blog placeholder

NB: Het verhaal kan onsamenhangend overkomen, maar is op echt gevoel!

 

IK, nog steeds IK? Of ga IK voor jullie?

 

Mijn god, wat heb ik gedaan! Waar was ik al die tijd mee bezig! Wie dacht ik dat ik was.

 

Ik besef het me nog steeds niet. Ik leefde in een andere wereld. De wereld van geld en wat dacht ik daarmee te bereiken! Ik werd gek van de gedachte. Ooit was mijn doel om tegen 2013/2014 een miljoen te hebben. Dat dreef me! Blijkbaar!

 

God, wat een ellende heb ik aangericht. En waarom? Omdat ik –dacht- van iedereen te houden, iedereen het naar de zin te maken,  iedereen geven wat ik wou. Want zelf hoefde ik niks. Echt, ik stond erbuiten. Die vakantie voor de kinderen, leuke kleren voor ze, voor A dat leuke jurkje, die leuke laarzen. Dat wilde ik. Daar hield ik van. Leuke dingen voor hun. A met mooie g… laarzen en dan de lol die ik er van had. Meer niet.

Ik wilde veel geld, maar niet eens voor mijzelf. Ja, af en toe iets leuks kopen, maar niet extreem of zo. Het geluk van de kinderen en A. stond echt op de eerste plaats. Als zij gelukkig zijn, ben ik het ook. Toch?

 Dat was waar ik voor leefde, waar ik het voor deed. Verder was mijn doel simpel en eenvoudig. Zo leek het.

Maar het ging ergens mis. En ik zoek naar welk moment dat is geweest, hoewel de dag en datum niet belangrijk zijn voor mij, is dat het wel voor A. en de kinderen. Hebben die jongens ook zo geleden onder mijn humeur? Zagen ze het dat ik minder vrolijk werd, in mezelf gekeerd was, bezig was met andere dingen dan beleggen? Het moet wel, maar ik heb het o-zo verborgen gehouden. Ik heb ZO gelogen tegen iedereen, zo bedrogen en ik heb er niet van geslapen. Nachten lang. Wakker in bed. Naast A., zwetend. Hoe zit t nu met die positie, waarom draaide deze nu weer verkeerd? Waarom mis ik mijn grip op de beurs en de koersen? Waarom sloot ik ze niet voor de beurs sloot? Waarom hield ik de boel aan?

Ik werd gek en misselijk aan die gedachte, iedere dag weer. Sliep een paar uur en dan weer niet. Ging naar beneden om te controleren wat ik moest wijzigen in de strategie, welke aanpassing, welke extra positie erbij.

 

Ach morgen gaat het wel weer beter op de beurs! Toch? Nee dus.. weer niet, weer verlies. Ik begon in een grote cirkel, en die cirkel werd als een draaikolk steeds kleiner. Ik werd gek van angst. Schaamte. Ik kon niet meer uitkomen voor de verliezen. Dus moesten de posities groter om het verlies goed te maken. Dat lukte, in het begin. En nog wel een paar keer. En dan denk je, och dat gaat wel vaker lukken, dus nog zo’n positie. Dat leidde tot verlies. Dan weer Double or Nothing. Weer meer verlies. En winst? Winst leidde tot euforie. Maar die was van korte duur, want de verliezen waren immers al extremer geworden.

 

Gek werd ik ervan. Maar de schaamte werd groter, groter tot ik er geen grip meer op had. Ik durfde niemand meer te vertrouwen, en het gekke is, ook mijzelf niet eens meer. En toch doorgaan. Het geluk van mijn gezin stond voorop. Dat was mijn doel, ik was voor hun bezig niet voor mijzelf. Jezus, hoe kun je jezelf zo voor de gek houden ook.

 

Ik sloot me af voor familie, vrienden, kennissen. Alles hield ik op afstand. Alsof alles goed ging, tot de laatste cent. Volhouden.

 

Pff, gelukkig had ik maar 1 leugen voor iedereen en niet 10 verschillenden. Voor iedere vriend wat anders. Dan zou het helemaal niet meer te overzien zijn geweest. Maar is dit te overzien wat ik nu gedaan heb? Hoe zou ik reageren als ik in A.’s schoenen stond, of die van mijn/onze vrienden. Hoe kun je zo dom zijn, waar was je mee bezig. Vertrouwen, wat is dat nu nog?

Ze hield zo van me! Ze stond achter me, steunde me, was spontaan, blij. En elke keer zei ik maar dat het best goed ging, dat ze best die dingen kon kopen voor haarzelf en de kinderen.

 

Waar ging het nu precies mis

Ook zo’n vraag waar ik nu dagelijks mee bezig ben. Het ging natuurlijk al vrij vroeg mis. Maar wat is vroeg?  Eind 2010. Daar was het moment, en de exacte aanleiding weet ik niet meer.

Was het omdat ik met C. De V. in zee ging? Omdat ik met een nieuwe methodiek ging werken? Zonder te testen?

Feit is wel dat in deze periode de resultaten minder werden. Ik ging wekelijks naar Cees toe, om het systeem uit te werken, te testen, op te zetten, om het commercieel te maken. Maar C. was vermogensbeheerder, zelfs bij van Lanschot voor al meer dan 20 jaar. Die kan het niet mis hebben gehad.  Toch? Welk punt was het dan. Maar dat was het wel. December 2010, januari 2011 begonnen we samen met dat systeem op te zetten.

Ik was nog niet overtuigd, maar gaande weg werd het beter.

 

Dubbelleven

Overdag de stress van het beleggen. ’s Avonds de goede huisman uithangen. Eten gekoot, huis een beetje aan kant voor zover dat van een man te verlangen is, lief zijn voor iedereen. Maar toch druppelde stress door.

’s Nachts weer die tomeloze onrust in mijn lijf. Wat doet Amerika, de standen, hoe hoog, laag. Continue in mijn hoofd. Grip totaal kwijt.

En niemand die het merkte. Ja een beetje aan het humeur, maar dat viel nog niet al te erg op. Ik wist het verborgen te houden voor iedereen. Bijna ook voor mijzelf. Zelf begon ik ook te geloven dat het nog steeds goed ging en anders wel goed kwam. Dat geloof hield me gaande. Doorgaan. Kom op.