Rhodesian Ridgeback, de brave hond. Braaf in de betekenis van dapper en aardig, lief. Het is een hondenras dat ondanks een geleidelijk toename in populariteit in Nederland nog redelijk onbekend is. Onbekend maakt onbemind en daardoor wordt dit ras terecht of onrechte een aantal kenmerken toebedacht. In dit artikel wordt de aard van het dier beschreven zoals wij die ervaren en geef ik overdenkingen voor mensen die de aanschaf van een Ridgeback overwegen. Dit hondenras eist een specifiek soort baas en als je wat betreft karakter en kundigheid in omgang met honden tekort komt, kun je beter een volgzamer ras uitzoeken.
Je hebt gehoord van de Rhodesian Ridgeback en er misschien ook wel eens een gezien. De glanzend bruine hond met die vreemde streep over zijn rug. Van de Rhodesian Ridgeback worden veel tegenstrijdigheden gezegd. Kreten die je nogal eens hoort zijjn: moeilijk op te voeden, eenkennig, onverdraagzaam tegenover andere honden, sterk, fraai en indrukkwekkend van postuur. Maar ook aanhankelijk, enorm trouw, gemakkelijk en een echte knuffelaar. in dit artikel zal ik mijn visie geven op deze al dan niet terecht toegeschreven kwaliteiten en eigenschappen.
De Rhodesian Ridgeback, zoas de naam al aangeeft, stamt uit het zuidelijk deel van Afrika. In het Zuid-Afrikaans heet hij Pronkrug, vanwegede eigenaardige streep op de rug. Deze streep is een heel lange weerborstel. De vleug van de strook haar op een groot deel van zijn ruggewervel is tegengesteld aan dat van de rest van zijn vacht. Volgens de raskenmerken start deze “rits” ergens tussen de schouderbladen en heeft daar aan iedere kant een “kroon”, een ronde weerborstel. Deze vreemde haargroei is een direct gevolg van zijn afstamming. In het verleden zijn de Ridgebacks namelijk gefokt uit een kruising van de hyena en de engelse bloedhond. De hyena’s hebben eveneens deze kenmerkende weerbarstige haarstreep op de rug.
Zijn afkomst verklaart ook meteen zijn onverschrokken karakter. In Zuidelijk Afrika staat de Ridgeback erom bekend het enige hondenras te zijn dat niet bang is voor de leeuw en het luipaard. Ze worden dan ook ingezet voor de jacht op deze dieren. Daarnaast heeft de Ridgeback nog andere kwaliteiten van de hyena. Hij heeft een zeer sterke roedelband, is haast gevoelloos voor pijn, heeft een mooi gespierd lichaam en krachtige kaakspieren. Van de hyena is onderzocht dat het de sterkste kaakspieren heeft van alle landzoogdieren. Hij bijt in één keer de arm van een volwassen man doormidden. Van zijn andere voorvader, de bloedhond, heeft de Pronkrug weer heel andere kwaliteiten geërfd. Zo heeft hij de zeer scherpe neus en het uitstekend gehoor van de bloedhond. Maar ook de aaibaarheid en onvoorwaardelijke trouw aan de baas. In de lichaamsbouw en gelaatsuitdrukking vindt je ontegenzeglijk trekken van dit hondenras.
Als ik zijn karaktereigenschappen benoem, dan is hij inderdaad onverschrokken maar nooit onbetrouwbaar of vals. De Rhodesian Ridgeback is recht door zee, open en intelligent. Maar het is geen volger, geen herder of Labrador, honden die je elk bevel feilloos kunt aanleren en die ze ook compromisloos opvolgen. Neen, de Ridgeback kent weliswaar binnen afzienbare tijd elk bevel. Hij hoort ze ook prima maar zal ze niet altijd direct gehoorzamen. Er is dus een verschil tussen “horen” en “luisteren”. Het lijkt er soms op of hij bij elk bevel eerst bedenkt of dit wel terecht,nuttig of relevant is. Onze Ridgeback. Shaka, kent feilloos het bevel “naast”. Het betekent dat hij rechts van mij aan de voet moet komen lopen. Dit gebeurt in ieder geval telkens als we tijdens een wandeling een fietser, jogger of wandelaar tegenkomen. Mensen die ontzag of angst hebben voor grote honden mogen nooit de aanwezigheid van Shaka als bedreigend ondervinden. Dus komt hij dan altijd strak naast me lopen. Maar geef ik het bevel “naast” dan zal meneer zelden of nooit direct komen. Eerst kijkt hij nieuwsgierig rond wat er nu weer nadert dat aanleiding is voor dit bevel. Ziet hij niets naderen dan is vaak een tweede, meer dwingend bevel nodig alvorens hij vol onbegrip naast me komt lopen.
Het is een echte macho, de Ridgeback. Hij is de baas in de buurt en laat dit graag merken. Of het nu een Belgische herder is, een goedmoedige labrador of een stoere boxer. Zoals elke Ridgeback laat ook Shaka zijn superioriteit nadrukkelijk merken. Desnoods met een grom en een sneer en hij zal dan zeker wel eens happen. Daarentegen is hij ook ooit in een sloot gesprongen toen twee dappere Jack Russels hem belaagden. Het kaliber hondjes van Maltezer Leeuw, Chihuahua, dwergpoedel en dergelijke acht hij zelden een blik waardig. Tenzij ze zich met overmatig gekef willen manifesteren. Dan wil Shaka wel eens met een grom en een blaf reageren. Concluderend: Shaka is graag dè baas, maar zeker geen vechtersbaas en soms zelfs een echt watje.
Maar wat houdt dit alles in voor de verhouding tussen hond en baas? De Rhodesian Ridgeback is een stevige karakterhond Hij heeft een consequente baas nodig die geen moment met zich laat spelen. Want dan gaat hij met de baas spelen. Soms negeert hij wel eens een bevel maar als het erop aankomt weet hij wanneer de grens is bereikt en dat de baas ook echt de baas is. Ik laat dat heel duidelijk merken door hem in zijn nekvel te pakken, dit stevig om te draaien en hem met zijn kop op de grond te drukken. Tegenover derden is hij enthousiast en open. Hij denkt maar aan één ding: spelen, spelen spelen en daarna knuffelen. Een vreemde die bij onze voordeur aanbelt deinst vol ontzag terug als Shaka met zijn grote lijf tegen de deur opspringt. Niet wetend dat die grote stoere hond eigenlijk alleen maar wil spelen. Een inbreker zal het wel uit zijn hoofd laten om binnen te komen. Maar halen ze de televisie weg dan zal Shaka ze waarschijnlijk kwispelend attent maken op de afstandbediening die ze vergeten.
Tegenover zijn machogedrag staat dat hij een geweldige knuffelaar is. Af en toe, soms vaker dan ons lief is, krijgt Shaka aanvallen van overdadige liefde. Dan komt hij naar me toe, zet zijn poten op mijn schouders en geeft me een gepassioneerde likbeurt. Omgekeerd kan ik ook lekker bij hem komen kroelen als hij heerlijk opgerold in zijn mand ligt. Dat vindt hij geweldig. Dit hoort bij het roedelgedrag van iedere hond maar is bij de Ridgeback heel sterk. Ook de roedelleider geeft en ontvangt genegenheid. En hoe groter het ego van de hond, hoe meer effect dit heeft op een positieve verstandhouding.
Het eten. Voedsel krijgt de hond bij gratie van de baas. Zoals in het wild eerst de roedelleider zich tegoed doet aan de prooi en vervolgens de anderen de rest van het karkas gunt. Dit geldt zeker ook voor onze Shaka. In zijn puberteit heeft hij het wel eens gewaagd te grommen als we tijdens het eten in de buurt van zijn voederbak kwamen. Consequentie hiervan was dat ik hem bij zijn nekvel wegtrok van zijn bak, deze vervolgens weghaalde en hem zonder voedsel achterliet. Na verloop van tijd zette ik de bak terug. Met enige aarzeling zette hij zich aan het eten. Opnieuw naderde ik nu de bak. Argwanend keek hij me aan, maar gromde niet. Vervolgens nam ik de bak weer weg maar zette hem ook meteen weer terug en liet hem zijn voer opeten. Laat het nooit zover komen dat de hond de baas wordt over levensbehoefte nummer één, het eten. Hij is dan toch een beetje roedelleider en in de beleving van een roedeldier kan er maar één de baas zijn. Als je dat in een bepaalde situatie niet bent, heb je een slag verloren. De volgende slag zal dan des te moeilijker te winnen zijn. Dus wees duidelijk, zeker tegenover een dominantje als de Ridgeback, er is maar één baas. Als ik nu bij zijn etensbak vol voer kom zet Shaka respectvol een stap terug en buigt zijn kop naar de grond. Ook al zit zijn bak vol met overheerlijke pens. Hart of pens is een lekkernij voor Shaka. Hij krijgt dit van tijd tot tijd als afwisseling van zijn dagelijkse droge brokken.
Tot slot: wij hebben ervaringen met Boxers, Herdershonden, Jack Russels en een Keeshond. Maar onze absolute favoriet is de Rhodesian Ridgeback. Altijd vrolijk en enthousiast, ontzettend aanhankelijk en lief, betrouwbaar stoer en actief. Overweegt u de aanschaf van een Rhodesian Ridgeback, begin dan met het selecteren van de juiste fokker. Sommigen fokken de Pronkrug meer op kracht en spieren, anderen juist meer op karakter. Wij kozen voor het laatste want kracht hebben ze altijd ruim voldoende en de ontwikkeling van de bouw en de spieren zit ook veel in de opvoeding. Voedt hem consequent en liefdevol op want de liefde die je de Ridgeback geeft ontvang je in een veelvoud terug.
