Ik ben tot de ontdekking gekomen dat er sites bestaan waar je een online dagboek bij kunt bijhouden wat je kunt delen met de rest van de wereld.
Mijn vraag is nu: is dat wel zo’n goed idee?
Ikzelf ben een fanatiek iemand als het aankomt op het schrijven van een dagboek. Ik heb hele dagboeken vol geschreven waar al mijn gedachtes, gevoelens en meningen instaan. Over mezelf, maar ook zeker over de huidige samenleving.
Nu kwam ik per toeval laatst op een site terecht waar je niet alleen je dagboek online kunt bij houden, maar waar je dit ook kan delen met de rest van de wereld als je dat wilt. Uiteraard werd mijn onbedwingbare nieuwsgierigheid meteen geprikkeld en heb ik een kijkje genomen op zo’n site. Daar stond ik per plex van sommige verhalen die in het openbaar werden geschreven en met iedereen gedeeld die het maar lezen wilde.
Het bestaat dus echt, een online dagboek bijhouden dat iedereen kan lezen en waar iedereen op kan reageren. Ik ben vanmezelf nogal kritisch ingesteld en zette meteen vraagtekens bij dit idee.
Ik ben dus even achterover geleund op mijn stoel gaan zitten, knagend op mijn pen. Jawel, ik schrijf mijn dagboek nog altijd met pen en papier..
De eerste vraag die me te binnen schoot was, een online dagboek bijhouden, is dat nou wel zo’n goed idee? Ik heb hierover mijn twijfels, maar misschien zal dat ook wel niemand verassen bij het idee dat ik mijn dagboek nog steeds met pen en papier schrijf. Want voor mij is een dagboek nog steeds voor je eigen binnenwereld gericht, op je eigen gedachtes en op je eigen, diepste, geheime gevoelens gebasseerd.
Natuurlijk is het prettig om bepaalde dingen met mensen te delen. Maar om nou je hele binnenwereld op straat te gooien, gaat in mijn optiek te ver. Want waar is die goede oude privacy dan nog gebleven? Wat is er gebeurt met de dagboeken die ik vroeger nog had, waarna je erin had geschreven stevig het slotje dicht maakte en de sleutel ergens in je kamer verstopte? Met de hele goede hoop dat je moeder deze nooit zou vinden?
Natuurlijk mag iedereen dit voor zich weten, maar is dit een tak van social media wat wel heel erg ver gaat? Ik kan me indenken dat het prettig is om sommige dingen met anderen te delen. Maar de verhalen die ik daar las waren zo intiem dat ik me schaamde dat ik ze aan het lezen was. Ik heb het verhaal ook maar snel weggeklikt want bij het idee dat ik in iemands dagboek aan het lezen was, stond het schaamrood me op de kaken.
Nog erger vond ik het feit dat het niet eens nodig was om een account aan te maken op zo’n site. Nee, ik mocht meteen beginnen met lezen en hoefde me nergens te registreren. Dat vond ik ergens toch wel een klein beetje schokkend. Want er is totaal geen garantie dat alleen echt je vrienden dit zullen lezen. Iedereen met een computer heeft toegang tot je dagboek.
Bij mij liepen in ieder geval de koude rillingen over mijn rug bij de gedachten dat iemand anders in mijn dagboek aan het lezen was. Misschien een beetje ouderwets, maar ik ben blij dat mijn dagboek van mij is, waar verder niemand in leest.
Wat vinden jullie daar nou van?
Groetjes Manuela
