Sinds het begin van de evolutie zij er meer diersoorten uitgestorven als dat er nu bestaan. De oorzaak hiervan zijn de veranderende omstandigheden. Soms werd het uitsterven van een diersoort veroorzaakt door een drastische klimatologische verandering waarvan ook nu de oorzaken nog steeds niet bekend zijn. Een andere keer werd het uitsterven van een diersoort veroorzaakt doordat een concurrerende diersoort sterker was geworden of zich beter had aangepast aan de veranderende omstandigheden. Deze massale uitsterf gevallen vonden al ver voor de komst van de moderne mens plaats.
Prehumane uitgestorven soorten:
Een goed voorbeeld van de vele niet door de aanwezigheid van mensen uitgestorven diersoorten zijn alle uitgestorven voorvaderen van voor het jaar 3000 V.C. van de krokodil. Dit zijn alle oerkrokodillen uit het Geslacht Hylaeochampsa, het Geslacht Allodaposuchus, de Superfamilie Gavialoidea, het Geslacht Borealosuchus, het Geslacht Pristichamphus en de onderfamilie Mekosuchinae. Ook van de olifant zijn er fossielen van voor het jaar 3000 V.C. gevonden van meer dan 600 verschillende uitgestorven voorvaderen. Ook deze zijn allemaal uitgestorven voordat de moderne mens ten tonele kwam. Hetzelfde geldt voor alle tegenwoordig op onze aarde levende diersoorten. Het uitsterven van een diersoort is dus een zuiver natuurlijk proces.
Dieren redden is onzin:
De moderne mens vindt zichzelf steeds belangrijker worden en denkt de laatste jaren zelfs dat hij het uitsterven van diersoorten kan voorkomen. Dit is echter onmogelijk, een proces wat al miljoenen jaren aan de gang is laat zich echt niet stoppen door ons mensen. Alle inspanningen van het wereld natuurfonds en andere dierenbeschermingsorganisaties ten spijt zullen alle hedendaagse bedreigde diersoorten gewoon uitsterven. De reden hiervoor is dat het aantal mensen wereldwijd ieder jaar met schrikbarende aantallen toeneemt. Dit is echter een natuurlijk onomkeerbaar proces omdat de mens zich nu eenmaal het best aanpast aan de veranderende omstandigheden en dus op den duur alle concurrerende diersoorten zal verdringen. Wat erg zult u denken, straks leven we in een wereld zonder dieren. Zover zal het niet komen maar alle dieren die direct concurreren met onze voedselbronnen en met onze benodigde leefgebieden roeien wij op den duur stelselmatig uit. Nederland is hier een goed voorbeeld van. Als je 1000 jaar geleden een dag door Nederland zou wandelen was de kans dat je door een wolf, een beer of een ander wild dier werd aangevallen heel groot. In de loop der eeuwen hebben we al deze lastige dieren uitgeroeid en daarom kunnen we nu zonder aangevallen te worden overal in Nederland rondlopen. Ook alle dieren die het in hun hoofd halen om aan ons voedsel te komen worden door ons stelselmatig uitgeroeid. Er is geen mens die het jammer vindt dat dieren als ratten, muizen en andere vraatdieren al grotendeels zijn uitgeroeid. Met de steeds groter worden van onze voedselbehoefte zullen dus langzaam maar zeker nog veel meer dieren, bedoeld of onbedoeld, door ons uitgeroeid worden.
Conclusie:
Het redden van bedreigde diersoorten is onbegonnen werk omdat de mensheid te hard groeit. Over een paar jaar komen ze in China bijvoorbeeld uiteindelijk toch voor de keus te staan, sparen we de paar bossen waar de laatste 600 panda’s in leven, bij elkaar een oppervlakte van 13.000 km2 (bijna een derde deel van Nederland). Of gebruiken we het gebied voor de dan noodzakelijke huisvesting en voedselproductie voor de toegenomen Chinese bevolking. In Nederland leven we met 468 mensen op een vierkante kilometer dus het Panda reservaat bied plaats aan ongeveer 13.000 km2 x 300 mensen is 3.900.000 mensen ten koste van 600 panda’s. De beslissing zal waarschijnlijk nog worden vergemakkelijkt doordat niemand iets aan de panda’s heeft en niemand ze in het wild bekijken mag dus niemand ze zal missen. Uiteindelijk zullen we zeggen “gelukkig hebben we de foto’s nog”.
