Het gezicht is de spiegel van de ziel volgens zeggen. Het gezicht is het beste middel om zonder woorden te communiceren oftewel non-verbaal te communiceren. We gebruiken het om aan te geven hoe wij zijn als persoon, om onze actuele stemming weer te geven, om de mate van aandacht aan te geven die we aan anderen bieden enzovoorts. Gezichtsuitdrukkingen kunnen ook heel goed worden gebruikt om de impact van verbale boodschappen te versterken. Ons gezicht is een is een vitaal element van ons lichaam en het eerste waar we onze aandacht op vestigen als we een persoon voor het eerst ontmoeten. Ons gezicht is een manier om onze personaliteit te projecteren. Onze gelaatstrekken onthullen bepaalde dingen en geven aanwijzingen betreffende onze bereidheid tot bepaalde gedragingen of handelingen en ons karakter. Onze woorden brengen 7% van onze boodschap over, de toon van onze stem 20 tot 30 % en onze lichaamstaal brengt 60 tot 80% van onze boodschap over. De twee meest gemaakte non-verbale communicatie fouten die gemaakt worden bij een sollicitatiegesprek zijn: het ontbreken van een glimlach en een gebrek aan oogcontact bij de eerste begroeting. In dit artikel behandel ik wat je met ieder deel van je gezicht non-verbaal kunt communiceren.
Non verbale communicatie met de ogen:
Constant knipperen met de ogen verraad twijfel en onzekerheid, het is dus raadzaam dat niet constant te doen. Als je daarentegen met een directe blik oogcontact houdt met je gesprekspartner duidt dit op oprechtheid en durf. Het oogcontact moet niet te intensief en te langdurig zijn omdat dit kan leiden tot een gevoel van vijandigheid bij je gesprekspartner. De wijdte van de pupillen is ook een belangrijke indicator in de non-verbale communicatie, men zegt dat onze pupillen wijder worden als we iemand zien die ons aanstaat. Als iemand je blik vermijdt kan dit betekenen dat hij iets te verbergen heeft of je hem nerveus maakt. Bij vrouwen wordt wel verondersteld dat zijwaarts kijken vaak duidt op seksuele toespelingen terwijl hetzelfde gebaar bij mannen op hypocrisie kan duiden. We kunnen boosheid uitdrukken door onze ogen en wenkbrauwen een lichte helling te geven en ons bovendien te presenteren met een intense en gefixeerde blik. Als onze ogen wijdt open staan kunnen we angst uitdrukken en als we in onze ogen wrijven lijkt het of we liegen. Als je iemand aankijkt tijdens het praten kan hem dat zowel vleien als verwarren. Dit alles hangt af van onze oogopslag, de context en de relatie tussen de personen. Het vanuit een ooghoek kijken verraad medeplichtigheid of bezorgdheid in afwachting van een ander gebaar of handeling. Als we over een bril heen kijken kan dat geïnterpreteerd worden als het vanuit onzekerheid of wantrouwen plegen van een diepere analyse van de situatie. Ook de richting van de blik is belangrijk, deze tonen de fases van visualisatie, constructie, herinnering enzovoorts.
Non verbale communicatie met de mond:
Het op de lippen bijten of het met de tong bevochtigen van de lippen duidt op verlegenheid, onzekerheid, aarzeling en besluiteloosheid. Het op elkaar houden van de lippen is een teken van rust en zelfvertrouwen terwijl het open houden van de mond nervositeit, haast, verwondering of verbazing weergeeft. Een mond met de mondhoeken omlaag en het afhangen van de overige gelaatstrekken geeft verdriet of een algemeen depressief gevoel weer. Met het fronsen van de lippen geeft men minachting weer eventueel in combinatie met samengeknepen ogen. De glimlach is een fundamenteel element. Een glimlach met een langdurige directe blik kan koketterie en provocatie suggereren. Een flauwe glimlach toont bepaalde karakteristieken als het ontbreken van vertrouwen en verlegenheid. Als daarentegen de glimlach zo breed is dat de tanden bijna worden ontbloot duidt dit op een persoon die heel veel vertrouwen heeft in zichzelf en die hartelijkheid uitstraalt. Een glimlach kan ook gebruikt worden om emoties te maskeren zoals, glimlachen om teleurstelling te verbergen, glimlachen om als antwoord op onderwerping, glimlachen om een gespannen situatie te verminderen, glimlachen om de glimlach van anderen uit te lokken, glimlachen om angst te verbergen. Ook de handen kunnen een rol spelen bij de non-verbale communicatie met de mond, als iemand zijn lippen aanraakt kan dit duiden op liegen, valsheid, onzekerheid of overdrijving.
Non verbale communicatie met het hoofd.
Als we ons tegenover een persoon bevinden die tijdens het spreken constant met het hoofd beweegt en knikt op alles wat we zeggen kan dat twee dingen betekenen. Dat hij geïnteresseerd is in wat we zeggen of dat hij verveeld is en uit deze situatie wil ontsnappen. Als hij daarentegen het hoofd naar één kant een beetje schuin naar voren houdt betekent dat dat hij aandachtig luistert. Deze houding van het hoofd staat bekend als “het hoofd van een vogel”. Als we over onze kin strijken of de kin ondersteunen met de duim en de wijsvinger betekend dat dat we een beslissing nemen of dat we een situatie overwegen. Als we over het hoofd wrijven of er klapjes op geven kan dat duiden op ergernis of vergeetachtigheid.
Non verbale communicatie met de wenkbrauwen.
De bewegingen van onze wenkbrauwen verraden ook onze gevoelens en gedachten over een persoon. Als we verrast zijn doen we onze wenkbrauwen even omhoog, dit can ook een teken van schuld zijn. Als we ons ergeren gaan onze wenkbrauwen daarentegen omlaag en vormt zich een frons tussen de wenkbrauwen.
Non verbale communicatie met de neus.
De neus op verschillende manieren aanraken kan betekenen dat we iets verkeerds zeggen. Net als bij al het voorgaande geldt hierbij dat deze gebaren net zo verschillend zijn als er verschillende personen en situaties zijn.
CONCLUSIE:
De non-verbale communicatie geschiedt niet altijd volgens bovengenoemde patronen en kunnen dus verkeerde informatie afgeven. Daarom is het belangrijk dat we ons niet laten leiden daar de eerste indruk die we hebben van een persoon omdat deze in veel gevallen maar 5% van de persoonlijkheid van een persoon weergeeft.
