodig zult hebben.
Ook leuk is de abillity dat je met een soort kracht in een armband vrijwel alles wat los ligt (inclusief lijken) op een afstand naar je toe kunt trekken om deze vervolgens hard vooruit te schieten. Dit kan vrij handig zijn wanneer Necromorphs massaal op je afkomen en je ze op afstand wilt houden of je kogels niet aan ze wilt verspillen.
Uiteraard heb je de handige abillity weer om ze in een soort “slow mode” state te schieten en ze vervolgens op je dooie gemak kunt afmaken.
Good vs also good
Een leuke toevoeging aan Dead Space 2 is de multiplayer mode. Je kunt kiezen of je de mensen speelt (zoals Isaac Clarke) of de Necromorphs en speelt in groepen van vier per ronde.
De mensen moeten binnen een bepaalde tijd opdrachten voltooien. Of dit nu het ontsnappen is uit een ruimtestation of werken aan de Solar Power Array, zolang het maar binnen de tijd gebeurd. Hoe meer opdrachten je voltooid, des te meer tijd erbij komt. Het is dus van groot belang om je opdrachten zo snel mogelijk te voltooien om door te kunnen spelen. Wanneer je er vijf achter de rug hebt, heb je gewonnen.
Een groot nadeel is dat je geen keuze hebt tussen mensen met verschillende abillitys en dus eigenlijk een extra game speelt dat niet echt aansluit op het verhaal.
De Necromorphs zijn er om ze tegen te houden of om het in ieder geval erg moeilijk te maken. In tegenstelling tot de mensen kun je bij deze wel keuzes in classes maken. Zo heb je bijvoorbeeld The Pack (close combat, goed voor verrassingsaanvallen), the Spitters (erg langzaam maar ontzettend sterk in close combat), the Pukers (kotsers inderdaad) en the Lurkers (ranged attacker met de abillity om over muren heen te kruipen.) Wanneer je als Necromorph een mens dood, krijg je tijd erbij.
Een leuke toevoeging aan het spel dus. Helaas begint het al vrij snel saai te worden omdat je eigenlijk continu hetzelfde speelt en maar weinig variatie hebt. Na een klein uurtje spelen ga je toch nadenken of je niet weer de single player mode op een moeilijker niveau wilt uitspelen, of toch maar een ander spel opstart.
Dus.. kopen of niet?
Al met al is Dead Space 2 een spel dat met zijn ultieme goorheid zijn 18+ sticker waardig is. Het is goed voor een avondje/nachtje in het donker spelen (misschien twee of drie) voordat het in je kast verdwijnt en het een paar weken duurt voordat je een moeilijkheidsgraad hoger speelt.
Omdat de besturing goed werkt en de schrikmomenten op de tijdstippen komen dat je ze niet verwacht, krijgt het spel van mij een goed cijfer. Helaas word het cijfer omlaag gedrukt vanwege het feit dat er niet veel nieuwe mogelijkheden zijn en het erg veel op zijn voorloper lijkt. Bovendien vecht je weer tegen dezelfde monsters in een soortgelijke setting. Het spel is aan te raden, maar mocht je Dead Space 1 nog niet hebben gespeeld, is het de moeite waard die eerst in huis te halen.
Persoonlijke eindcijfer: 7.5
