In deze tijd van razendsnelle ontwikkelingen en snel veranderende technieken kijken we eigenlijk nergens meer van op. Om ons heen komen steeds meer bebouwing en apparaten. Ook komen er overal steeds meer mensen. Door dit alles raken we gewend aan steeds minder natuur om ons heen en het verdwijnen van steeds meer dieren. Mijn kinderen hebben bijvoorbeeld, zover ik weet, nog nooit rupsen in de bomen gezien terwijl wij die in mijn jeugd met tientallen tegelijk uit de struiken en bomen verzamelde en in een potje met wat bladeren in onze kamer zetten. Zo zijn er nog veel meer dieren om ons heen verdwenen zonder dat we er erg in hebben. Hoe het komt weet ik niet maar één soort dier is in mijn omgeving de laatste jaren juist in aantal toegenomen. Dit zijn de zogenaamde Glazenwassers oftewel, de reuzenlibelle. Dit jaar konden we vaak in de tuin zitten en zagen we iedere dag wel een paar reuzenlibelles. Onze poes kwam op een dag zelfs met een reuzenlibelle in zijn bek de tuin in lopen. Al deze reuzenlibelles waren bruin of roodbruin. Op een dag riep mijn dochter me en wees in de lucht. Daar vloog een wel heel grote reuzenlibelle. Hij vloog rondjes in de zo’n en ik maakte er met mijn nieuwe iPhone 10 een foto van.
Een menselijke reuzenlibelle:
De foto was goed gelukt dus ik besloot hem als bureaublad op mijn computer te zetten. Toen ik de foto als bureaublad op mijn 21 inch beeldscherm had gezet zag ik dat de reuzenlibelle een wel heel bijzondere vorm had dus ik zocht de foto op in mijn afbeeldingen en opende het bestand. Toen ik het beeld vervolgens inscrolde zag de reuzenlibelle er steeds meer uit als een vliegende man met een antenne op zijn hoofd. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.
Mijn eerste contact met een reuzenlibelle:
Gewapend met mijn spiegelreflexcamera met macro lens ging ik snel weer naar buiten en ging op zoek naar deze bijzondere reuzenlibelle. Het duurde een uurtje maar toen zag ik hem weer vliegen en liep naar hem toe. Ik had verwacht dat de reuzenlibelle weg zou vliegen maar hij kwam juist naar mij toe. De reuzenlibelle bleek van dichtbij helder lichtblauw van kleur te zijn en ik richtte mijn fotocamera op de reuzenlibelle en drukte af. Op dat moment begon mijn iPhone te kraken. Ik hoorde een soort stemgeluid uit mijn iPhone 10 komen die mij in een hele vreemde taal leek toe te spreken.
Libelle weet het:
De reuzenlibelle vloog een tijdje in cirkels om me heen en landde toen op een takje en keek me aan. Mijn iPhone 10 had ondertussen met zijn automatische vertaalfunctie de taal van de reuzenlibelle vast weten te stellen. Het bleek prietpraat te zijn zoals die ook in de Libelle wordt gebruikt. De reuzenlibelle vertelde mij dat er in de reuzenlibellen gemeenschap, net als bij de mensen, de laatste jaren een razendsnelle technische ontwikkeling had plaatsgevonden. Alle reuzenlibelles stonden daardoor nu in constant contact met elkaar. Daardoor konden ze elkaar tegenwoordig razendsnel waarschuwen voor dreigend gevaar. Hierdoor was het aantal reuzenlibelles in een jaar tijd al verdrievoudigd en de verwachting was dat binnen 10 jaar het aantal reuzenlibelles minstens verhonderdvoudigd zou zijn.
Wij zijn niet alleen:
We spraken over van alles en nog wat en op een gegeven moment vroeg ik de reuzenlibelle of er nog meer dieren bezig waren met het ontwikkelen van technische toepassingen. Natuurlijk, antwoordde de reuzenlibelle, een beetje dierensoort heeft zijn eigen app ontwikkeld. Sommige soorten zijn zelfs al zo ver dat ze een kunstmatige wereld hebben ontwikkeld waar ze mee de ruimte in zijn gevlogen. Een goed voorbeeld hiervan zijn de vlinders. Bijna alle vlinders en hun jongen wonen nu in hun kunstmatige wereld in de ruimte, slechts een klein percentage is, geheel vrijwillig, op aarde gebleven.
Conclusie:
Wij denken nog steeds dat de mens superieur is. Het blijkt echter dat er al diverse diersoorten zijn die ons qua technische ontwikkelingen ver vooruit zijn.
